ช่วงนี้เห็นน้องๆหลายคนตั้งกระทู้เกี่ยวกับมหาลัยบ่อยๆ เลยอยากจะเขียนกระทู้นี้ให้น้องๆอ่านกันนะคะ
ตัวพี่เองเพิ่งจบม.6หมาดๆ กำลังจะเข้าสู่รั้วมหาลัยแล้วในอีกไม่กี่วัน..
พี่โชคดีมากที่ได้รอบโควต้า เพราะสอบตรงไม่ติดค่ะ แล้วคะแนนแอดพี่ก้ห่วยสุดๆ 55
พอมามองตัวเองวันนี้ พี่เองก้แอบรู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมานะคะ
ตอนม.4พี่เข้าเรียนสายวิทย์-คณิต เพราะไม่รุ้ว่าตัวเองต้องการจะเรียนอะไร อยากเป็นอะไร พี่ไม่เคยสนเรื่องพวกนี้ในหัวเลย ใช้ชีวิตตามประสาเด็กกำลังวัยรุ่น มีแฟนคนแรก เรียนๆเล่นๆไป 55
มาม.5ต้องเป็นรุ่นพี่คุมกีฬาสี ก้มัวแต่เอาเวลาไปทุ่มเทให้กับมัน เรียนๆเล่นๆเหมือนเดิม อยนาคตช่างมัน สนุกไว้ก่อน
มาม.6 น้องจะรุ้ว่า ชีวิตม.6 มันยากมากค่ะ พี่เองมัวแต่ลัดวันประกันพรุ่ง ต้องรีบมาค่นหาว่าตัวเองอยากเรียนอะไร ชอบอะไรอย่างเอาเป็นเอาตาย แะต้องรีบด้วยเพราะเวามันน้อยมากๆ
พอมารุ้ตัวเอง ก้ต้องรีบฝึกฝนฝีมือ(พี่จะเข้าคณะศิลปกรรม ซึ่งไม่ตรงกับวิทย์เลย แล้วจะเข้ามาเรียนให้เกรดตกทำไม 55 พี่อ่อนฟิสิกกับเคมีมากๆๆๆๆ )
ไหนจะต้องสอบแกทแพท โอเน็ต พี่ก้ไม่แม้จะอ่านหนังสืออย่างเด็กบางคน ยังคงชิว บอกกับเพื่อนว่าไม่ต้องสนใจหรอก กามัวไปเหอะ พูดกันอย่างหนุกหนาน
แต่เอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่เลยนะคะ พอคะแนนออกมา พี่ก้ต้องยอมรับเพราะพี่ไม่ขยัน คะแนนมันเลยห่วยมาก
แล้วยิ่งพี่ยังไม่ติดสอบตรงที่ไหน พี่เลยยิ่งเครียดหนัก
จากเมื่อก่อนที่พูดว่า ถ้าไม่ต้ดรับตรง ก้จะแอดเข้ามหาลัยxxx ปากมันพูดได้ แต่คะแนนมันไม่ไปด้วยกันเลย...
จนพี่โชคดีได้รอบโควต้ามา เลยทำให้พี่โล่งใจขึ้นมาก ถึงแม้พี่จะเคยคิดว่าพี่คงไม่เหมาะกะคณะนี้ เพราะไม่ติดสอบตรงสักที
พอพี่ติดก้สบายใจได้แล้ว แต่คนที่ยังไม่ต้ดไหนเลย มันเครียดมากๆเลยนะคะ
พี่เคยมองว่า เด็กบางคนที่คิดสั้นเพราะเรื่องแอดไม่ติดสอบไม่ได้ มันไร้สาระ
แต่พอมาสัมผัสเอง พี่เข้าใจมากๆเลยค่ะ เพราะพวกเขาอาจถูกกดดันจากครอบครัว กดดันตัวเอง สภาพแวดล้อม ค่านนิยม
ขณะที่บางคนก้ชิวเกิน เพราะคิดว่าถ้าไม่ติดไหนจะไปเรียนมหาลัยx,y,z อะไรก้ได้ สมัยนี้มีให้เลือกมากมาย
ที่เขียนบ่นๆๆมานี้ แค่อยากจะเตือนใจน้องๆค่ะว่า
ถ้าน้องยังไม่รุ้ตัวเอง ว่าอยากเรียนอะไร รีบๆค้นหาเข้านะคะ รีบหมั่นฝึกในตัวเองแต่เนิ่นๆ วันละนิดหน่อย มีนจะสะสมไปเรื่อยๆค่ะ
ดีกว่านั่งยัดทุกอย่าง ภายในไม่กี่เดือนแบบพี่...
อย่ามัวแต่คิดว่า ไว้ค่อยพรุ่งนี้ๆๆ เพราะมันก้จะเป็นข้ออ้างของน้องไปเรื่อยๆ เวลา3ปีเหมือนจะเยอะ แต่มันผ่านไปเร็วมากๆนะคะ
แต่น้องบางคนที่อ่านหนังสือ บ้าเรียนจนไม่มีเวลาให้ตัวเองพักผ่อน ก้พักบ้างนะคะ อย่ากดดันตัวเองมากไป อย่าคาดหวังในตัวเองขนาดนั้น อย่าให้สภาพแวดล้อมมาบีบบังคับ
ให้รางวัลตัวเองบ้าง ทำงานอดิเรก ไปเที่ยวเล่นแต่พอดี พักสมองสักหน่อย เราเป็นคน ไม่ใช่เครื่องจักรอ่านหนังสือนะ
ทั้งการเรียนอย่างบ้าคลั่ง และ การใช้ชีวิตม.ปลายให้สุดโต่ง ไม่ใช่คำตอยของชีวิตกระโปรงบานขาสั้นนะ
.......มันอยู่ที่ว่าเราจะให้ทั้งสองสิ่งนี้ สมดุล อย่างไรต่างหากนะคะ.....
เป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนนะะะ ขอให้สอบติด แอดต้ด ที่ๆตัวเองหวังไว้ทุกคนนะ เพี้ยงงง อิอิ
เตือนใจถึงน้องๆม.ปลาย
ตัวพี่เองเพิ่งจบม.6หมาดๆ กำลังจะเข้าสู่รั้วมหาลัยแล้วในอีกไม่กี่วัน..
พี่โชคดีมากที่ได้รอบโควต้า เพราะสอบตรงไม่ติดค่ะ แล้วคะแนนแอดพี่ก้ห่วยสุดๆ 55
พอมามองตัวเองวันนี้ พี่เองก้แอบรู้สึกเสียดายเวลาที่ผ่านมานะคะ
ตอนม.4พี่เข้าเรียนสายวิทย์-คณิต เพราะไม่รุ้ว่าตัวเองต้องการจะเรียนอะไร อยากเป็นอะไร พี่ไม่เคยสนเรื่องพวกนี้ในหัวเลย ใช้ชีวิตตามประสาเด็กกำลังวัยรุ่น มีแฟนคนแรก เรียนๆเล่นๆไป 55
มาม.5ต้องเป็นรุ่นพี่คุมกีฬาสี ก้มัวแต่เอาเวลาไปทุ่มเทให้กับมัน เรียนๆเล่นๆเหมือนเดิม อยนาคตช่างมัน สนุกไว้ก่อน
มาม.6 น้องจะรุ้ว่า ชีวิตม.6 มันยากมากค่ะ พี่เองมัวแต่ลัดวันประกันพรุ่ง ต้องรีบมาค่นหาว่าตัวเองอยากเรียนอะไร ชอบอะไรอย่างเอาเป็นเอาตาย แะต้องรีบด้วยเพราะเวามันน้อยมากๆ
พอมารุ้ตัวเอง ก้ต้องรีบฝึกฝนฝีมือ(พี่จะเข้าคณะศิลปกรรม ซึ่งไม่ตรงกับวิทย์เลย แล้วจะเข้ามาเรียนให้เกรดตกทำไม 55 พี่อ่อนฟิสิกกับเคมีมากๆๆๆๆ )
ไหนจะต้องสอบแกทแพท โอเน็ต พี่ก้ไม่แม้จะอ่านหนังสืออย่างเด็กบางคน ยังคงชิว บอกกับเพื่อนว่าไม่ต้องสนใจหรอก กามัวไปเหอะ พูดกันอย่างหนุกหนาน
แต่เอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่เลยนะคะ พอคะแนนออกมา พี่ก้ต้องยอมรับเพราะพี่ไม่ขยัน คะแนนมันเลยห่วยมาก
แล้วยิ่งพี่ยังไม่ติดสอบตรงที่ไหน พี่เลยยิ่งเครียดหนัก
จากเมื่อก่อนที่พูดว่า ถ้าไม่ต้ดรับตรง ก้จะแอดเข้ามหาลัยxxx ปากมันพูดได้ แต่คะแนนมันไม่ไปด้วยกันเลย...
จนพี่โชคดีได้รอบโควต้ามา เลยทำให้พี่โล่งใจขึ้นมาก ถึงแม้พี่จะเคยคิดว่าพี่คงไม่เหมาะกะคณะนี้ เพราะไม่ติดสอบตรงสักที
พอพี่ติดก้สบายใจได้แล้ว แต่คนที่ยังไม่ต้ดไหนเลย มันเครียดมากๆเลยนะคะ
พี่เคยมองว่า เด็กบางคนที่คิดสั้นเพราะเรื่องแอดไม่ติดสอบไม่ได้ มันไร้สาระ
แต่พอมาสัมผัสเอง พี่เข้าใจมากๆเลยค่ะ เพราะพวกเขาอาจถูกกดดันจากครอบครัว กดดันตัวเอง สภาพแวดล้อม ค่านนิยม
ขณะที่บางคนก้ชิวเกิน เพราะคิดว่าถ้าไม่ติดไหนจะไปเรียนมหาลัยx,y,z อะไรก้ได้ สมัยนี้มีให้เลือกมากมาย
ที่เขียนบ่นๆๆมานี้ แค่อยากจะเตือนใจน้องๆค่ะว่า
ถ้าน้องยังไม่รุ้ตัวเอง ว่าอยากเรียนอะไร รีบๆค้นหาเข้านะคะ รีบหมั่นฝึกในตัวเองแต่เนิ่นๆ วันละนิดหน่อย มีนจะสะสมไปเรื่อยๆค่ะ
ดีกว่านั่งยัดทุกอย่าง ภายในไม่กี่เดือนแบบพี่...
อย่ามัวแต่คิดว่า ไว้ค่อยพรุ่งนี้ๆๆ เพราะมันก้จะเป็นข้ออ้างของน้องไปเรื่อยๆ เวลา3ปีเหมือนจะเยอะ แต่มันผ่านไปเร็วมากๆนะคะ
แต่น้องบางคนที่อ่านหนังสือ บ้าเรียนจนไม่มีเวลาให้ตัวเองพักผ่อน ก้พักบ้างนะคะ อย่ากดดันตัวเองมากไป อย่าคาดหวังในตัวเองขนาดนั้น อย่าให้สภาพแวดล้อมมาบีบบังคับ
ให้รางวัลตัวเองบ้าง ทำงานอดิเรก ไปเที่ยวเล่นแต่พอดี พักสมองสักหน่อย เราเป็นคน ไม่ใช่เครื่องจักรอ่านหนังสือนะ
ทั้งการเรียนอย่างบ้าคลั่ง และ การใช้ชีวิตม.ปลายให้สุดโต่ง ไม่ใช่คำตอยของชีวิตกระโปรงบานขาสั้นนะ
.......มันอยู่ที่ว่าเราจะให้ทั้งสองสิ่งนี้ สมดุล อย่างไรต่างหากนะคะ.....
เป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนนะะะ ขอให้สอบติด แอดต้ด ที่ๆตัวเองหวังไว้ทุกคนนะ เพี้ยงงง อิอิ