วันก่อนเรานั่งรถเมล์ไปทำงานตอนเช้าค่ะรถก็ติด คนบนรถเมล์ก็เยอะ พอดีรถเมล์(รถปรับอากาศ)มาเราก็ขึ้นไปยืนคนเยอะดีค่ะ พอรถเมล์ไปจอดรับป้ายหน้าก็มีผู้หญิงท้องคนหนึ่ง ท้องได้ประมาณ 7-8 นะขึ้นมา รถเมล์วิ่งผ่านไปได้ป้ายหนึ่ง ก็ไม่มีคนลุกให้นั่งเลยค่ะ หญิงท้องก็ยืนอยู่ข้างหน้าผู้ชายที่นั่งเลยนะ ผู้ชายอายุประมาณ 35-40 นี่ละแล้งน้ำใจค่ะไม่ยอมลุก แกล้งมองไม่เห็นหรือไม่สนใจก็ไม่รู้ แล้วอีกฝั่งหนึ่ง ก็เป็นเด็กผู้หญิงวัยรุ่นก็นั่งเฉยไม่ยอมลุกเหมือนกัน เราก็ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างสองคน เราทนไม่ไหวเลยสะกิดเด็กผู้หญิงวัยรุ่น "น้องลุกให้คนท้องเขานั่งหน่อยสิ" เออ ยังดีนะคะ ยอมลุก เราก็รีบลากพี่ผู้หญิงที่ท้องโตมานั่งเลยค่ะ
อีกเหตุการณ์หนึ่ง เรานั่งรถเมล์กลับมาจากแถว ราม 1 ผ่านถนนลาดพร้าว ก็นั่งรถเมล์ตอนเย็น ๆ นั่งเบาะ(เบาะคู่)ที่สองห่างจากบันไดทางขึ้น นั่งด้านในสุดค่ะมีสาววัยรุ่นนั่งข้าง ๆ เรา พอรถเมล์วิ่งไปได้สักพัก ก็มีหญิงท้องแก่ละ 7-8 เดือนท้องโตมาก ขึ้นมา เบาะหน้าดิฉัน, เบาะ เดี่ยว ติดทางขึ้น และ เบาะเดี่ยวใกล้ ๆ ทางขึ้น กับวัยรุ่นที่นั่งข้างเรา ไม่มีคนลุกให้นั่งเลยอ่ะ เราที่นั่งด้านในสุดก็เลยกระแทกเดินออกมาจากด้านในเบาะ รีบดึงคนท้องมานั่งเลย สงสารค่ะ นึกถึงตอนตัวเองท้องใกล้คลอดทรมาณ แค่ยืนยังจะไม่ไหว นี่มายืนบนรถเมล์ที่เบรกทีหัวจะทิ่มไปหน้ารถละทรมาณ
"เรายังนึกเลย ทำไมเดี๋ยวนี่คนไทย(บางคน) แล้งน้ำใจกันจัง นี่ขนาดกับคนท้องนะ"
เฮ้อ!!
เดี๋ยวนี้ "คนไทย" แล้งน้ำใจกันขนาดนี่หรือ???
อีกเหตุการณ์หนึ่ง เรานั่งรถเมล์กลับมาจากแถว ราม 1 ผ่านถนนลาดพร้าว ก็นั่งรถเมล์ตอนเย็น ๆ นั่งเบาะ(เบาะคู่)ที่สองห่างจากบันไดทางขึ้น นั่งด้านในสุดค่ะมีสาววัยรุ่นนั่งข้าง ๆ เรา พอรถเมล์วิ่งไปได้สักพัก ก็มีหญิงท้องแก่ละ 7-8 เดือนท้องโตมาก ขึ้นมา เบาะหน้าดิฉัน, เบาะ เดี่ยว ติดทางขึ้น และ เบาะเดี่ยวใกล้ ๆ ทางขึ้น กับวัยรุ่นที่นั่งข้างเรา ไม่มีคนลุกให้นั่งเลยอ่ะ เราที่นั่งด้านในสุดก็เลยกระแทกเดินออกมาจากด้านในเบาะ รีบดึงคนท้องมานั่งเลย สงสารค่ะ นึกถึงตอนตัวเองท้องใกล้คลอดทรมาณ แค่ยืนยังจะไม่ไหว นี่มายืนบนรถเมล์ที่เบรกทีหัวจะทิ่มไปหน้ารถละทรมาณ
"เรายังนึกเลย ทำไมเดี๋ยวนี่คนไทย(บางคน) แล้งน้ำใจกันจัง นี่ขนาดกับคนท้องนะ"
เฮ้อ!!