บอกตรงๆ กูน้อยใจ! :((

สวัสดี เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาวพันทิปทุกๆ ท่านนะครับ
คือมันเป็นเรื่องเล็กๆ อ่า แต่อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
คือผมเกิดมาในครอบครัวขนาดกลาง มีสมาชิกห้าคนครับ
แต่แม่ผมกับพ่อทำเหมือนว่าผมเป็นเด็กที่ไร้สาระมาก
เชื่อมั้ยครับ ว่าตั้งแต่เกิดมา ผมเป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนวัยเดียวกันเลยในหมู่บ้านเลยแม้แต่คนเดียว
และผมก็โดนบังคับให้เรียนหนักมากมาตั้งแต่เด็ก
แต่ผมเป็นลูกคนเดียวที่แม่ไม่พูดถึงเลย
ในขณะที่เอาพี่ชาย น้องสาวไปพูดเรื่องดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้
แต่กับผม ผมไม่เคยถูกเอาไปพูดกล่าวชมที่ไหน แม้แต่ในบ้านยังไม่เคยชมผม
ผมสอบได้ที่สี่ของโรงเรียน ผมไปแข่งได้ที่สองของจังหวัด
สอบได้ที่หนึ่งของรุ่น  
ผมสอบติดมหาลัยชื่อดังบ้างล่ะ สอบติดคณะที่สูงๆ (ที่แม่ไม่ให้เรียน)
ผมได้รับยกย่องเป็นต้นแบบเด็กดีประจำโรงเรียนบ้างล่ะ
แต่แม่ไม่เคยชมผม มีแต่ด่าผมว่าโง่ ด่าผมว่าเลว ฯลฯ สารพัด.
ผมทำทุกอย่าง ผมหาเงินใช้เองระหว่างเรียนมัธยมฯ โดยการรับจ้างทำงานเพื่อน
ผมรับผิดชอบชีวิตตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ทำอะไรด้วยตัวคนเดียวฯ ไม่มีพ่อแม่มาคอยสนใจกำกับเหมือนพี่กับน้อง
ผมพยายามทำดีทุกอย่าง แม่กะพ่อก็ไม่เคยสนใจ
เวลาไปไหนก็มักจะไม่ค่อยชวนผม ชวนพี่ ชวนน้องไป
ถ้าพี่ผมไม่ชวนผมไปด้วย ผมก็ไม่ได้ไปไหน
ทุกวันนี้แม่รักน้องมาก พ่อก็ด้วย
เวลาน้องทำผิด ผมก็เตือน แม่ก็ด่าผมจู้จี้ เรื่องมาก
วันที่ผมป่วยเกือบตาย พ่อกับแม่ไม่เคยพาผมไปหาหมอ
บอกให้ผมกินพารานอน แต่กับพี่น้องผม แค่บ่นปวดหัวนนิดหน่อย
แม่กับพ่อก็พาไปส่งถึงโรงพยาบาล

วันที่ผมไมเกรนขึ้นจนลุกแทบไม่ไหว ผมต้องฝืนสังขารขี่รถเครื่องสิบกิโลเพื่อไปโรงพยาบาลเอง
วันที่พี่ผมเป็นไข้ พี่อยู่ที่คลินิค  วันที่น้องปวดหัว น้องอยู่ที่โรงพยาบาล

> ผมเป็นลูกที่ไม่เคยขอเงินแม่เลยซํกบาทในช่วงปิดเทอม
เอาเวลาว่างไปหางานเก็บเงินทุกวัน
งานบ้านก็ทำ งานนาผมก็ออกไปช่วยตลอด
แม่ด่าว่าผมใช้เงินเปลือง
แม่ด่าว่าผมขี้เกียจ ทั้งๆ ที่ผมทำงานงกๆ เงินไม่เคยขอ
บางครั้งผมท้อนะ ทำดีแล้วไม่เคยเหนความดี

ผมเคยไปถามพี่สาวห่างๆ เค้าบอกว่า ตอนแรกเค้าหวังมากว่าจะให้ผมเกิดมาเป็นผู้หญิง
แต่ผมออกมาเป็นผู้ชาย เค้าผิดหวัง
พอมีน้อง น้องก็เป็นผู้หญิงเลยรักน้องมาก อันนี้ผมเข้าใจ

เวลาผมมีอะไรผมก็แบ่งพี่ แบ่งน้องหมด
เงินผม เวลาแม่ไม่มีผมก็มีให้แม่ ผมอดทนมากครับ
ทุกวันนี้แม่ด่าผมทุกวัน ด่าว่าไม่มีอะไรดี
แม่ไม่เคยมองมุมดีผม ไม่เคยเอาผมไปพูดชมที่ไหน
เวลาไปไหนก็ไม่อยากให้ผมไปด้วย
มันอึดอัดนะครับ เกิดมาแล้วไม่มีความสำคัญ

ทุกวันนี้ผมพยายามทำใจครับ
ผมคิดซะว่าชาติที่แล้วทำบาปมาหนัก เลยต้องรับผลกรรมแบบนี้
ใช้ชีวิตอยู่ไปวันวัน  ทุกวันต้องไปช่วยพี่สาวที่ร้านไม่มีเวลาได้หยุดเลย
ตอนเช้าก็ไปช่วยพ่อทำนา ตอนเที่ยงบางวันดูแลบ่อกบให้พ่อ ตอนเย็นไปทำงานที่ร้านพี่สาว
กลับมาอีกทีก็สาม สี่ทุ่ม
แม่ไม่เคยเป็นห่วง แม่ไม่เคยโทรตามครับ

แต่ถ้าดึกเกินเวลา กรณีล้มเต้นท์เพื่อไปตั้งร้านที่ตลาดนัดอื่นในวันต่อไป
แม่จะโทรมาด่าว่าผมถเลถไลไปเที่ยวที่อื่น
ผมไม่โกธร ผมไม่แคร์ครับ
ถ้ามีคนมองผมไม่ดีี ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร
กระทู้นี้ผมไม่ได้มาด่าแม่ ว่าแม่หรืออะไร ผมแค่อยากระบายครับ
ผมไม่ค่อยมีเพื่อนมาตั้งแต่เด็ก
ระบายกับใครไม่ได้ มันอึดอัดครับ น้อยใจครับมากเลย

TT________________TT
#ทุกวันนี้ผมรักพ่อมากครับ พ่อถึงจะรักน้องมากกว่าผม
แต่พ่อเข้าใจผม พ่อพูดกับผมด้วยเหตุผล ถึงแม้จะไม่ค่อยพูดกับผมก็ตาม.