คบกันมาห้าปีจู่ๆ มีแค่ข้อความ FB มาบอกให้เลิกกันแค่ห้าบรรทัด ให้ตัดใจ อย่าทำร้ายตัวเอง ยังรักอยู่เสมอ แล้วเหตุผลล่ะ ?  

รู้ตัวอีกทีก็มาจอดมอเตอไซค์สงบสติอารมณ์อีกอำเภอนึงแล้ว ตั้งสติได้ก็เข้าไปหาที่บ้าน ไม่มีใครอยู่ ได้แค่เบอร์โทรศัพท์น้าของเค้าก็เลยโทรถามว่าเค้ามีปัญหาอะไรรึป่าว คุณน้าเค้าก็ตอบมาดีๆ ว่าทางบ้านน้าน่ะไม่มีปัญหาอะไร ก็เห็นไปมาหาสู่ดี (ผมพยายามทำทุกอย่างตามทางที่มันควรจะเป็น ถึงตอนยังเรียนอยู่จะแอบคบกัน แต่ก็ไม่เคยมีอะไรกันก่อนเวลาด้วยซ้ำ เค้าเรียนจบก็ไปบ้านเค้า ซื้อของไปฝาก โผล่หน้าไปหาบ่อยๆ ผมทำงานกรุงเทพคิดว่ามันห่างไปก็ลาออกแล้วก็ย้ายมาอยู่ใกล้ๆ จะได้มีเวลาไปหาเค้าได้มากขึ้น) แต่ไม่รู้ว่าทางบ้านพ่อ(และคุณย่า)เค้ามีอะไรรึป่าว คุณน้าก็รับปากว่าจะถามไว้ให้ แล้วเดี๋ยวน้าจะติดต่อไปนะ  

สรุปคือตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รอโทรศัพท์

พยายามโทรไปเค้าก็บอกว่าเค้าผิดเอง เวลาจะทำให้พี่ดีขึ้น แล้วก็วางสายไป

อะไรล่ะครับเนี่ย ไปต่อไม่ได้เลย ห้าปีที่ผมทำทุกอย่าง ผมเลิกเหล้าได้(เลิกขาดเลย ได้กลิ่นก็จะแย่แล้ว) เบียร์กินเฉพาะมีสังสรรค์ (งานพิเศษจริงๆ ไม่ใช่นึกจะกินก็กิน) บุหรี่กำลังพยายามเลิก  ผมเก็บเงินซื้อมอเตอร์ไซค์เพื่อจะได้ไม่ต้องพึ่งพี่วินเวลาไปทำงาน  มองๆ รถสำหรับโบนัสปีหน้า ผมห่วงว่าบ้านเค้าจะเป็นห่วงมั๊ยถ้าผมจะไปแต่งเค้าออกมาจากบ้าน ยังคิดอยู่ว่าจะหาบ้านที่อยู่ใกล้ๆ บ้านเค้า เพื่อตอนเช้าเค้ากลับไปทำงานที่สวน ผมก็ขับรถไปทำงาน ทุกอย่างที่ผมคิดไว้อยู่ๆ ก็หายไปเฉยๆ แบบไม่มีเหตุผล ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ


ตกลงเค้าโดนคลุมถุงชนครับ เค้าก็เป็นตัวเค้าคือเก็บปัญหาไว้กับตัวทุกอย่างไม่อยากให้ผมรู้แล้วก็ทุกข์ไปกับเค้า แต่มันไม่ใช่แล้วครับ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องแชร์กันสิ ยิ่งเรื่องใหญ่ขนาดนี้เค้ายิ่งต้องบอก และเค้าก็คงรู้ว่าถ้ามันออกมาเป็นรูปนี้ผมต้องไปแน่ๆ พรุ่งนี้ ( 17 พ.ค. ) ผมจะไปให้ถึงบ้านเค้า ไม่รู้เหมือนกันว่าผลจะเป็นยังไง ไม่รู้ว่าเค้าจะยอมมาพบผมมั๊ย แต่ผมคงหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ ถ้าให้ปล่อยผ่านไปอย่างนี้ผมคงอยู่ต่อไปแบบปกติสุขไม่ได้