เคยถามตัวเองไหม ว่าเคยทำอะไรพลาด หลงลืมอะไร รึ มองข้ามอะไรในชีวิตมาบ้าง ในความทรงจำสีจางๆและเรื่องราวที่ยากจะปะติดปะต่อ คงได้คำตอบกลับมาเป็นร้อยพัน มากมายหลายเท่ากว่าคำถามทำนองนี้
ถ้าบอกว่าจะเขียนเรื่องความรักก็คงดึงแง่มุมมาเขียนไม่ยาก ความรักเป็นเรื่องที่คนสองคนรู้สึกตรงกัน แม้อาจไม่เหมือนกันตามเจตนา รึการค้นหาความหมาย ที่จะพึงใจต่อกันในช่วงเวลาหนึ่ง หากแต่ความรัก ความทรงจำของเราฝ่ายเดียวก็คงครบถ้วนสมบูรณ์ในการรำลึกถึง แม้จะเก้อเขินอยู่สักหน่อย และเออออแต่ฝ่ายเดียวไปบางหนก็ตามที
การมารู้ภายหลัง ถึงความรู้สึกที่ใครสักคนเพียรเก็บไว้ 20 กว่าปี ก็มาเพิ่มทวีความทรงจำที่มีร่วมกัน ให้เค้ารางกลับชัดเจน จนโลดแล่นประหนึ่งนั่งมองภาพนั้นจากแผ่นบลูเรย์ ฉากเล็กฉากน้อยที่เคยเป็นแค่ส่วนประกอบของวันเก่าๆ ก็แวววับกลับมามีชีวิต
การเป็นใครสักคนเล็กๆและมีใครอีกคนแอบปลื้ม โดยไม่รู้ตัว อาจเหมือนดีใจเมื่อสาย
นาทีนี้คงหาประโยชน์อันใดไม่ได้แล้วกับการรับรู้ ด้วยต่างคนก็ต่างเส้นทางเดินและมีชีวิตที่ต้องดำเนินไป สุขก็ยินดีต่อกัน เศร้าก็ปลุกปลอบและให้กำลังใจกันไป
หากแต่หวังว่าการบันทึกด้วยศรัทธา การมองเห็นค่า จะเติมเต็มบางสิ่งที่ขาดหาย ชั่งใจให้ใคร่ครวญกับสิ่งที่ผ่านเข้ามา โดยพร้อมน้อมกายลงคาราวะต่อความรู้สึกพิเศษของใครคนนั้น
ทุกคนมีกล่องพัสดุเล็กๆใบหนึ่ง จ่าหน้าถึงตัวเอง บรรจุสิ่งที่ไมมีใครเคยเข้าถึงและรับรู้ มีคุณสมบัติที่ง่ายต่อการเปิดแต่มักจะปิดตายไปพร้อมเจ้าของ คำถามจากสายลมว่า เราคิดเหมือนกันกับเธอรึปล่าว คำตอบก็ยังอยู่ในกล่องใบนั้นเสมอมา หากในวันใดเธอคนนั้นได้มีโอกาสมาอ่านถ้อยคำทั้งหมดนี้ เธอก็จะได้รู้ว่า เธอต่างหากที่คิดเหมือนเรา
กล่อง..ของเธอ
ถ้าบอกว่าจะเขียนเรื่องความรักก็คงดึงแง่มุมมาเขียนไม่ยาก ความรักเป็นเรื่องที่คนสองคนรู้สึกตรงกัน แม้อาจไม่เหมือนกันตามเจตนา รึการค้นหาความหมาย ที่จะพึงใจต่อกันในช่วงเวลาหนึ่ง หากแต่ความรัก ความทรงจำของเราฝ่ายเดียวก็คงครบถ้วนสมบูรณ์ในการรำลึกถึง แม้จะเก้อเขินอยู่สักหน่อย และเออออแต่ฝ่ายเดียวไปบางหนก็ตามที
การมารู้ภายหลัง ถึงความรู้สึกที่ใครสักคนเพียรเก็บไว้ 20 กว่าปี ก็มาเพิ่มทวีความทรงจำที่มีร่วมกัน ให้เค้ารางกลับชัดเจน จนโลดแล่นประหนึ่งนั่งมองภาพนั้นจากแผ่นบลูเรย์ ฉากเล็กฉากน้อยที่เคยเป็นแค่ส่วนประกอบของวันเก่าๆ ก็แวววับกลับมามีชีวิต
การเป็นใครสักคนเล็กๆและมีใครอีกคนแอบปลื้ม โดยไม่รู้ตัว อาจเหมือนดีใจเมื่อสาย
นาทีนี้คงหาประโยชน์อันใดไม่ได้แล้วกับการรับรู้ ด้วยต่างคนก็ต่างเส้นทางเดินและมีชีวิตที่ต้องดำเนินไป สุขก็ยินดีต่อกัน เศร้าก็ปลุกปลอบและให้กำลังใจกันไป
หากแต่หวังว่าการบันทึกด้วยศรัทธา การมองเห็นค่า จะเติมเต็มบางสิ่งที่ขาดหาย ชั่งใจให้ใคร่ครวญกับสิ่งที่ผ่านเข้ามา โดยพร้อมน้อมกายลงคาราวะต่อความรู้สึกพิเศษของใครคนนั้น
ทุกคนมีกล่องพัสดุเล็กๆใบหนึ่ง จ่าหน้าถึงตัวเอง บรรจุสิ่งที่ไมมีใครเคยเข้าถึงและรับรู้ มีคุณสมบัติที่ง่ายต่อการเปิดแต่มักจะปิดตายไปพร้อมเจ้าของ คำถามจากสายลมว่า เราคิดเหมือนกันกับเธอรึปล่าว คำตอบก็ยังอยู่ในกล่องใบนั้นเสมอมา หากในวันใดเธอคนนั้นได้มีโอกาสมาอ่านถ้อยคำทั้งหมดนี้ เธอก็จะได้รู้ว่า เธอต่างหากที่คิดเหมือนเรา