เมื่อเย็นวาน สามีเราพาลูกชายทั้งสองคนไปเรียนว่ายน้ำตามปกติ สระนี้อยู่ในเขตค่ายทหาร พวกลูกทหารชอบมาใช้บริการรวมทั้งคนนอกด้วย ตอนขากลับสามีมาเล่าให้ฟังว่า เจอเพื่อนลูกชายคนโต (วัย ป.1) ที่เคยเรียนอนุบาลห้องเดียวกัน มาเรียนว่ายน้ำเพิ่มด้วย สิ่งที่สามีเราได้ยินคือ เพื่อนลูกถามลูกเราว่า พ่อเธอยศอะไร (เป็นทหารเหมือนกัน) ลูกเราตอบยศ..... แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร คือรู้ว่าพ่อยศอะไร แต่เค้าไม่เคยใส่ใจว่ามันคืออะไร เพื่อนลูกยอกย้อนว่า แต่พ่อเรายศพันเอก สามีเราก็เฉยๆ ส่วนลูกเราก็ว่ายน้ำไปตามเรื่องตามราว แต่เพื่อนลูกคนนี้ก็ยังว่ายน้ำมาที่ขอบสระที่สามีเรานั่งอยู่ ก็ถามว่า พ่อ....(ชื่อลูกเรา) ใช่ไหม สามีเราก็นึกว่าจะสวัสดี เพราะว่า ปกติเพื่อนลูกเจอก็จะสวัสดีกันทั้งนั้น แต่เด็กคนนี้ถามต่อว่า ยศอะไร แล้วก็ตบท้ายด้วยคำเดิมว่า พ่อผม ยศพันเอก สามีเราก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ตลอดเวลาที่เรียนว่ายน้ำ เพื่อนลูกคนนี้จะคอยมาฟ้องเกี่ยวกับลูกเราตลอด ซึ่งสามีเราก็นั่งดูอยู่ตลอดเหมือนกันว่า ไม่ได้มีอะไรมาก ลูกเราไม่ได้ไปรังแกอะไรเขา เพราะลูกเราปกติชอบแหย่เพื่อนบ้าง แต่ถ้าพ่อมา เขาจะเรียบร้อย พอเลิกเรียน คุณครูกลับบ้าน ก็มาฟ้องสามีเราอีกว่า ทำไมลูกเราไม่กลับสักที คุณครูกลับไปแล้ว ซึ่งปกติ ลูกเราก็จะว่ายเล่นต่อสัก 20 นาทีเป็นประจำแล้วค่อยกลับ สามีเราบอกว่า ชักน่ารำคาญ ถ้าเจอแบบนี้ทุกครั้งที่ไปว่ายน้ำ
เราก็ได้แต่หัวเราะบอกว่า อย่าไปใส่ใจ เขาคือเด็ก ที่พูดไปทั้งหมดอาจไม่คิดอะไรมาก หรือเคยชินกับการอยู่ค่ายทหาร ที่มีพลทหารคอยนอบน้อมพ่อของเขา แล้วมาคอยสั่งคอยวุ่นวายกับสามีเราซึ่งเด็กเข้าใจว่าจะต้องเป็นลูกน้องพ่อของเขา (แต่สามีเราไม่ได้ทำงานที่ค่ายนี้) บางทีพ่อของเขาอาจไม่ได้สอนลูกเขาแบบนั้น แต่ลูกเขาคิดไปเอง ภาคภูมิใจในตัวพ่อของตนเอง จึงอยากอวดอยากบอกคนอื่น แต่วิธีการของเด็กอาจไม่เนียน สามีเราก็เห็นด้วย แต่บอกว่า แบบนี้มันไม่น่ารักเลย เราต้องสอนลูกเราอย่าทำแบบนี้ เราเลยบอกว่า เราต้องสอนให้ลูกเราภาคภูมิใจที่มีพ่อเป็นคนดี มีพ่อที่รักลูก ไม่ว่าเป็นใคร ลูกชาวนา ลูกภารโรง หรืออาชีพอะไรล้วนมีเกียรติ เป็นอาชีพสุจริต ต้องภาคภูมิใจ
แต่ลูกก็ควรมีภูมิคุ้มกันด้วย ถ้ามันหลายๆครั้งเจอคนมาเบ่งใส่ ถ้าไม่ตอบโต้เขาไม่เลิกไม่ราสักที ก็น่าเบื่อเหมือนกัน เราเลยบอกลูกที่โต๊ะอาหารว่า เพราะคุณพ่อของเพื่อนหนูเขาแก่น่ะสิ คุณพ่อยังหนุ่มเลยยังยศเท่านี้ คนเราพอทำงานไปนานๆ เขาก็ต้องมีเงินเดือนเยอะขึ้น และยศสูงขึ้น อย่าไปสนใจมากเลยลูก ช่างเขา แต่ลูกลองสังเกตเพื่อนอีกคน น้อง...... (เอ่ยชื่อเพื่อน) พ่อเขาตำแหน่งหน้าที่การงานยศสูงกว่าเพื่อนคนนี้ แต่น้อง.... น่ารักมาก เขาสวัสดีคุณพ่อคุณแม่เพื่อนทุกครั้ง พูดจาไพเราะ มีอัธยาศัย หนูควรเอาเป็นแบบอย่างและชื่นชม เด็กที่ไปไหนแล้วมีสัมมาคารวะ คือ เด็กที่น่ารัก จำไว้นะลูก
เราสอนแบบนี้ถูกต้องใช่ไหมคะ มาเล่าสู่กันฟัง ปล. คุณยายบอกเคยตามไปทัศนศึกษากับที่ร.ร. แล้วลูกเรายืมกล้องคุณยายไปถ่าย น้องคนนี้ก็เข้ามาถือวิสาสะเอากล้องถ่ายรูปคุณยายไปเล่น และลบไฟล์ภาพที่ถ่ายไว้ออกจนหมด .... เฮ้อ!
เรื่องเล่าเกี่ยวกับเพื่อนของลูก
เราก็ได้แต่หัวเราะบอกว่า อย่าไปใส่ใจ เขาคือเด็ก ที่พูดไปทั้งหมดอาจไม่คิดอะไรมาก หรือเคยชินกับการอยู่ค่ายทหาร ที่มีพลทหารคอยนอบน้อมพ่อของเขา แล้วมาคอยสั่งคอยวุ่นวายกับสามีเราซึ่งเด็กเข้าใจว่าจะต้องเป็นลูกน้องพ่อของเขา (แต่สามีเราไม่ได้ทำงานที่ค่ายนี้) บางทีพ่อของเขาอาจไม่ได้สอนลูกเขาแบบนั้น แต่ลูกเขาคิดไปเอง ภาคภูมิใจในตัวพ่อของตนเอง จึงอยากอวดอยากบอกคนอื่น แต่วิธีการของเด็กอาจไม่เนียน สามีเราก็เห็นด้วย แต่บอกว่า แบบนี้มันไม่น่ารักเลย เราต้องสอนลูกเราอย่าทำแบบนี้ เราเลยบอกว่า เราต้องสอนให้ลูกเราภาคภูมิใจที่มีพ่อเป็นคนดี มีพ่อที่รักลูก ไม่ว่าเป็นใคร ลูกชาวนา ลูกภารโรง หรืออาชีพอะไรล้วนมีเกียรติ เป็นอาชีพสุจริต ต้องภาคภูมิใจ
แต่ลูกก็ควรมีภูมิคุ้มกันด้วย ถ้ามันหลายๆครั้งเจอคนมาเบ่งใส่ ถ้าไม่ตอบโต้เขาไม่เลิกไม่ราสักที ก็น่าเบื่อเหมือนกัน เราเลยบอกลูกที่โต๊ะอาหารว่า เพราะคุณพ่อของเพื่อนหนูเขาแก่น่ะสิ คุณพ่อยังหนุ่มเลยยังยศเท่านี้ คนเราพอทำงานไปนานๆ เขาก็ต้องมีเงินเดือนเยอะขึ้น และยศสูงขึ้น อย่าไปสนใจมากเลยลูก ช่างเขา แต่ลูกลองสังเกตเพื่อนอีกคน น้อง...... (เอ่ยชื่อเพื่อน) พ่อเขาตำแหน่งหน้าที่การงานยศสูงกว่าเพื่อนคนนี้ แต่น้อง.... น่ารักมาก เขาสวัสดีคุณพ่อคุณแม่เพื่อนทุกครั้ง พูดจาไพเราะ มีอัธยาศัย หนูควรเอาเป็นแบบอย่างและชื่นชม เด็กที่ไปไหนแล้วมีสัมมาคารวะ คือ เด็กที่น่ารัก จำไว้นะลูก
เราสอนแบบนี้ถูกต้องใช่ไหมคะ มาเล่าสู่กันฟัง ปล. คุณยายบอกเคยตามไปทัศนศึกษากับที่ร.ร. แล้วลูกเรายืมกล้องคุณยายไปถ่าย น้องคนนี้ก็เข้ามาถือวิสาสะเอากล้องถ่ายรูปคุณยายไปเล่น และลบไฟล์ภาพที่ถ่ายไว้ออกจนหมด .... เฮ้อ!