อะแฮ่ม สวัสดีค่ะ คุณไม่รู้จักฉันและฉันก็ไม่รู้จักคุณ แต่ว่าถ้าคุณกำลังรู้สึกเบื่อ ๆ อยู่ล่ะก็... ก็ขอเชิญอ่านนิทานที่ฉันกำลังจะเขียนต่อไปได้เลยค่ะ

อะไรนะ? กลัวไม่สนุกหรือคะ?
ไม่ต้องห่วง! มีคนอ่านมาแล้ว สนุกมาแล้ว!(แม้ว่าคนนั้นจะคือตัวฉันเอง)
แต่ถ้าคุณเกิดอ่านแล้วไม่สนุกแล้วล่ะก็ ไปโวยได้จากบรรดาพี่ ๆ ของฉันค่ะ ขอเท้าความว่าพี่ชายและพี่สาวฉันควรมีส่วนรับผิดชอบกับนิทานเรื่องนี้ยังไงเล็กน้อย...

"พี่วงเวียน จะเขียนนิทานเกี่ยวกับเรื่องอะไรดี ช่วยคิดหน่อย" ฉันเอ่ยปากถามพี่ชายคนเดียวของฉัน  พี่ชายหันมาทำหน้างง ๆ ฉันเลยเสริมต่อว่า "ว้อบแว้บจะเขียนนิทาน แต่ไม่รู้จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอะไรดี ให้มันหนุก ๆ"

"จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับอะไรล่ะ" พี่ชายฉันถามแล้วก็หันไปทำกิจกรรมไม่สร้างสรรค์ต่อไป

"ก็ว้อบแว้บถามอยู่นี่ไงว่าจะเขียนเกี่ยวกับอะไรดี ว้อบแว้บจะเขียนหนังสือเด็กน่ะ แต่ยังไม่มีเนื้อเรื่องไง"

"อ๋อ เหรอ" พี่วงเวียนทำท่าครุ่นคิด "ก็เรื่องอะไรก็ได้หนุก ๆ เด็ก ๆ ก็ชอบเองแหละ"

คุณเห็นความไม่ได้เรื่องของพี่วงเวียนไหม? แต่ถึงจะดูท่าเหลว ๆ ยังไงฉันก็ยังเหลือศรัทธาในตัวพี่ชายของฉันบ้าง ฉันรีบเดินไปบังโทรทัศน์ไม่ให้เขาดู แล้วลองอ้อนวอนเขาอีกที "พี่วงเวียนช่วยหน่อยซี นะ นะ บอกอะไรให้มันเป็นเรื่องเป็นราวหน่อยสิ เขียนเกี่ยวกับอะไรดีอ่ะ นะ นะ ถ้าพี่ช่วยแล้วฉันจะให้พี่เป็นพระเอกเลย"

แล้วพี่ชายที่แสนดีของฉันก็ยอมช่วยด้วยข้อแลกเปลี่ยนที่ว่าตัวเองจะได้เป็นพระเอกในหนังสือของฉัน น่าเกลียดมั้ย แต่ก็ดีเพราะนั่นหมายความว่าฉันจะได้ผู้อ่านเป็นคนที่สองแล้ว (คนแรกก็ตัวฉันเองไง) และนี่คือคำแนะนำของพระเอกของเรื่อง

"หนังสือเด็กอ่ะนะมันก็ต้องมีการผจญภัยใช่มั้ยล่ะ มีเวทมนตร์ มีของวิเศษ แล้วพระเอกก็ต้องเป็นผู้กล้า ขจัดเหล่าร้าย ไปช่วยนางเอก แค่นี้แหละ แค่นี้ก็สนุกแล้ว"

ไม่มีประโยชน์เลยเนอะ แค่นี้ฉันก็คิดเองได้ แต่ในเมื่อออกปากไปแล้วว่าจะให้เขาเป็นพระเอกฉันก็ต้องรักษาคำพูด ยัง ความหวังของฉันยังไม่หมด ฉันรีบผละจากพระเอกไร้ประโยชน์ไปหาพี่สาวแสนสวยของฉัน ฉันมั่นใจว่าคราวนี้จะต้องได้อะไรสักอย่างที่เอามาใช้ในเรื่องของฉันได้อย่างแน่นอน คิดมาตั้งนานแล้วว่าผู้หญิงดูจะคิดอะไรได้เข้าท่ามากกว่าผู้ชาย

"ได้เลย ถามพี่แล้วว้อบแว้บไม่ผิดหวังหรอก นี่นะ หนังสือเด็กมันก็ต้องมีเจ้าหญิงกับเจ้าชายใช่มั้ยล่ะ ว้อบแว้บต้องให้พี่เป็นเจ้าหญิงนะ แล้วให้เจ้าชายหล่อ ๆ เท่ ๆ  อืม แล้วมีอะไรอีกดี... อ๋อ ต้องมีสัตว์หรืออะไรก็ได้น่ารัก ๆ ตัวเล็ก ๆ แล้วให้มันพูดได้ด้วย อย่างเช่น กระต่ายพูดได้ อะไรอย่างเนี้ย แล้วก็อาจจะมี อืม... แม่มดใจร้าย พ่อมดใจดี..."

สรุปแล้วฉันก็ได้คนอ่านมาอีกคนเป็นคนที่สาม โดยมีข้อแม้ว่าฉันต้องให้พี่แวววาวเป็นเจ้าหญิงในหนังสือของฉัน

หลังจากปลงตกแล้ว ฉันก็มานั่งคิดเรื่องของฉันเองดังที่จะเขียนให้ทุกคนอ่านต่อไปนี้ ก็อย่างที่บอกว่าอย่าว่ากันถ้าเรื่องมันไม่สนุกหรือไม่ได้เรื่อง ก็ดูสิพี่ของฉันแต่ละคนแนะนำอะไรไม่เห็นจะได้เรื่องเลยนี่นา แล้วยังบังคับให้ฉันเขียนให้เขาเป็นพระเอกกับเจ้าหญิงอีก เฮ้อ..