"จะเริ่มเรียนเมื่อไหร่....?"
เริ่มให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
ให้คิดว่า...การเขียนอ่านจริงจะใช้คันจิทั้งหมด
ฮิรากานะ....เป็นแค่ตัวช่วยวิธีออกเสียงเท่านั้น

"จะเรียนยังไง....?"
นอกจากเรียนตามปกติ ในหนังสือ ในห้องเรียนแล้ว
ควรแบ่งเวลามาฝึกจดจำทำความเข้าใจด้วยตัวเอง...ดังนี้

(เป็นวิธีส่วนตัว...อาจดูแปลก ๆ นิดหน่อย ลองใช้ดูนะ)
คันจิเป็นส่วนที่ยาก และเป็นอักษรที่คนไทยไม่คุ้นเคย
จะพิชิตได้ ต้องใช้วิธีที่ง่าย เป็นธรรมชาติ และรวดเร็ว

"จะจำคันจิ ก็จำคันจิเท่านั้น" ตัดทุกอย่างออกให้หมด
ไม่สนลำดับการเขียนวิธีเขียนและไม่สนเสียงอ่านด้วย

ฝึกโดย...ใช้แค่ "ตา" กับ "ใจ" (ความหมาย) เท่านั้น
คันจิ...เป็นภาษา"ตา"เมื่อเห็นต้องรู้ความหมายทันที
การไปค้นหา ท่องจำว่า...อ่านยังไงนั้น ผิดธรรมชาติ
ให้จำรูปร่างตัวอักษรแล้วโยงเข้ากับความหมายก็พอ

ภาษาตาต้องจำด้วยตา ต้องเห็นบ่อยและแยกแยะได้
ตาจะจำได้ เฉพาะสิ่งที่เคยรู้จักหรืออธิบายได้เท่านั้น

เช่น...คนมักหลงป่า เพราะป่ามีรูปทรงอิสระ จำยาก
ถ้ารู้จักชื่อต้นไม้ ว่าต้นนี้รูปร่างอย่างนี้เคย อยู่ตรงนี้
ก็จะเริ่มจับจุดได้ แยกแยะสถานที่ได้ไม่เดินหลงทาง

วิธีจำคันจิ...ก็คล้ายกัน
ให้เอาคันจิที่ซับซ้อนยุ่งเหยิง...มาชำแหละ แยกแยะ
ให้เป็นส่วนย่อยๆ และตั้งชื่อให้หมด เมื่อรู้จักก็จะจำได้

เมื่อรู้จัก จำส่วนย่อยๆได้ จะเริ่มจำคันจิยาก ๆ ได้เอง
คันจิเป็นพันๆ ประกอบขึ้นจากส่วนย่อยแค่ร้อยกว่าตัว

ถ้าเป็นคู่แฝด ต้องหาใฝตำหนิให้เจอก่อนถึงจะจำได้
ถ้าเป็นตัวประหลาด ให้แยกจำเฉพาะส่วนที่ประหลาด
ฝึกเขียนเฉพาะส่วนที่ประหลาด ที่รู้จักแล้วไม่ต้องฝึก

ทั้งหมด...ให้จำโดยโยงเข้ากับความหมายเท่านั้น
....................................................................
ใช้หนังสือคันจิยิเตนระดับประถม ในการเรียนรู้ด้วย
(เราใช้ของญี่ปุ่นนะ หาซื้อได้ตามร้านหนังสือญี่ปุ่น)
เพื่ออ้างอิงการเขียนความหมาย และเสียงอ่านต่างๆ
มีคันจิพื้นฐานราว 1000 ตัว ที่ลำดับไว้ให้เรียนง่าย

อ่านหนังสือพิมพ์ หรือนิตยสาร ทุกวันให้บ่อยที่สุด
ไม่เข้าใจไม่เป็นไร คอยค้นหาตัวอักษรที่ไม่เคยเห็น
เราจะทำความคุ้นเคยรู้จักอักษรใหม่ ๆ ให้มากที่สุด
ล้ำหน้าไปโดยไม่สนใจวิธีเขียน หรือเสียงอ่านเลย

เมื่อทำบ่อย ๆ จะอ่านเข้าใจได้ แม้ไม่รู้เสียงอ่านก็ตาม
ก็ถือว่า...การอ่านสัมฤทธิ์ผลแล้วนะ คือคุณเข้าใจได้

ส่วนการอ่านออกเสียง...
ต้องมาจากคุณรู้เสียงอ่านของคำศัพท์นั้นอยู่ก่อนแล้วเท่านั้น
เช่น...
感動　ความรู้สึก/เคลื่อนไหว=ประทับใจ (รู้ความหมายทันทีเมื่อเห็น)
ประทับใจ=คันโด (ซึ่งเคยท่องไว้แล้ว) ดังนั้นก็จะอ่านได้โดยธรรมชาติ

การเอาคันจิมาท่องเสียงอ่านที่ไม่รู้จัก จะจำยากกว่าหรือจำไม่ได้เลย
เพราะ...เป็นนามธรรมทั้งคู่ ทั้งอักษร ทั้งเสียงอ่าน (ไม่เคยรู้จักทั้งคู่)
และตัวคันจิ ก็ไม่ได้ไกด์เสียงอ่านอะไรเลย ท่องไป 10 นาทีก็ลืมแล้ว

แต่ถ้าทำแบบข้างต้น ครั้งเดียวจำได้เลย และที่สำคัญกว่า...คือ
ตัวคันจิล้วน ๆ  ได้ถูกแยกไปจำ อย่างละเอียดไว้ก่อนหน้าแล้ว
ทำให้จุดที่ยากที่สุด กลายเป็นจุดที่ง่ายที่สุดไปเสียแล้ว ตอนนี้

ยืนยันว่า...เราสามารถอ่านเข้าใจได้ โดยไม่ต้องรู้เสียงอ่าน
และจะรู้ความหมาย คำผสมในศัพท์ใหม่ ๆ ได้โดยอัตโนมัติ

บางที นี้คือวิธีใช้คันจิอย่างถูกต้อง ในแบบของจีนดังเดิม
ประเทศที่หลากหลายชนเผ่าหลายสำเนียง แต่เข้าใจกันได้
................................................................

เสียงอ่านจีน/ญี่ปุ่นนั้น เป็นภาษา"หู" ต้องจำด้วย"หู"
โดยฟังซ้ำ ๆ เอาเสียงโยงกับความหมาย ก็จะจำได้

ส่วนการเขียนนั้น...ไม่ต้องไปท่อง ให้จำด้วย "มือ"
คือ...เมื่อเขียนซ้ำ ๆ ไปตามลำดับ มือจะจำได้เอง
และจะไม่มีทางเขียนผิด ให้เขียนผิดวิธียากกว่าด้วย
................................................................

สุดท้าย...ต้องเชื่อมั่นว่าเราทำได้ และสนุกกับมัน

อักษรภาพ สนุกจะตาย สวยกว่า สื่อสารได้ดีกว่า
ถ้าไม่ดีจริง บริษัทต่าง ๆ หรือถนนจะใช้โลโก้ทำไม
ดูไอคอนหน้าคอมก็ได้ จดจำค้นหาง่ายกว่าเยอะนะ

ในชีวิตประจำวัน เราจดจำโลโก้สินค้า ป้ายจราจร
ได้เป็นพัน ๆ ตัว โดยไม่ต้องท่องจำ คันจิ...จิ๊บ ๆนะ

เพ้อเจ้อได้ยาวมาก...555
แค่นี้ก่อนนะ
ลองนำไปปรับใช้ดูนะ...แต่ห้ามนำไปเถียงครูนะ 555+