วันนี้น้ำตาผมแทบไหลเอ่อล้น ด้วยความสงสาร สุนัขตัวหนึ่ง

วันนี้น้ำตาผมแทบไหลเอ่อล้น ด้วยความสงสาร สุนัขตัวหนึ่ง หลังจากที่ผมนั่งเทรดหุ้นทั้งวัน มีใด้มีเสีย ด้วยความที่ว่านั่งอยู่หน้าจอคอมพิ้วเตอร์ทั้งวันเลยอยากออกไปนอกชานเมือง ชึ่งเป็นท้องทุ่ง ผมหยิบเศษอาหารที่เหลืออยู่ที่บ้าน เป็นกระดุกไก่และปลากรายทอด กะว่าจะเอาไปทิ้ง พอไปถึงท้องทุ่งก็มีสุนัขจรจัดตัวหนึ่งวิ่งมาหา ผมเองก็ตกใจนึกว่ามันจะปรี่เข้ามาทำร้ายผม แต่มันกลับวิ่งมาคลอเครีย เพราะเห็นว่าในถุงมีเศษอาหาร
ผมนึกอยู่นานทีเดียวเพราะตั้งใจว่าจะเอามาทิ้ง ไม่ใด้จะเอามาไห้สุนัข แต่เห็นสุนัขตัวนั้นมาผอมมากคงจะอดอาหาร ผมไม่รอช้ารีบเทกระดูกไก่และปลากรายทอดไห้มัน มันรีบวิ่งมาคาบและร้อง วู้ววววว ด้วยความดีใจ ผมเองสงสารมันจริงๆ มันเป็นภาพที่ดูแล้วน่าสงสารจริงๆ ใจจริงแล้วผมออกมาท้องทุ่งไม่ใด้ต้องการพบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้เลยครับ แค่อยากมารับบรรยากาศของธรรมชาติของท้องนาที่เขียวขจี่ นึกแล้วสงสารสุนัขตัวนั้นจริงๆ หากมื้อนี้ไม่มีเศษอาหารจากผม มันจะอยู่เช่นไร เฮ้อ.....