หนัง ไทย ไทย

เมื่อผมยังเด็กๆ หนังไทยที่ได้รับความนิยม มักเป็นหนังบู๊ หน้า พระเอก นางเอก และ ดาวร้ายจะกินเนื้อที่ราวๆ ครึ่งหนึ่งของโปสเตอร์ ภาพประกอบจะเป็น รถจิ๊บพุ่งชนรถอเมริกันคันยาว ระเบิดกระท่อมไฟลุกท่วม และแสงปลายปืนพวยพุ่ง ตรงกลางจะเป็นชื่อหนัง ตัวอักษรไทย ตัวเหลี่ยมๆ เห็นชัดถนัด ล่างสุดจะเป็น ดาราสมทบ คนแก่ ต้องขยี้ตา จึงเพ่งมองเห็นนามดาราประกอบเหล่านั้น   ยิ่งเรื่องไหน นำเอาดาราพระเอกชื่อดังเท่าเทียมกัน มาประกบกันได้ ก็ คาดหมายได้ล่วงหน้า ว่าหนังจะไม่ขาดทุน เพราะขายสายหนังต่างจังหวัดได้ราคาดี ถ้ามีดาวโป๊ดวงเด่นร่วมแสดง ก็ ไม่คาดแคล้วว่ารูปวาดที่โชว์ส่วนสัดบางครั้งเกินจริงของเธอจะแทรกในใบปิดโปสเตอร์นั้นอย่างแน่นอน



ภาพยนตร์ไทย สะท้อน ความคิด ความเชื่อ แล ค่านิยม ของยุคสมัย อย่างไม่ต้องสงสัย ร้อยทั้งร้อยจบอย่างสมใจคนดู ธรรมะชนะอธรรม เหล่าร้ายล้วนพ่ายแพ้แก่พระเอก ซึ่งปลอมตัวมาปฏิบัติราชการลับ และผูกหัวใจไว้กับนางเอกแก่นแก้ว ที่เป็นร้อยตำรวจโทหญิงลูกกำนัน  แลที่สำคัญสองคนนั้นไม่รู้จักกันมาก่อน ยกเว้น ตัวตามพระที่เฉิ่ม เซ่อ ซ่าส์ เป็นหมู่ เป็นจ่า  เรียกเสียงฮา จะมาเฉลยตอนท้าย
                             
ผมอยากให้ตอนจบของหนังที่ผมกำลังเฝ้ามอง จบแบบนั้นบ้าง พระเอกที่เก่งเกินมนุษย์อยู่ที่ไหนกัน รึ ยังปลอมตัวอยู่ไม่มาปรากฏกายในช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสมใช่ไหม  ผมเคยผิดหวังถ้าสักฉากในหนังปรากฏเพียงแว๊บเดียวไม่นานเท่าทีผมจ้องมองอย่างมีความหวังในภาพตัวอย่างในบอร์ดหลายสิบภาพ หน้าโรงภาพยนตร์ ก่อนจะซื้อตั๋ว

ค่ำคืนบนลานกว้างที่หนังกลางแปลง เสียงกรอฟิล์มดังแกร่กๆ  หนังเรื่องเดียวกัน ฉายแข่งกับแสงตะเกียงน้ำมันก๊าด ของร้านขายอ้อยขวั่น หนังมักขาดดับในช่วงสำคัญๆ ด้วยตะเวนฉายมาหลายถิ่นที่ ขัดอารมณ์คนดูหลายร้อยในงานบวช งานศพ ที่เจ้าภาพจัดหามากำนัล ขอบคุณน้ำใจของคนคุ้นเคย

แต่ไม่มีใครเลยลุกหนี ต่างรอคอย เพื่อคอยช่วยเหลือคนดีให้พบรัก และเอาชนะดาวร้าย ที่ใจทมิฬหินชาติให้สำเร็จในตอนท้าย เพื่อจะหันมายิ้มแย้มร่วมกันในตอนจบ อยากยิ้มด้วยอีกครั้งบนเสื่อสาดที่ปูลาดแบบนั้น แม้จะต้องตากน้ำค้างดึกดื่น และอ้อยขวั่นก็ไม่หวานเหมือนกินชานที่ถูกเคี้ยวมาแล้วก็ตาม