ที่บ้านไม่ยอมให้ขึ้นรถเมล์เอง เครียดไม่ไหวแล้วค่ะ

ตอนนี้อายุเกือบ19แล้วกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย
ถูกขังอยู่คอนโดมาตั้งแต่ประถม สมัยมัธยมใช้รถไฟฟ้ากลับจากโรงเรียนเอง
ตอนนี้อยากกลับมาอยู่บ้านแถวชานเมืองบ้าง แต่ปัญหาคือที่บ้านมีแต่รถเมล์ที่ผ่านใกล้ๆ
แล้วก็ต้องถีบจัีกรยานไปประมาณห้านาทีกว่าจะถึงป้ายรถเมล์ (ปั่นชิวๆลมเย็นๆดีออก)
ตอนนี้กำลังทะเลาะกะพ่ออย่างแรง ประเด็นคือพ่อไม่ยอมให้ขึ้นรถเมล์ ==
มันจะอะไรกันนักกันหนา คนเค้าก็ขึ้นกันเต็มบ้านเต็มเมือง เราก็ขึ้นกลางวันแสกๆกลับถึงบ้านไม่เกินสี่โมง
เราคิดว่าเราก็โตพอควรที่จะรับผิดชอบตัวเองได้ รถเมล์นี่เราก็หนีพ่อแม่ไปขึ้นกับเพื่อนบ้าง ขึ้นแถวรร.มัธยมบ้างเป็นสิบๆครั้ง
ยังไม่เคยเห็นได้รับบาดเจ็บหรือเป็นอันตรายตรงไหน
รถที่นั่งสายประจำไปมหาลัยก็เป็นปอ.ด้วย เเอร์ก็เย็น บ้านเราต้นสายได้นั่งด้วย

เรื่องของเรื่องคือช่วงนี้มันก็เริ่มมีรับน้องแล้ว และบางทีมันก็เป็นวันเสาร์อาทิตย์ หรือบางครั้งพ่อเราก็ไม่อยู่บ้าน(ไปอยู่คอนโด)
เราก็ไม่อยากไปรบกวนพ่อแม่ หรือพี่ให้ช่วยตื่นไปส่ง(มันก็บ่นอีก)
ขึ้นแทกซี่ทุกวันก็เสียตังวันละหลายร้อยด้วย เราขี้งก==
พอเรื่องรู้ไปถึงหูพ่อเราว่าเราขึ้นรถเมล์  เท่านั้นละบ้านแตก
พ่อก้ว่า อันตราย บลาๆๆ พ่อไม่ได้เลี้ยงเราให้มาลำบาก บลาๆๆ ห้ามขึ้นอีกนะ ห้ามเด็ดขาดไม่ยอมๆๆๆ
แล้วจะให้เราออกจากบ้านไงล่ะคะ ท่านพ่อ แค่ขึ้นรถเมล์ท่านเป็นห่วงสะยังกะเตรียมตัวไปออกรบ
ทำไงดีอ่ะ ตอนนี้เราเครียดมากเลย เเล้วก็รู้ทั้งรู้ว่าเค้าดุ เค้าบ่นว่าเพราะ่ห่วง เพราะรัก
แต่เราก็หงุดหงิดจนแทบระเบิดทุกที แบบว่าโตเเล้วนะ ขึ้นรถเมล์นี่ไม่ตายหรอก

ขอคำแนะนำที คุยกะพ่อยังไงดี ถ้าเราไม่ขึ้นรถเมล์เราก็ออกจากบ้านไม่ได้ แต่พ่อค้านเต็มที่งี้ เราก็ออกไปมหาลัยไม่ได้พอดีอ่ะ เฮ้อ