มาต่อกลอนกันคนละบท

ชะเออ เอิงเงย เอ่อ เออ เงิงเงย .... สวัสดี๊ สวัสดีทุกท่าน วันนี้ศุกร์สันต์สำราญกันไหม ตอนนี้โคอยู่สุพรรณฯ จึงทักทายทุกท่านผ่านเน็ตออนไลน์ ห่างหายมาสองวัน โอ๊ยย .. คิดถึงพวกท่านแทบทนไม่ไหว หวังว่าคงสบ

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

บนรางเหล็กหว่างไม้หมอนที่ทอดวาง มีช่องว่างโรยหินตรึงระยะห่าง เนิ่นนานผ่านแดดฝนกล่นกลางทาง ไม่แรมร้างชีพสีเขียวเรียวดอกใบ อยู่ตรงโน้น  ตรงนี้ อยู่ตรงนั้น อัศจรรย์เงยงอกหยอกไถง (=ดวงอาทิตย์)

ผมขอมอบกลอน แด่ละครธิดาพญายม และผู้มีส่วนร่วมทุกท่านครับ ........................................................................ ขอขอบคุณ บทประพันธ์โดย : คุณนอร์แมน วีรธรรม บทโทรทัศน์โดย : คุณนอร์แม

วันนี้ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ บนทางฝันที่ยังมีขวากหนาม แม้ลำบากแต่ใจยังงดงาม เพราะทุกความพยายามมีเธอรอ ไม่ใช่เพียงคำรักที่พูดง่าย แต่คือหมายจะสร้างฝันให้พอ ให้เธอได้ยิ้มอย่างสุขสอ เมื่อวันหนึ่งที่เราสองอ

๏ ผ่านคืนฝนลมแรงเคยแฝงหนาว ผ่านเรื่องราวขมขื่นฝืนใจสู้ แม้เส้นทางเคยหม่นปนมอดหมู ยังรับรู้ว่าฟ้ายังงามงด ๏ เคยร้องไห้ให้ฟังกับความเศร้า เคยเงียบเหงาแทบสิ้นแรงกำหนด แต่พรุ่งนี้ยังมีดาวพราวแสงจรด รอตกผ