จดหมายฉบับที่2 ถึงผู้ชายชื่อ"หงส์"

ขอพื้นที่เขียนจดหมายถึงผู้ชายคนนึงอีกสักฉบับนะคะ บังเอิญไปดูตารางคะแนนแล้วคิดถึงเค้าขึ้นมา
สลัดความคิดถึงออกไปไม่ได้ เลยต้องมาเขียนระบายสักเล็กน้อย


จดหมายถึงผู้ชายชื่อ"หงส์"

ฉันไม่แน่ใจว่าคุณจะยังจำจดหมายฉบับก่อนที่ฉันเขียนถึงคุณได้รึเปล่า (http://pantip.com/topic/13072127)
และฉันก็ไม่แน่ใจว่าตอนที่คุณอ่านคุณจะรู้สึกอย่างไร แต่ฉันคิดว่าคุณคงยิ้มมุมปากเล็กๆและพูดว่า"โปรดเชื่อใจผม"

เชื่อใจ?...ฉันเคยได้ยินคำนี้มาหลายๆครั้งจากปากของคุณ และฉันก็ต้องผิดหวังซ้ำๆหลายครั้งๆเช่นกัน ^__^
แปลกนะที่ฉันยังยิ้มได้ ฉันคงเป็นผู้หญิงโง่ๆคนนึงที่หลงคารมของคุณ....?
เปล่าหรอกนะ ที่ฉันยังยิ้มได้ เพราะฉันเห็นความพยายามจากคุณต่างหาก

ฉันยังจำได้ตอนที่คุณซื้อรองเท้าคู่ใหม่มา คุณบอกว่าให้ลองใส่ไปก่อน คู่นี้ใส่ได้นาน ซื้อเพื่อใส่ต่อในอนาคต!!!
ตอนแรกๆ ฉันว่ามันยังไม่เข้ากับคุณ มันก็ดูคับๆ บีบเท้า จนคุณต้องเปลี่ยนวิธีเดินใหม่
คุณบอกว่าเพื่อบุคลิกภาพที่ดี ต้องทนเจ็บๆไปก่อน อนาคตมันต้องดีกว่านี้แน่
ผ่านไปพักใหญ่ๆรองเท้าคู่ใหม่ก็ยังกัดเท้าคุณ คุณบอกว่ารองเท้าใหม่ก็แบบนี้มันต้องกัดเท้าเป็นธรรมดา
(ก็จริง แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า คุณต้องไปไล่กัดใครเป็นการระบายความเจ็บนะ.... )

บางทีเปลี่ยนแค่รองเท้าอาจไม่ได้ทำให้คุณดูดีขึ้น

คุณรู้ไหม ตอนที่คุณซื้อเสื้อมือ2(3-4)มาจากเศรษฐีรัสเซีย ฉันยังมองคุณแบบงงๆ
เสื้อแขนยาวที่พับแขนไม่ค่อยอยู่เดี๋ยวหลุดเดี๋ยวหล่นมันจะใส่ให้หล่อได้ยังไง
แต่แปลกที่เสื้อตัวเก่าของคนอื่นกลับเข้ากับคุณได้ดี คุณดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ที่สำคัญที่คุณทำให้ฉันแปลกใจ คุณบอกว่าคุณอยากเพิ่มจังหวะให้ชีวิต
คุณเลยไปซื้อกลองแซมบ้ามา(ฉันขอสารภาพว่าไม่เคยรู้จักกลองยี่ห้อนี้มาก่อน)
ให้ตายเถอะ คุณคะ ถ้ากลองแซมบ้ามันทำให้คุณดูดีมีจังหวะขนาดนี้ ฉันคงให้คุณไปสอยมาตั้งแต่ปีที่แล้ว
ฉันรู้สึกเพลินมากๆเวลามองคุณโยกย้ายไปพร้อมกับจังหวะลาตินปนบริทป๊อปผสมแซมบ้า

ฉันว่า ฉันกำลังมองเห็นอนาคตที่สดใสอยู่ข้างหน้านะ

แต่อนาคตของฉันอาจจะไม่ได้อยู่กับการไปเที่ยวยุโรป(อย่างที่คุณเคยพาไปเที่ยวทุกปี)
อนาคตที่คุณมอบให้ฉัน คือการที่ฉันได้มีโอกาสมองดูคุณที่เติบโตขึ้นใหม่อย่างเข้มแข็ง
เริ่มนับจาก1 ค่อยๆเดิน ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป จากผู้แพ้สู่ผู้ชนะ
ฉันรู้ว่านั่นไม่ใช่แค่คำปลอบใจที่เรามีให้แก่กัน แต่มันคือคำสัญญาที่ผ่านกระทำ ผ่านแววตา

.
.
.

ตอนเด็กๆฉันเคยพยายามไปให้ถึงขอบฟ้า พอโตมาฉันก็รู้ว่าเหนื่อยเปล่า เพราะขอบฟ้ามันไม่มีจริง
แต่คุณรู้ไหมขอบฟ้าตรงหน้าที่ไม่มีวันไปถึง แค่มีคุณอยู่ตรงนี้ แค่เราเคียงข้างกัน จับมือเดินกันไป ไม่ทิ้งกันไปไหน
ฉันเชื่ออย่างเต็มเปี่ยมว่าเราจะทำมันได้ อย่าว่าแต่ขอบฟ้าเลย แม้กระทั่งดวงจันทร์เราจะไปถึงได้แน่ๆ


แม้สุดท้ายจะไม่ได้ไปเที่ยวยุโรป...ฉันก็ยังรักคุณ
แม้คุณจะจน จนไม่มีเงินซื้อเสื้อยี่ห้อดีๆดังๆ...ฉันก็ยังรักคุณ
แม้คุณจะกลายเป็นคนชั้นกลาง...ฉันก็ยังรักคุณ
แม้คุณจะโดนหยามเหยียด...ฉันก็ยังรักคุณ
แม้ฉันจะถูกมองว่าเป็นคนโง่งม...ฉันก็ยังรักคุณ
ฉันรักคุณเสมอนะคะ ไม่ว่าคุณจะเป็นยังไงก็ตาม ^___^


จาก แฟนหงส์

ปล. ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่นะคะ เดือนก.ค.เจอกัน แพคกระเป๋าจัดชุดเต็มมาเลยค่ะ....