เกือบสองปีแล้วสินะ กับ Trip เกาะสีชัง...ผมยังจำเหตุการณ์ในครั้งนั้นได้เป็นอย่างดี...
เพราะ...การถ่ายรูป...คือการวาดภาพด้วยแสง...แล้วเก็บเอาไว้ในความทรงจำตลอดไป

ตี 5 กับอีก 30 นาที ของเช้ามืดวันเสาร์...โทรศัพท์ของผมดังขึ้น!!! !?
...ผมนึกในใจ !@*&^$&@*!? ใครโทรมาฟระ!!

ผมรับสาย : ฮัลโหลๆ...มีอารายคราบบบบ
พี่เจษ: ไปถ่ายรูปกันไหม? เดี๋ยวพี่สอนให้ ^^
ผม : หาาาา พี่เจษ!! จริงเหรอพี่!! โอเคเลยครับ ไปที่ไหนเมื่อไหร่ว่ามาเลย ^o^
พี่เจษ : 6 โมงตรง "ล้อหมุน" ไปเกาะสีชังกันไหม?
ผม : เฮ้ยยยย!? อีกสามสิบนาทีเนี่ยนะ เอาไงเอากัน อาบน้ำแป๊บครับ ^^"

และแล้ว...เช้าวันเสาร์อันแสนสบายใต้ผ้าห่มของผมก็...หยุดลง...
แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม การที่จะได้ออกไปถ่ายรูปกับพี่เจษ ถือได้ว่าเป็นโอกาสที่หายาก
เพราะ...มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว Y_Y
ผมเป็นคนงานยุ่ง ส่วนงานพี่เจษนั้น...ยุ่งกว่าผมมากกกกกก

พี่เจษเป็นคนที่ถ่ายรูปได้สวยมากๆ และมีความรู้เรื่องกล้องและการถ่ายภาพดีมาก
ผมไม่ยอมปล่อยโอกาสดีๆ แบบนี้ให้หลุดไปแน่ๆ
คราวนี้จะได้มีพี่เลี้ยงคอยแนะนำซะที ^_^