เช้าวันที่22มีนาคม...เราตื่นมาก่อนนาฬิกาปลุกอีกแล้วทั้งๆที่อากาศก็เย็นสบายน่านอน..แต่ไหนๆตื่นขึ้นมาแล้วก็ลุกเลยแล้วกัน...เพื่อนเราที่ค่อยมาเที่ยวบอกเราเสมอว่า...ทุกวินาทีที่เราอยู่นี้ต้องเที่ยวให้คุ้มและไม่รู้ว่าจะได้มาอีกไหม..เอาให้เต็มที่...
เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็ลุกมองออกไปที่หน้าต่างปรากฎว่า?...แดดออกแล้ว..สวยมาก...คำขอของเราเกิดผลแล้ว..เย้ๆ..เราเลยหยิบเสื้อกันหนาวของเพื่อนซึ่งมาหนากว่าของเราเยอะใส่ทับกับชุดนอนของเรา แล้วหยิบกล้องดิจิตอล กล้องโพลารอยด์..และมือถือ..แล้วออกไป..ยังไม่มีใครตื่นเลย..ส่วนเพื่อนเรา..ก็คงไม่ตื่นอีกเช่นเคย..สงสัยเมื่อคืนคงนอนดึก..เราคิดว่าเดี่ยวพาออกไปอีกรอบตอนมันตื่นก็ได้..
อากาศตอนนั้น
เมื่อเราก้าวไปเหยียบพื้นถนนเท่านั้นแหละล้มไม่เป็นท่า5555หิมะมันจับตัวเป็นน้ำแข้งเกาะอยู่บนพื้นถนนมันเลยลื่นมาก..เรานั่นมองซ้ายมองขวา ←_←→_→โชดดีไม่มีคนเห็นเราพยุงตัวลุกขึ้นอีกครั้งก็ล้มอีก...แม่เจ้าระบมแน่ๆ..แต่สู้ตายงานนี้ต้องไปเดินชายหาดให้ได้..และแล้วเราก็ลุกขึ้นได้พยายามเดินด้วยความระวังมาก...เราขอแนะนำให้เดินตรงที้มันยังเป็นหิมะที่ยังนิ่มๆ มันจะไม่ลื่น..อย่าไปเดินตรงที่มันจับเป็นน้ำแข็งใสๆ เด็ดขาด.
ถึงแดดจะแรงแต่มันยังหนาวอยู่ดี
เห็นแบบนี้ ระวังลื่นนะจ๊ะ
เราเดินมาเรื่อย..ตามร้านข้างทางยังไม่เปิดเลย..คนก็แทบจะไม่เจอ...เขาไปไหนกันหมดก็ไม่รู้...เป้าหมายของเราคือสะพานสีแดง...เราเดินลัดมาเรื่อยจนถึงหาดซกโซ..โรแมนติกมากถ้ามันกันเป็นคู่..แต่ไม่ใช่สำหรับเราซึ่งไร้คู่5555
สะพานแดงจะอยู่ต่อกับสะพานนี้
หาดนี้มีป้ายเตือนห้ามลงเล่นน้ำด้วย..ภาพที่เราเห็นตอนเดินไปถึงหาดครั้งแรกคือ...มีหิมะ แล้วก็ต่อด้วยหาดทราย แล้วก็เป็นน้ำทะเล...สวยนะในความคิดเรา...บริเวณหาดมีม้านั่งเตรียมไว้ด้วย...แต่เราคงนั่งไม่ได้เพราะหิมะกองอยู่หนามาก...
หิมะเต็มไปหมด
ไม่กล้าเดินออกไปคนเดียว เกิดเป็นอะไรมา ตายแน่ๆ
หิมะ หาดทราย และสายน้ำ
เจ้าม้านั่ง แต่นั่งไปคงเย็นน่าดู555
เราเลยเดินเลยหาดไปเรื่อยๆจนเจอสะพาน..เราเลยเดินขึ้นไปบนสะพาน..มันมีลิฟด้วยแต่ทำไมมันไม่ลงมารับเราก็ไม่รู้...เราเลยขึ้นบันไดแทน..ระหว่างทางที่จะเดินไปบันได..มีรถคล้ายๆรถสามล้อถีบบ้านเรา..สีแดง..มีดอกไม้ติดไว้ด้วย...เราอยากขึ้นั่งถ่ายรูปจัง...แต่แถวนั้นไม่มีใครเลย....เลยจำใจถ่ายเอง....
เจ้าสามล้อที่เราพูดถึง
เราไปใกล้จะถึงบันไดแล้วเชียวหมาน้อยก็ออกมาจากบ้านของมัน..เฮ่าเราใหญ่เลย...โชคดีนะมันล่ามไว้ไม่งั้นมันคงรีบวิ่งมากัดแน่ๆ...
และแล้วก็เดินจนถึงบันได..มองขึ้นไป....คิดในใจตูจะลื่นตกลงมาไหม?เสียวสุดๆกลัวลื่น..บันได้กชั้นแถมบางช่วงเป็นน้ำแข็งด้วย...เราก็พยายามเดินทางที่ไม่มีน้ำแข็งและก็จับราวบันไดไว้ดีๆ...แต่เจ้าราวบันไดก็มีหิมะเกาะอยู่เราก็ไม่ได้ใส่ถุงมือไปด้วย....กว่าจะถึงข้างบนมือชาไปเลย..แต่คุ้มมากเห็นเมืองเกือบทั้งเมือง...ยิ่งเราเดินลอดใต้สะพานเพื่อมาเดินกลับอีกฝั่งจะเห็นทิวเขาที่เราไปขึ้นมาเมื่อวานเป็นฉากหลังของเมืองด้วย..เหมือนภาพถ่ายจากนิตยสารท่องเที่ยวเลย...สวยจริงๆ..ถ้าเราไม่เจอหิมะตกก็ไม่รู้จะเจอภาพสวยๆอย่างนี้หรือป่าว...เราใช่เวลาอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ๆ.
สะพานแดง ราวจับหิมะหนามาก
แล้วเราก็เดินกลับ...ขากลับมองกลับไปทางที่เดินมา...ไม่น่าเชื่อเดินมาไกลแหะ..รองเท้าก็ผ้าใบ...ไม่น่ารอด555ขากลับเราเดินตรงลงสะพานมาเลยต้องระวังเยอะๆ...ขากลับเริ่มเห็นคนออกไปทำงาน...ออกมาแซะน้ำแข็งออกจากทางเดินแล้ว..สงสัยเมื่อเช้าเราออกมาเช้าเกินไป...
เมืองซกโซ
เมื่อเดินอดใต้สะพาน จะเจอภาพนี้
รูปบนสะพาน
เมื่อกลับถึงที่พักก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเก็บของกลับโซล...เพื่อนเราก็ยังไม่ตื่นจนต้องปลุก...แล้วเล่าเรื่องที่ไปมาเมื่อเช้าให้มันฟัง...แต่เราก็ถามว่าจะไปไหมเดี่ยวพาเดินไปอีกรอบ...มันบอกไม่ดีกว่ากลัวล้มขึ้นมา...แล้วอะไหล่ของมันหายาก5555
มื่อคิดเช่นนั้นก็เก็บของออกไปกินอาหารเช้าแล้วกลับเข้าโซล..ระหว่างที่กำลังจะกลับ..เพื่อนของเราก็ส่งข่าวมาบอกว่า 2pm จะมีงานแฟนไซน์ของแว่นตา...ลองไปสิ..เราก็ขอข้อมูลเพื่อนไป...โดยที่เพื่อนก็รู้เพียงว่าไปลงรถสถานีไหน..แล้วก็มีรูปคนยืนต่อแถวกัน...เราก็คิดว่าจะไปถูกผรอหว่ะ...ไม่รู้ว่าจะนั่งรถไฟไปถูกป่าว .ไปแล้วจะเจอไหม?...แต่เรามีแพลนของเราตั้งแต่อยู่ไทยแล้วว่าจะไปดูจุนฮยองวงบีสท์ถ่ายละครแต่สถานที่ถ่ายก็ไปไกลเหมือนกันแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะได้เข้าไหม?...ต้องเลือกละที่นี้...ไว้ไปถึงโรงแรมที้โซลแล้วค่อยว่ากัน
เราออกจากโรงแรมประมาณสิบโมงกว่าๆ มาขึ้นที่สถานีเดิมตอนที่ลงมา...พอมาถึงถ้ารถ..สรุปรถเต็ม..ต้องรออีกชั่วโมง..เราก็รอ...นั่งเล่นเน็ตไป..เน็ตฟรีที่เกาหลีหาได้ทุกที่จริงๆ..ไทยควรปรับปรุงเรื่องนี้จริงๆ
บายบาย ซกโว
น้ำแข็งละลายแล้ว หิมะตกวันที่เราอยูาพอดี
ภาพสองข้างทางระหว่างกลับ
และแล้วเราก็มาถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้า...หลังจากลุยหิมะกันเต็มที่...เมื่อเราเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว..2pm หรือ.จุนฮยองวงบีสท์ดี...เราถามเพื่อนเรา..มันก็บอกแล้วแต่เรา...เราคิดว่าไปดู2pmดีกว่า ด้วยระยะทางที่สั้นกว่า และ ได้ดูทั้งวง ถ้าไปดูจุนฮยองอาจจะหลง และอาจจะไม่ได้เข้าไปดู...เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว..เราก็พักผ่อนเตรียมตัวออกรอบเย็นต่อ
. เราตื่นมาอีกที่ก็ดูจะออกสายไปนิดๆ...กลัวหลงก็กลัว..แต่ด้วยสัณชาตญานของเรา..เราก็มาถึงจนได้สถานีNoriyangjin . ระหว่างทางที่นั่งมารถไฟฟ้าพาเราออกจากใต้ดินข้ามแม่น้ำฮัน..บางทีวิ่งบนพื้นดิน .รถไฟฟ้าที่นี้เขาทำดีจริงๆ เชื่อมกันหมด..สายเดียวมุดทั้งใต้ดินวิ่งขึ้นบนฟ้า .สะดวกรวดเร็วด้วยความรีบ ไม่ได้ถ่ายรูปเและแล้วเราก็มาถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้า...หลังจากลุยหิมะกันเต็มที่...เมื่อเราเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว..2pm หรือ.จุนฮยองวงบีสท์ดี...เราถามเพื่อนเรา..มันก็บอกแล้วแต่เรา...เราคิดว่าไปดู2pmดีกว่า ด้วยระยะทางที่สั้นกว่า และ ได้ดูทั้งวง ถ้าไปดูจุนฮยองอาจจะหลง และอาจจะไม่ได้เข้าไปดู...เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว..เราก็พักผ่อนเตรียมตัวออกรอบเย็นต่อ
. เราตื่นมาอีกที่ก็ดูจะออกสายไปนิดๆ...กลัวหลงก็กลัว..แต่ด้วยสัณชาตญานของเรา..เราก็มาถึงจนได้สถานีNoriyangjin . ระหว่างทางที่นั่งมารถไฟฟ้าพาเราออกจากใต้ดินข้ามแม่น้ำฮัน..บางทีวิ่งบนพื้นดิน .รถไฟฟ้าที่นี้เขาทำดีจริงๆ เชื่อมกันหมด..สายเดียวมุดทั้งใต้ดินวิ่งขึ้นบนฟ้า .สะดวกรวดเร็ว ด้วยความรีบ ไม่ได้ถ่ายรูปเย
เมื่อเราออกมาจากสถานีกันแล้วก็เดินหาร้านแว่นตาที่จัดงาน..ตอนแรกเราเดินข้ามฝั่งไปเลยทางมันเชื่อมกันออกมาจากสถานี..แต่เราเอะใจว่าเหมือนจะไม่ใช่เลยหยุดอยู่บนสะพานแล้วมองออกไปสองฝั่งเห็นคนเยอะอยู่หน้าร้านร้านหนึ่ง.ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคือร้านอะไร...แต่รู้สึกว่าต้องไปตรงนั้น...เราก็เดินย้อนกลับมาทางเดิมก็จะขึ้นสะพาน. เราต้องรีบแล้วเพราะงานเริ่มหกโมงเย็นเราออกจากสถานีก๋หกโมงแล้ว...เราก็รีบไปตรงจุดนั้น..คนเยอะมากเดินผ่านไปแทบไม่ได้แต่เราเห็นโปสเตอร์2pmแล้ว..เย่ๆ. ถึงจนได้แต่คนเยอะมาก ตำรวจเกือบสามสิบนายต้องมาตั้งกำแพงมนุษย์เพื่อกั้นคน...เราก็ยื่นสังเกตุการ์ณอยู่พักใหญ่คงยังไม่มา...แต่เราโดนบังมิดเลย..เราต้องเก็บรูปไปฝากเพื่อนเราให้ได้....และแล้ว2pmก็มา...กรี๊ดดดดดดดดไม่ทัน555มองไม่เห็นเห็นแต่รถ555
ตนเยอะมากกกก
มาแล้ว เห็นแต่กล้อง555
ข้ามฝั่งมาก็ไกลอยู่ดี
ข้ามกลับไปแล้วตั้งหลักรอ
เราเลยข้ามกลับมา...แล้วมารอตรงทางออก...คนก็ออหน้าร้านเยอะมาก...เท่าที่สักเกตุแฟนคลับญี่ปุ่นเยอะมากทั้งคนที่มารอดูและคนที่ได้ไซน์...คนญี่ปุ่นแน่จริงๆ...เมื่อเราลงหลักปักฐานว่าจะรอตรงทางออกแล้ว...เราก็กระโดดดูเพราะคนมันเยอะจริงๆ...ส่วนที่เขาแจกลายเซ็นต์ก็อยูลึกเข้าไปในร้าน...รอสักเกือบชม.ก็เสร็จงาน...เราก็เตรียมตัวชูกล้องสุดแขน..ส่วนตาก็ส่องตามร่องระหว่างหัวของคนข้างหน้า..และแล้ว2pmก็ค่อยๆเดินผ่านหน้าเราไปทีละคน..พร้อมกับรอยยิ้มพิมใจ....อ๊ากกกกกกกไม่เสียแรงที่มา>_<¦¦
ที่จริงได้มาหลายรูป อ๊ากกกฟิน
หลังจากนั้นก็กลับโรงแรมพร้อมความฟินกับ2pmมากมาย
จนเพื่อนเราที่อยู่ไทยถามว่า เข้าไปได้ยังไง แฟนบ้างคนไปรอตี5ยังไม่ได้ไซน์เลย เราก็บอกว่าเราไปยืนรอหน้าร้านแถมไปสมยด้วย....แต่เพื่อนเราก็บอกว่าเราโชคดีจริงๆที่ได้เจอ%>_<%
หลังจากนี้จะได้เจอใครอีกน่าแผนสำหรับพรุ่งนี้คือตอนเช้าเราจะไปตึกKBSซึ่งเป็นสถานที่อัดรายการ Music bank ส่วนตอนบ่ายเราไม่ได้วางแผนไว้ คงเป็นหนังสือท่องเทีียวแล้วไปกัน
ฝากติดตามเราสองคนด้วยว่าพรุ่งนี้จะได้เจอศิลปินคนไหนบ้าง ตื่นเต้นจังเลยยยยย(*>.<*)ี
ทริป14วันสู่ดินแดนเกาหลีใต้ ตอน ทะเล หาดทราย หิมะ และการพอเจอแบบไม่ทันตั้งตัว
เมื่อคิดได้เช่นนั้นก็ลุกมองออกไปที่หน้าต่างปรากฎว่า?...แดดออกแล้ว..สวยมาก...คำขอของเราเกิดผลแล้ว..เย้ๆ..เราเลยหยิบเสื้อกันหนาวของเพื่อนซึ่งมาหนากว่าของเราเยอะใส่ทับกับชุดนอนของเรา แล้วหยิบกล้องดิจิตอล กล้องโพลารอยด์..และมือถือ..แล้วออกไป..ยังไม่มีใครตื่นเลย..ส่วนเพื่อนเรา..ก็คงไม่ตื่นอีกเช่นเคย..สงสัยเมื่อคืนคงนอนดึก..เราคิดว่าเดี่ยวพาออกไปอีกรอบตอนมันตื่นก็ได้..
อากาศตอนนั้น
เมื่อเราก้าวไปเหยียบพื้นถนนเท่านั้นแหละล้มไม่เป็นท่า5555หิมะมันจับตัวเป็นน้ำแข้งเกาะอยู่บนพื้นถนนมันเลยลื่นมาก..เรานั่นมองซ้ายมองขวา ←_←→_→โชดดีไม่มีคนเห็นเราพยุงตัวลุกขึ้นอีกครั้งก็ล้มอีก...แม่เจ้าระบมแน่ๆ..แต่สู้ตายงานนี้ต้องไปเดินชายหาดให้ได้..และแล้วเราก็ลุกขึ้นได้พยายามเดินด้วยความระวังมาก...เราขอแนะนำให้เดินตรงที้มันยังเป็นหิมะที่ยังนิ่มๆ มันจะไม่ลื่น..อย่าไปเดินตรงที่มันจับเป็นน้ำแข็งใสๆ เด็ดขาด.
ถึงแดดจะแรงแต่มันยังหนาวอยู่ดี
เห็นแบบนี้ ระวังลื่นนะจ๊ะ
เราเดินมาเรื่อย..ตามร้านข้างทางยังไม่เปิดเลย..คนก็แทบจะไม่เจอ...เขาไปไหนกันหมดก็ไม่รู้...เป้าหมายของเราคือสะพานสีแดง...เราเดินลัดมาเรื่อยจนถึงหาดซกโซ..โรแมนติกมากถ้ามันกันเป็นคู่..แต่ไม่ใช่สำหรับเราซึ่งไร้คู่5555
สะพานแดงจะอยู่ต่อกับสะพานนี้
หาดนี้มีป้ายเตือนห้ามลงเล่นน้ำด้วย..ภาพที่เราเห็นตอนเดินไปถึงหาดครั้งแรกคือ...มีหิมะ แล้วก็ต่อด้วยหาดทราย แล้วก็เป็นน้ำทะเล...สวยนะในความคิดเรา...บริเวณหาดมีม้านั่งเตรียมไว้ด้วย...แต่เราคงนั่งไม่ได้เพราะหิมะกองอยู่หนามาก...
หิมะเต็มไปหมด
ไม่กล้าเดินออกไปคนเดียว เกิดเป็นอะไรมา ตายแน่ๆ
หิมะ หาดทราย และสายน้ำ
เจ้าม้านั่ง แต่นั่งไปคงเย็นน่าดู555
เราเลยเดินเลยหาดไปเรื่อยๆจนเจอสะพาน..เราเลยเดินขึ้นไปบนสะพาน..มันมีลิฟด้วยแต่ทำไมมันไม่ลงมารับเราก็ไม่รู้...เราเลยขึ้นบันไดแทน..ระหว่างทางที่จะเดินไปบันได..มีรถคล้ายๆรถสามล้อถีบบ้านเรา..สีแดง..มีดอกไม้ติดไว้ด้วย...เราอยากขึ้นั่งถ่ายรูปจัง...แต่แถวนั้นไม่มีใครเลย....เลยจำใจถ่ายเอง....
เจ้าสามล้อที่เราพูดถึง
เราไปใกล้จะถึงบันไดแล้วเชียวหมาน้อยก็ออกมาจากบ้านของมัน..เฮ่าเราใหญ่เลย...โชคดีนะมันล่ามไว้ไม่งั้นมันคงรีบวิ่งมากัดแน่ๆ...
และแล้วก็เดินจนถึงบันได..มองขึ้นไป....คิดในใจตูจะลื่นตกลงมาไหม?เสียวสุดๆกลัวลื่น..บันได้กชั้นแถมบางช่วงเป็นน้ำแข็งด้วย...เราก็พยายามเดินทางที่ไม่มีน้ำแข็งและก็จับราวบันไดไว้ดีๆ...แต่เจ้าราวบันไดก็มีหิมะเกาะอยู่เราก็ไม่ได้ใส่ถุงมือไปด้วย....กว่าจะถึงข้างบนมือชาไปเลย..แต่คุ้มมากเห็นเมืองเกือบทั้งเมือง...ยิ่งเราเดินลอดใต้สะพานเพื่อมาเดินกลับอีกฝั่งจะเห็นทิวเขาที่เราไปขึ้นมาเมื่อวานเป็นฉากหลังของเมืองด้วย..เหมือนภาพถ่ายจากนิตยสารท่องเที่ยวเลย...สวยจริงๆ..ถ้าเราไม่เจอหิมะตกก็ไม่รู้จะเจอภาพสวยๆอย่างนี้หรือป่าว...เราใช่เวลาอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ๆ.
สะพานแดง ราวจับหิมะหนามาก
แล้วเราก็เดินกลับ...ขากลับมองกลับไปทางที่เดินมา...ไม่น่าเชื่อเดินมาไกลแหะ..รองเท้าก็ผ้าใบ...ไม่น่ารอด555ขากลับเราเดินตรงลงสะพานมาเลยต้องระวังเยอะๆ...ขากลับเริ่มเห็นคนออกไปทำงาน...ออกมาแซะน้ำแข็งออกจากทางเดินแล้ว..สงสัยเมื่อเช้าเราออกมาเช้าเกินไป...
เมืองซกโซ
เมื่อเดินอดใต้สะพาน จะเจอภาพนี้
รูปบนสะพาน
เมื่อกลับถึงที่พักก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเก็บของกลับโซล...เพื่อนเราก็ยังไม่ตื่นจนต้องปลุก...แล้วเล่าเรื่องที่ไปมาเมื่อเช้าให้มันฟัง...แต่เราก็ถามว่าจะไปไหมเดี่ยวพาเดินไปอีกรอบ...มันบอกไม่ดีกว่ากลัวล้มขึ้นมา...แล้วอะไหล่ของมันหายาก5555
มื่อคิดเช่นนั้นก็เก็บของออกไปกินอาหารเช้าแล้วกลับเข้าโซล..ระหว่างที่กำลังจะกลับ..เพื่อนของเราก็ส่งข่าวมาบอกว่า 2pm จะมีงานแฟนไซน์ของแว่นตา...ลองไปสิ..เราก็ขอข้อมูลเพื่อนไป...โดยที่เพื่อนก็รู้เพียงว่าไปลงรถสถานีไหน..แล้วก็มีรูปคนยืนต่อแถวกัน...เราก็คิดว่าจะไปถูกผรอหว่ะ...ไม่รู้ว่าจะนั่งรถไฟไปถูกป่าว .ไปแล้วจะเจอไหม?...แต่เรามีแพลนของเราตั้งแต่อยู่ไทยแล้วว่าจะไปดูจุนฮยองวงบีสท์ถ่ายละครแต่สถานที่ถ่ายก็ไปไกลเหมือนกันแล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะได้เข้าไหม?...ต้องเลือกละที่นี้...ไว้ไปถึงโรงแรมที้โซลแล้วค่อยว่ากัน
เราออกจากโรงแรมประมาณสิบโมงกว่าๆ มาขึ้นที่สถานีเดิมตอนที่ลงมา...พอมาถึงถ้ารถ..สรุปรถเต็ม..ต้องรออีกชั่วโมง..เราก็รอ...นั่งเล่นเน็ตไป..เน็ตฟรีที่เกาหลีหาได้ทุกที่จริงๆ..ไทยควรปรับปรุงเรื่องนี้จริงๆ
บายบาย ซกโว
น้ำแข็งละลายแล้ว หิมะตกวันที่เราอยูาพอดี
ภาพสองข้างทางระหว่างกลับ
และแล้วเราก็มาถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้า...หลังจากลุยหิมะกันเต็มที่...เมื่อเราเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว..2pm หรือ.จุนฮยองวงบีสท์ดี...เราถามเพื่อนเรา..มันก็บอกแล้วแต่เรา...เราคิดว่าไปดู2pmดีกว่า ด้วยระยะทางที่สั้นกว่า และ ได้ดูทั้งวง ถ้าไปดูจุนฮยองอาจจะหลง และอาจจะไม่ได้เข้าไปดู...เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว..เราก็พักผ่อนเตรียมตัวออกรอบเย็นต่อ
. เราตื่นมาอีกที่ก็ดูจะออกสายไปนิดๆ...กลัวหลงก็กลัว..แต่ด้วยสัณชาตญานของเรา..เราก็มาถึงจนได้สถานีNoriyangjin . ระหว่างทางที่นั่งมารถไฟฟ้าพาเราออกจากใต้ดินข้ามแม่น้ำฮัน..บางทีวิ่งบนพื้นดิน .รถไฟฟ้าที่นี้เขาทำดีจริงๆ เชื่อมกันหมด..สายเดียวมุดทั้งใต้ดินวิ่งขึ้นบนฟ้า .สะดวกรวดเร็วด้วยความรีบ ไม่ได้ถ่ายรูปเและแล้วเราก็มาถึงโรงแรมด้วยความเหนื่อยล้า...หลังจากลุยหิมะกันเต็มที่...เมื่อเราเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว..2pm หรือ.จุนฮยองวงบีสท์ดี...เราถามเพื่อนเรา..มันก็บอกแล้วแต่เรา...เราคิดว่าไปดู2pmดีกว่า ด้วยระยะทางที่สั้นกว่า และ ได้ดูทั้งวง ถ้าไปดูจุนฮยองอาจจะหลง และอาจจะไม่ได้เข้าไปดู...เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว..เราก็พักผ่อนเตรียมตัวออกรอบเย็นต่อ
. เราตื่นมาอีกที่ก็ดูจะออกสายไปนิดๆ...กลัวหลงก็กลัว..แต่ด้วยสัณชาตญานของเรา..เราก็มาถึงจนได้สถานีNoriyangjin . ระหว่างทางที่นั่งมารถไฟฟ้าพาเราออกจากใต้ดินข้ามแม่น้ำฮัน..บางทีวิ่งบนพื้นดิน .รถไฟฟ้าที่นี้เขาทำดีจริงๆ เชื่อมกันหมด..สายเดียวมุดทั้งใต้ดินวิ่งขึ้นบนฟ้า .สะดวกรวดเร็ว ด้วยความรีบ ไม่ได้ถ่ายรูปเย
เมื่อเราออกมาจากสถานีกันแล้วก็เดินหาร้านแว่นตาที่จัดงาน..ตอนแรกเราเดินข้ามฝั่งไปเลยทางมันเชื่อมกันออกมาจากสถานี..แต่เราเอะใจว่าเหมือนจะไม่ใช่เลยหยุดอยู่บนสะพานแล้วมองออกไปสองฝั่งเห็นคนเยอะอยู่หน้าร้านร้านหนึ่ง.ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคือร้านอะไร...แต่รู้สึกว่าต้องไปตรงนั้น...เราก็เดินย้อนกลับมาทางเดิมก็จะขึ้นสะพาน. เราต้องรีบแล้วเพราะงานเริ่มหกโมงเย็นเราออกจากสถานีก๋หกโมงแล้ว...เราก็รีบไปตรงจุดนั้น..คนเยอะมากเดินผ่านไปแทบไม่ได้แต่เราเห็นโปสเตอร์2pmแล้ว..เย่ๆ. ถึงจนได้แต่คนเยอะมาก ตำรวจเกือบสามสิบนายต้องมาตั้งกำแพงมนุษย์เพื่อกั้นคน...เราก็ยื่นสังเกตุการ์ณอยู่พักใหญ่คงยังไม่มา...แต่เราโดนบังมิดเลย..เราต้องเก็บรูปไปฝากเพื่อนเราให้ได้....และแล้ว2pmก็มา...กรี๊ดดดดดดดดไม่ทัน555มองไม่เห็นเห็นแต่รถ555
ตนเยอะมากกกก
มาแล้ว เห็นแต่กล้อง555
ข้ามฝั่งมาก็ไกลอยู่ดี
ข้ามกลับไปแล้วตั้งหลักรอ
เราเลยข้ามกลับมา...แล้วมารอตรงทางออก...คนก็ออหน้าร้านเยอะมาก...เท่าที่สักเกตุแฟนคลับญี่ปุ่นเยอะมากทั้งคนที่มารอดูและคนที่ได้ไซน์...คนญี่ปุ่นแน่จริงๆ...เมื่อเราลงหลักปักฐานว่าจะรอตรงทางออกแล้ว...เราก็กระโดดดูเพราะคนมันเยอะจริงๆ...ส่วนที่เขาแจกลายเซ็นต์ก็อยูลึกเข้าไปในร้าน...รอสักเกือบชม.ก็เสร็จงาน...เราก็เตรียมตัวชูกล้องสุดแขน..ส่วนตาก็ส่องตามร่องระหว่างหัวของคนข้างหน้า..และแล้ว2pmก็ค่อยๆเดินผ่านหน้าเราไปทีละคน..พร้อมกับรอยยิ้มพิมใจ....อ๊ากกกกกกกไม่เสียแรงที่มา>_<¦¦
ที่จริงได้มาหลายรูป อ๊ากกกฟิน
หลังจากนั้นก็กลับโรงแรมพร้อมความฟินกับ2pmมากมาย
จนเพื่อนเราที่อยู่ไทยถามว่า เข้าไปได้ยังไง แฟนบ้างคนไปรอตี5ยังไม่ได้ไซน์เลย เราก็บอกว่าเราไปยืนรอหน้าร้านแถมไปสมยด้วย....แต่เพื่อนเราก็บอกว่าเราโชคดีจริงๆที่ได้เจอ%>_<%
หลังจากนี้จะได้เจอใครอีกน่าแผนสำหรับพรุ่งนี้คือตอนเช้าเราจะไปตึกKBSซึ่งเป็นสถานที่อัดรายการ Music bank ส่วนตอนบ่ายเราไม่ได้วางแผนไว้ คงเป็นหนังสือท่องเทีียวแล้วไปกัน
ฝากติดตามเราสองคนด้วยว่าพรุ่งนี้จะได้เจอศิลปินคนไหนบ้าง ตื่นเต้นจังเลยยยยย(*>.<*)ี