วาทะธรรมพุทธทาส (๗)

พุทธทาสกล่าวว่า นิพพานใช้แค่ใบไม้กำมือเดียวในการตรัสรู้ แต่ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงอยากรู้ทั้งป่า แต่ไม่เข้าถึงแก่นพระธรรมครับ ทำไมคนเราถึงอยากรู้อะไรที่นอกเหนือจากนิพพาน จนหาสาระไม่ได้ครับ แต่พระพุทธเจ้าก็ต

“อย่าไป “บ้ากับชีวิต” ให้มาก เพราะมันเป็น “สิ่งสมมุติ” เพราะชีวิตมันไม่มีจริง มันเป็นเพียง.. “การเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ” จงทำหน้าที่ให้ดี โดยไม่มีความทุกข์ ให

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ๑. พรหมชาลสูตร ข้อที่ ๗ /๑๗.

พระพุทธเจ้าท่านสอนว่า ให้ศึกษาตรงที่ "จิต" หรือที่ตัวจิต หรือให้มองดูจิต ให้เฝ้าระวังจิต ^^^^ ประเด็น ท่านพุทธทาสเสนอข้างบน สอดคล้องกับ พระสูตรไหนบ้าง?

บทนำ จากประวัติศาสตร์ ชาวไทยนับถือ ศาสนาพุทธ มาช้านาน วัดไทย มีีเปนหมื่นๆวั สภาพ สังคมปัจจุบับน หาคนหนุ่มสาว ใส่บาตร เวียเทียน ไปวัด น้อยลงๆ ยิ่งสังคม กทม เมืองใหญ่ๆ ฝ่ายภิกขุ ยุคนี้ กลับ ไม่รักษาว

ทำไม พระบางรูปถึงสอนว่านิพพานคือเมืองแก้ว มีราชรถ ม้าแก้ว นางแก้ว ช้างแก้ว ให้คนยึดติดในสภาวะนั้นๆครับ ทำไมไม่สอนว่าเป็นนิพพานธาตุที่ต้องละต้องวางครับ ทำไมยังยึดติดอะไรแบบนี้กันอยู่ครับ