เมื่อคืนสองทุ่มกว่าๆ เราขับรถกลับบ้านบนถนนเอกชัย. กำลังจะเลี้ยวขวาตรงสามแยกซึ่งเรียกได้ว่าเป็นแยกวัดใจ รถจอแจมากแต่ไม่มีสัญญาณไฟ จังหวะที่กำลังเร่งเครื่องเลี้ยวรถ บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นบางอย่างอยู่ที่พื้นถนน เราเบรครถเอี๊ยดเลยค่ะ ลูกแฝดนั่งเบาะหลังแทบหัวทิ่ม(แต่ไม่เป็นไรเพราะนั่งคาร์ซีท) ปรากฏว่าเป็นเด็กชายประมาณ 3 ขวบยืนร้องไห้อยู่กลางถนน เราก็รีบตีไฟสัญญาณ ไม่กล้าลงจากรถห่วงลูกบนรถ ได้แต่เปิดกระจกบอกให้วินแถวนั้นไปดูเด็ก. ยังไม่ทันที่พี่วินจะไปถึง มีผู้ชายอายุน่าจะซักยี่สิบกว่าๆ เดินอุ้มหมามาจูงเด็กออกไป เราก็เลยพูดแกมบ่นๆน้องเค้าว่าปล่อยเด็กให้อยู่คนเดียวได้ไง เดี๋ยวรถชนเอา แต่เราได้รับคำตอบว่า "อย่ามาแส่เรื่องคนอื่น เด็กข้างถนนมันก็อยู่อย่างนี้กันมาตั้งนานแล้ว ถ้า

ชนลูกกรู. กรูเอา

ตายแน่
เราพูดไม่ออกเลยค่ะ ก็ขับรถกลับบ้านไป แต่คำพูดน้องยังคงก้องในหัวอยู่เลย. ไม่กล้าเล่าให้สามีฟังกลัวจะหาว่าแส่ไปสั่งสอนคนอื่น ก็เลยลองมาตั้งกระทู้ถามท่านอื่นๆค่ะว่าถ้าเจอแบบนี้ท่านจะทำอย่างไร เอาไว้เป็นข้อคิดเผื่อจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก
ขอบคุณค่ะ
ปล. หวังว่าน้องหรือคนรู้จักน้องจะได้ผ่านมาอ่าน และพี่คิดว่าดูจากสุนัขที่น้องอุ้มอยู่ซึ่งเป็นพันธุ์ปอมขนแน่น น้องคงไม่ใช่เด็กข้างถนนอย่างที่พูดค่ะ
เกือบขับรถชนเด็ก แถมถูกด่าว่าแส่ไม่เข้าเรื่อง
เราพูดไม่ออกเลยค่ะ ก็ขับรถกลับบ้านไป แต่คำพูดน้องยังคงก้องในหัวอยู่เลย. ไม่กล้าเล่าให้สามีฟังกลัวจะหาว่าแส่ไปสั่งสอนคนอื่น ก็เลยลองมาตั้งกระทู้ถามท่านอื่นๆค่ะว่าถ้าเจอแบบนี้ท่านจะทำอย่างไร เอาไว้เป็นข้อคิดเผื่อจะเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก
ขอบคุณค่ะ
ปล. หวังว่าน้องหรือคนรู้จักน้องจะได้ผ่านมาอ่าน และพี่คิดว่าดูจากสุนัขที่น้องอุ้มอยู่ซึ่งเป็นพันธุ์ปอมขนแน่น น้องคงไม่ใช่เด็กข้างถนนอย่างที่พูดค่ะ