เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวานเราเลิกงานช่วงห้าโมงครึ่งก็เดินมารอรถเมล์จะกลับบ้านแต่รอนานมากรถก็ยังไม่มา แฟนเราก็โทรเข้ามาถามว่าอยู่ไหนเราก็บอกว่าอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ผ่านไปอีกประมาณสิบห้านาทีี เราก็โทรบอกว่ายังไม่มีรถผ่านมาเลย มีแต่สายอื่นที่ผ่านไป เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละ แฟนถามมาว่าที่โทรครั้งแรกเราอยู่ที่ไหนแน่ใจหรอว่าเป็นป้านรถเมล์ ทำไมไม่ได้ยินเสียงรถผ่านไปมาเลย เราก็บอกว่ายืนรออยูุ่ตรงนี้จริงๆ แฟนถามเรากลับมาอีกว่า วันนี้ไปทำงานหรือเปล่า (มันเป็นวันหยุดชดเชยไง) เราก็บอกว่าทำดิไม่งั้นจะตื่นเช้าทำไม เรื่องยังไม่จบแค่นี้ พอเราขึ้นรถเมล์แล้วรถต้องจอดเติมแก๊ส เราเห็นของกินที่เค้าชอบก็เลยซื้อ อารมณ์เราปกตินะ ยังยืนเล่นเกมส์รอรถอยู่เลย พอรถเติมแก๊สเสร็จเราก็ขึ้นรถ แฟนเราก็โทรเข้ามา เราก็บอกว่ากำลังออกจากปั๊มแล้ว น้ำเสียงไม่ได้หงุดหงิดเลย แต่แฟนกลับถามมาว่าแน่ใจหรอว่าไปทำงาน เท่านั้นแหละ หงุดหงิด แต่พยายามคุมอารมณ์แล้วพูดกลับไปว่า เปลี่ยนเป็นถามว่าเหนื่อยไหม กินข้าวหรือยัง ได้ไหมอะ แล้วเขาก็วางสายไป พอเราไปถึงหน้าปากซอยก็ไม่เห็นรถเขามารับเหมือนผ่านๆมาเลยตัดสินใจเดินเข้าซอย แฟนก็โทรเข้ามาถามว่าอยู่ไหนเราก็บอกว่าเดินเข้ามาในซอยแล้ว สักพักรถแฟนก็มาจอดรับระหว่างทาง คำถามแรกที่ถาม ไปทำงานหรือเปล่า นั่งรถใครกลับมา เราบอกตรงๆว่าหงุดหงิดหนักเลย เราเหนื่อยจากการทำงาน ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลย เจอคำถามแบบนี้ท้อมาก ร้องไห้ออกมาแบบฉันอึดอัดสุดๆแล้ว ทะเลาะกันหนัก แฟนตะคอกตวาดเรา บอกว่าเราโวยวาย เราว่าเราไม่ได้โวยวายเราแค่พูดจากความรู้สึกว่าตอนนี้เป็นยังไง เราอยากได้คนให้กำลังใจไม่ใช่กลับมาที่บ้านแล้วเป็นแบบนี้
เราอยากให้แฟนเราเปลี่ยนตรงจุดนี้ อยากให้ฟังกันบ้าง ให้กำลังใจกันบ้าง อยากขอวิธีให้เขาเปลี่ยนตัวเอง จะได้มีชีวิตครอบครัวที่มีความสุข ...กว่านี้
อยากให้แฟนเลิกเป็นแบบนี้ ใครพอจะมีวิธีแนะนำบ้างคะ
เราอยากให้แฟนเราเปลี่ยนตรงจุดนี้ อยากให้ฟังกันบ้าง ให้กำลังใจกันบ้าง อยากขอวิธีให้เขาเปลี่ยนตัวเอง จะได้มีชีวิตครอบครัวที่มีความสุข ...กว่านี้