มนุษย์เงินเดือน ฉบับอินดี้ ฮิ ฮิ ฮิ้ว ตอน เบื่องาน ท้อแท้ ไร้เป้าหมาย และ ความกลัว

สวัสดีครับ ตอนอื่น ๆ อย่าหาอ่านเลย เสียเวลา

กลับมาแล้ว (กลับมาทำไม ฉันลืมเธอไปหมดแล้ว )

ปีนี้ พระโค กินข้าวโพด-หญ้า
ข้าวโพดเนี่ยผมชอบนะ แต่หญ้ายังไม่เคยลอง

ตอนนี้ จะเขียนเรื่องตามหัวข้อครับ เพราะมันคือปัญหาระดับชาติ
ของชาวมนุษย์เงินเดือน

บางเรื่องผมก็ผ่านมันมาได้แล้ว
บางเรื่องผมก็ยังจมปลัก(เย็นดี) อยู่กับมันเหมือนเดิม

เบื่องาน ปัญหานี้ผมเคยเป็นนะ
คือ เบื่อจนถึงขั้น ชีวิตไม่มีความสุขเลย ยกเว้นตอนหลับ
ตื่นมารู้สึกว่า เหมือนตัวเองกำลังเดินทางไปเข้าคุก
เครียด เบื่อ ไม่มีความสุข จนมันเริ่มกระจายไปสู่คนรอบข้าง

สาเหตุการเบื่องานของแต่ละคนก็มีหลากหลายครับ อย่างผมคือ
ผมรู้สึกว่าทำไมงานมันหนัก หนักเกินแรง ผู้ชายบอบบางแบบผม
ทำเกินเวลามันทุกวัน ขณะหันไปมองรอบข้าง ตำแหน่งเดียวกัน
ทำไมเราหนักอยู่คนเดียว รางวัลที่ควรได้ก็ไม่ได้ (อันนี้มองในมุมผม
ซึ่งใครมองในมุมตัวเอง ก็มักเอียงไปข้างตัวเองตลอด แต่ผมว่ามันก็หนักจริง ๆ)

หรือบางคนรู้สึก จำเจ กับงานที่ทำ ทุกวันก็ทำอยู่ใน loop เดิม ๆ
บางคนเบื่อหัวหน้า ไม่ว่าจะเบื่อเพราะอะไรก็แล้วแต่
ข้อสรุปทั้งหมดรวมกัน คือ ไม่มีความสุขกับการทำงาน

วิธีแรกที่ผมจะแนะนำ  คือ ปรับทัศนคติใหม่
แต่ไม่ใช่การเริ่มต้นใหม่ ชีวิตผมเริ่มต้นใหม่มาเป็นพันครั้งแล้ว
วันนี้ก็คิด เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไปได้สักพัก
ก็กลับมาประโยคเดิม พรุ่งนี้จะเริ่มต้นชีวิตใหม่

ปรับทัศคติ และทำปัจจุบันให้ดี อย่ามัวว่าจะเริ่มต้นใหม่
แต่แก้ไขภาวะปัจจุบันให้มันดี ซึ่งผมทำไม่ได้

ทำงานอย่าเกรงใจนัก ถ้างานเราหนักเกินไป
งานมาโหลดที่เรา ก็คุยกับเพื่อนร่วมงาน
หรือถ้าตำแหน่งมันเท่ากัน พูดยาก  ปรึกษาหัวหน้าไป
บางทีเขาสั่งงานก็ไม่ได้ดู ว่างานมันหนักเกินมนุษย์
แต่ผมคิดว่าผมมันเทพ ก็เลยแบกจนกลายเป็นมาร

**** คำแนะนำ ****
ความอ่อนน้อม จะหลอกคนมาช่วยงานได้ง่ายขึ้น

บางคนเบื่องานที่เป็น loop เดิม ๆ ทุกวันก็ทำมันอยู่แบบเนี่ย
คิดก่อนนะครับ คุณเป็นคนสมัครเข้ามาทำเอง
ปรับทัศนคติ ผมก็ไม่รู้ว่าจะปรับยังไง ก็เคยเป็นคนที่ทำงาน
อยู่ใน loop แถมยังเจองานนอก loop แทรกเป็นระยะ ๆ
ถ้าเบื่อกับมันมากจริง ๆ ก็ลาออกครับ ง่าย ๆ

ปัญหา ฯลฯ ถ้าปรับทัศนคติแล้ว ปฎิบัติแล้ว ไม่ดีขึ้น ลาออกครับ

เพราะเมื่อเราเริ่มเบื่อกับงานหนักขึ้น ๆ เราจะเข้าสู่ด้านมืดของพลัง
และก็เข้าสู่อาการท้อแท้ มองอะไรเป็นลบไปหมด
ผมเคยเครียดกับงาน ถึงขั้นเอาคัตเตอร์มากรีดแขนเล่น
แต่กรีดแบบเบา ๆ บาง ๆ แต่เลือดดันออกจริง
ถามว่าทำไปทำไม ถ้าตอบแบบไม่โกหก เรียกร้องความสนใจ  
ว่ากรูเครียดนะ กรูเหนื่อยนะ 5555

และอีกอย่าง อย่าโพสความเครียดลง facebook  ซึ่งทุกวันนี้เยอะ
เมื่อก่อนคุณเครียดคุณทำไง ก็ทำแบบนั้น
แต่ทุกวันนี้ อะไร ๆ ก็ลง facebook  ปัญหาครอบครัว
การงาน ความรัก ใส่ลงไปทุกอย่าง

แต่สำหรับบางคน โพสปัญหาความรักลง fb ผมเห็นแล้วผมมีความสุข
เขาจะเลิกกันแล้ว ๆ

ต้องการคนปลอบ!? แล้วถ้ามีใครแหวกกระแสมา คุณจะยิ่ง fail
หรือจริง ๆ คุณไม่ได้ต้องการคนปลอบ แต่จะเรียกร้องความสนใจ
(ถ้าจะปรับทัศนคติ ต้องกล้ายอมรับความจริง)

ซึ่งผมเคยเป็น ผมโพสจน เดี๋ยวนี้มานั่งคิดแล้วอายสิ่งที่โพส
ปิดมันเลย 5555 ตอนนี้เล่น facebook เอาไว้แค่เล่นเกม
กับคนที่ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใคร รอเปิดอีกครั้งแบบยิ่งใหญ่

บางคนพลาดหนัก สมัครงานเอาเมลที่สมัคร fb ไปสมัครงาน
แถมข้อความที่โพสดัน public แล้วคุณไปโพสขนาดนั้น ใครจะเรียกสัมภาษณ์
ผมเวลารับคนเข้ามาทำในแผนก ผมเข้าไปดูนะ เห็นน่าตาน่ารัก profile มีแฟนแล้ว
ผมก็ไม่เรียก  

หรืออันนี้นอกเรื่องนิดนึง สาว ๆ บางคน
สวยแต่ยังไม่มีแฟนสักที อาจจะสงสัยว่าทำไม
ก็เล่นโพสแต่ละอย่าง แรง ๆ ทั้งนั้น  ผู้ชายหนีหมดครับ
ผมคนนึงละ หนีมาแล้ว  สวยนะ แต่เจ๊จะแรงไปไหน

ข้อต่อมา ไร้เป้าหมาย ผมทุกวันนี้
เป้าหมายคืออะไรผมยังไม่รู้เลย
มนุษย์เงินเดือน ที่คิดจะเป็นไปตลอดชาติ ใคร ๆ ก็อยากมีเงินเดือน
ตำแหน่งสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ
แต่สิ่งแวดล้อมไม่เอื้อกับเป้าหมายที่ตั้ง

อย่างผม (อีกแล้ว) เคยพนักงานธุรการ มองพี่ที่อยู่ก่อน 10 ปีก็ยังเป็นพนักงานธุรการ
เงินเดือนขึ้นพร้อมกัน ทั้งบริษัท ผมอยู่มาจะเกือบ 5 ปี ขึ้นหนเดียว โบนัสก็เริ่มลดลง
ตอนผมอยู่ 6 เดือน (แต่ต้องทำ 4 ปีเต็มถึงจะได้ 100%) ล่าสุดที่รู้ 3 เดือน

ผมเคยมีโอกาส หลุดพ้นจากธุรการ ไปเป็นนักข่าว แต่ผมไม่เอา
1. ผมไม่อยากเป็น
2. ผมกลัวที่จะเรียนรู้อะไรใหม่ อยู่ตรงนี้ผมรู้หมดทุกเรื่องของตำแหน่งผมแล้ว
3. ขี้เกียจ ไปเป็นนักข่าวก็พอรู้ว่าจะไปอยู่หน้าไหน
ช่วงนั้นมีอย่างเดียว คือ เฝ้าม๊อบ (กลัวผิวเสีย)

ถ้าคุณรู้สึกว่า เป้าหมาย กับงานที่ทำ มันไปด้วยกันไม่ได้
ลาออกซะ อย่าเหมือนผม ตั้งเป้าหมายไว้เต็มหัว บ่นจะออก ๆ
คนบ่นมักไม่ออก หางานก็แบบ หาไปที ไม่ได้จริงจัง
เพราะกลัวการเปลี่ยนแปลง
ชินกับการเดินทาง การใช้ชีวิตแบบที่เป็นอยู่

คนที่กลัวความเปลี่ยนแปลง ไม่กล้าเสี่ยง  ชีวิตก็อยู่ได้แค่นั้นแหละครับ  
แบบอ้ายคนที่มานั่งพิมพ์กระทู้ในเวลางานแบบผมเนี่ยแหละ

*** คำเตือน ***
ชีวิตไร้เป้าหมายบางคนอาจจะหาไม่เจอจริง ๆ ไม่เป็นไร
แต่อย่าหมดความหวัง ผมใช้วิธีซื้อความหวัง งวดละใบ
เลี้ยงความหวังไปก่อน

ก็ประมาณเนี่ยแหละครับ  สิ่งที่ผมพิมพ์มาทุกคนรู้อยู่แล้ว
แต่อยู่ที่ว่าจะทำได้ไหม ซึ่งตอนนี้ผมก็ยังทำไม่ได้

สู้ต่อไป มนุษย์เงินเดือน

ปล. หลายคนคงคิดว่า มันว่างนักหรือไง ถึงมานั่งพิมพ์กระทู้ซะยาวในเวลางาน
ผมก็ตอบได้เลยว่า เพื่อมนุษยชาติ ผมยอมเสียสละเวลางาน (จริง ๆ เบื่อ)

ปล.2 ตอนต่อไปจะมีหรือไม่ ก็ตามแต่อารมณ์ เพราะมันคือ อินดี้ ฮิ ฮิ ฮิ้ว

ปล.3 ประวัติผู้เขียน  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทำงานมา 10 ปี เงินเดือน 15000 ตั้งแต่เกิดมาแฟนยังไม่มี
ใช้ชีวิตอินดี้ไปวัน ๆ