กระทู้แรกในห้องนี้นะครับ อยากได้คำปรึกษาครับ
ปัจจุบันผมอายุ 33 ปี แฟนอ่อนกว่าปีนึง แต่งงานมาแล้ว 4 ปี แต่ยังไม่มีลูก .. ชีวิตมีครบทุกอย่างแล้วครับ ทั้งหน้าที่การงานของทั้ง 2 คน มีบ้านรถ มีเงินลงทุนมากพอ คิดว่าเกษียณกันได้ตอนอายุ 40 ทั้ง 2 คน .. ดูจากภายนอกเหมือนทุกอย่างจะ perfect ดี แต่มีแต่คนถามว่าทำไมไม่มีลูก
ที่บ้านทั้งคู่เป็นครอบครัวคนจีน ผมเป็นลูกชายคนเดียว ส่วนฝ่ายแฟนก็เป็นลูกสาวคนเดียว ยังไม่มีหลานกัน .. เพื่อน ๆ ของผมที่แต่งกันไปทีหลังก็มีลูกกันเกือบหมดแล้ว
เราก็ไม่ได้คุมกันเลย ปล่อยตั้งแต่หลังแต่งงานเลย .. แฟนเคยตั้งครรภ์ครั้งนึงเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แต่ก็หลุดไปตั้งแต่ week ที่ 7 สาเหตไม่แน่ชัด แต่คิดว่าตัวอ่อนมีบางอย่างผิดปกติ หรือไม่ก็ไม่แข็งแรงพอ (พอดีตอนนั้นทำงานอยู่ที่ต่างประเทศกันเลยไม่ได้ถามสาเหตุมากมาย) .. ตัวผมร่างกายแข็งแรงดี ออกกำลังกาย สม่ำเสมอ ตรวจอสุจิแล้วก็ไม่พบปัญหา .. ส่วนแฟนผม ปกติก็ไม่ใช่คนแข็งแรงเท่าไหร่ มีปัญหาว่าประจำเดือนมาไม่ปกติ ไข่ไม่ได้ตกทุกเดือน ไปคุยกับหลายหมอ ทั้งหมอไทย เทศ ไศยสารตร์ ก็เจอหลายความเห็น บางคนก็ว่าเป็นโรคมีบุตรยาก Polycystic Ovary บางท่านก็ว่าเป็นมดลูกคว่ำ Endometriosis .. บางท่านก็แนะนำว่าให้ไปผ่าตัดเพื่อทำการรักษา
ส่วนตัวผมนั้น ไม่ได้อยากเป็นคุณพ่อจนตัวสั่น แต่คิดว่าพร้อมทุกอย่างแล้ว จะมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ .. ที่ผ่านมาก็เลยปล่อยไปตามธรรมชาติคิดว่าถ้าฟ้าลิขิตให้เป็นพ่อคน ก็จะทำให้ดีที่สุด .. อย่างตอนที่หลุดไปเมื่อ 3 ปีก่อน ก็บอกตามตรงว่าไม่ได้เสียใจอะไรมากมายเลย คิดว่าถูกกำหนดให้เป็นอย่างนี้ ก็ฝีนโชคชะตาไม่ได้ .. และอีกอย่าง ผมทำใจได้ถ้าชีวิตนี้จะไม่มีลูก คิดว่าจะไม่รับใครมาเลี้ยงเป็น adoption เด็ดขาด เพราะกลัวว่าจะไม่รักเค้าเท่ากับลูกแท้ ๆ ของตัวเอง
แต่ฝ่ายแฟนผมนั้น ตอนแรกก็มีความคิดคล้าย ๆ กัน .. แต่ตอนหลังก็โดนความกดดันมากขึ้นจากคนรอบข้าง และคิดว่าถ้าแก่ตัวมากขึ้นนี้จะมีความเสี่ยงหลายอย่างเกิดขึ้น .. หลัง ๆ มานี้แกเลยหาข้อมูลมากมาย เพื่อที่จะมีลูกให้ได้ ตัวผมเองก็ไม่ได้ค้านอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้ช่วยเค้าหาข้อมูลเท่าไหร่ .. ปีนี้แฟนก็เลยออกจากงาน อยู่บ้านเฉย ๆ มาหาหมอจริง ๆ จัง ๆ ตอนนี้ก็กำลังฉีดยากระตุ้นไข่อยู่ เพื่อที่จะทำ IVF .. แกยังคิดต่อไปอีกว่า จะลองทำ 2-3 cycle ถ้าไม่ติด ก็จะไปหา option อุ้มบุญ หรือเอาไข่เราฝากให้คนอื่นตั้งครรภ์แทน (ทำที่ต่างประเทศ เพราะเมืองไทยกฏหมายยังไม่รองรับ)
อย่างที่บอกครับ ว่าไม่ได้อยากเป็นพ่อคนมากมาย อยากปล่อยไปตามธรรมชาติมากกว่า แต่ก็เข้าใจแฟนเหมือนกันว่าถ้าอายุถึง 35 แล้วก็จะต้องมีเรื่องให้ห่วงมากขึ้น .. หลัง ๆ ก็เริ่มมีปากเสียงมากขึ้นเพราะเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ปกติแทบจะไม่ทะเลาะกันเลย
ไม่ทราบว่ามีใครเคยตกอยู่สภาพที่คล้าย ๆ กันบ้างครับ แล้วสุดท้ายแล้วลงเอยอย่างไร
++ ขอคำปรึกษาครับ เมื่อชีวิตมีทุกอย่างแล้ว ขาดไปแต่คำว่า"ลูก" ++
ปัจจุบันผมอายุ 33 ปี แฟนอ่อนกว่าปีนึง แต่งงานมาแล้ว 4 ปี แต่ยังไม่มีลูก .. ชีวิตมีครบทุกอย่างแล้วครับ ทั้งหน้าที่การงานของทั้ง 2 คน มีบ้านรถ มีเงินลงทุนมากพอ คิดว่าเกษียณกันได้ตอนอายุ 40 ทั้ง 2 คน .. ดูจากภายนอกเหมือนทุกอย่างจะ perfect ดี แต่มีแต่คนถามว่าทำไมไม่มีลูก
ที่บ้านทั้งคู่เป็นครอบครัวคนจีน ผมเป็นลูกชายคนเดียว ส่วนฝ่ายแฟนก็เป็นลูกสาวคนเดียว ยังไม่มีหลานกัน .. เพื่อน ๆ ของผมที่แต่งกันไปทีหลังก็มีลูกกันเกือบหมดแล้ว
เราก็ไม่ได้คุมกันเลย ปล่อยตั้งแต่หลังแต่งงานเลย .. แฟนเคยตั้งครรภ์ครั้งนึงเมื่อ 3 ปีที่แล้ว แต่ก็หลุดไปตั้งแต่ week ที่ 7 สาเหตไม่แน่ชัด แต่คิดว่าตัวอ่อนมีบางอย่างผิดปกติ หรือไม่ก็ไม่แข็งแรงพอ (พอดีตอนนั้นทำงานอยู่ที่ต่างประเทศกันเลยไม่ได้ถามสาเหตุมากมาย) .. ตัวผมร่างกายแข็งแรงดี ออกกำลังกาย สม่ำเสมอ ตรวจอสุจิแล้วก็ไม่พบปัญหา .. ส่วนแฟนผม ปกติก็ไม่ใช่คนแข็งแรงเท่าไหร่ มีปัญหาว่าประจำเดือนมาไม่ปกติ ไข่ไม่ได้ตกทุกเดือน ไปคุยกับหลายหมอ ทั้งหมอไทย เทศ ไศยสารตร์ ก็เจอหลายความเห็น บางคนก็ว่าเป็นโรคมีบุตรยาก Polycystic Ovary บางท่านก็ว่าเป็นมดลูกคว่ำ Endometriosis .. บางท่านก็แนะนำว่าให้ไปผ่าตัดเพื่อทำการรักษา
ส่วนตัวผมนั้น ไม่ได้อยากเป็นคุณพ่อจนตัวสั่น แต่คิดว่าพร้อมทุกอย่างแล้ว จะมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ .. ที่ผ่านมาก็เลยปล่อยไปตามธรรมชาติคิดว่าถ้าฟ้าลิขิตให้เป็นพ่อคน ก็จะทำให้ดีที่สุด .. อย่างตอนที่หลุดไปเมื่อ 3 ปีก่อน ก็บอกตามตรงว่าไม่ได้เสียใจอะไรมากมายเลย คิดว่าถูกกำหนดให้เป็นอย่างนี้ ก็ฝีนโชคชะตาไม่ได้ .. และอีกอย่าง ผมทำใจได้ถ้าชีวิตนี้จะไม่มีลูก คิดว่าจะไม่รับใครมาเลี้ยงเป็น adoption เด็ดขาด เพราะกลัวว่าจะไม่รักเค้าเท่ากับลูกแท้ ๆ ของตัวเอง
แต่ฝ่ายแฟนผมนั้น ตอนแรกก็มีความคิดคล้าย ๆ กัน .. แต่ตอนหลังก็โดนความกดดันมากขึ้นจากคนรอบข้าง และคิดว่าถ้าแก่ตัวมากขึ้นนี้จะมีความเสี่ยงหลายอย่างเกิดขึ้น .. หลัง ๆ มานี้แกเลยหาข้อมูลมากมาย เพื่อที่จะมีลูกให้ได้ ตัวผมเองก็ไม่ได้ค้านอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้ช่วยเค้าหาข้อมูลเท่าไหร่ .. ปีนี้แฟนก็เลยออกจากงาน อยู่บ้านเฉย ๆ มาหาหมอจริง ๆ จัง ๆ ตอนนี้ก็กำลังฉีดยากระตุ้นไข่อยู่ เพื่อที่จะทำ IVF .. แกยังคิดต่อไปอีกว่า จะลองทำ 2-3 cycle ถ้าไม่ติด ก็จะไปหา option อุ้มบุญ หรือเอาไข่เราฝากให้คนอื่นตั้งครรภ์แทน (ทำที่ต่างประเทศ เพราะเมืองไทยกฏหมายยังไม่รองรับ)
อย่างที่บอกครับ ว่าไม่ได้อยากเป็นพ่อคนมากมาย อยากปล่อยไปตามธรรมชาติมากกว่า แต่ก็เข้าใจแฟนเหมือนกันว่าถ้าอายุถึง 35 แล้วก็จะต้องมีเรื่องให้ห่วงมากขึ้น .. หลัง ๆ ก็เริ่มมีปากเสียงมากขึ้นเพราะเรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่ปกติแทบจะไม่ทะเลาะกันเลย
ไม่ทราบว่ามีใครเคยตกอยู่สภาพที่คล้าย ๆ กันบ้างครับ แล้วสุดท้ายแล้วลงเอยอย่างไร