สวัสดีค่ะ ขอออกตัวก่อนว่าเป็นคนหนึ่งที่ติดตามสุภาพบุรุษจุฑาเทพมาโดยตลอด เรียกได้ว่าเป็นติ่งก้นครัว เนื่องจากชอบมิวเป็นพิเศษ (ชอบมากกกกก) ไม่ได้เป็นแฟนคลับพี่โป๊ปนะคะ แต่ชื่นชมในความสามารถและความพยายามของพี่โป๊ป
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า จขกท. กลับบ้านเกิดเมื่อวาน พร้อมๆ กับคุณยายที่แวะมาหาจากต่างจังหวัด (คุณยายอาศัยอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง) คุณยายอายุประมาณ 70 ปลายๆ แล้ว ที่บ้านมีหลานอายุ 6 ขวบอยู่คนนึง วิ่งไปวิ่งมาผ่านหน้าทีวีตอนจขกท.กับน้องสาวพยายามจะดูมายาตวัน เห็นดังนั้นยายก็พูดขึ้นมาว่า
“A(นามสมมติ) พรุ่งนี้อย่ามากวนยายตอนดูทีวีนะ ยายจะดูคุณชายปววรุจตอนจบ (ยายอ่านชื่อคุณชายเป็นปอ-วะ-ระ-รุจ) หลานคนนี้เห็นดังนั้นจึงไปหายาย “ยายดูด้วยหรอคะ”
“ใช่ ยายดู ชอบมากเลย ตอนที่แล้วได้ข่าวว่าคนร้องไห้กันเต็มบ้านเต็มเมือง”
“ตอนกับคุณย่าอ่อนหรอคะ ใช่แล้ว หนูก็ร้อง แล้วยายร้องรึเปล่าคะ?”
“ยายไม่ได้ร้องนะ แต่น้ำตาซึมๆ เค้าเล่นดีมากเลยนะ เค้าบอกคุณย่าอ่อนว่าเค้ารู้ว่าคุณย่าอ่อนไม่ได้รักเค้าน้อยไปกว่าพี่น้องคนอื่นเลย…จนจบ” (ยายเล่ามาทั้งประโยค จำฉากนี้ได้555)
เราได้ทีก็เลยอวยมิวบ้าง “ยาย นู๋ชอบนางเอกมากเลย สวยน่ารัก” ยายตอบกลับมาว่า “ส้วยสวยเนอะ ตาโต ตาคม หุ่นก็ดี”
แต่ยายก็มิวายกลับไปฉากเดิมแล้วบอกว่า “ฉากนั้นมีแต่คนร้องไห้เนอะ พี่น้องก็ร้องไห้กันหมด คุณชายนี่เค้าเล่นดีกันเนอะ รู้รึเปล่าเค้าต้องไปฝึกการเป็นคุณชายนะ แต่ละคนพูดจาเพราะเชียว”
เราดีใจเห็นยายมีความสุขก็เลยตอบไปว่า “นี่ไงยาย เดี๋ยวยายก็จะได้ดูอีกตั้งสามคนเลยนะคะ” แต่ยายกลับตอบมาว่า “ยายชอบนะ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอื่นจะสนุกเหมือนเรื่องนี้รึเปล่า คุณชายปววรุจ (ยายยังคงอ่านแบบเดิม) เค้าเป็นคนดีมาก ตอนมีเรื่องกับชายทัศน์ เค้าก็ไม่ทำอะไร แต่กลับบอกว่าให้พาไปทำแผลและให้หาอะไรร้อนๆ ทาน จะได้สร่างเมา” (ยายจำได้อีกแล้ว)
ยายบอกว่ายายชอบมาก ดูแล้วมีความสุข ซึ่งเราเองที่เป็นหลานก็ดีใจมากที่เห็นยายมีความสุขเช่นกัน ระหว่างดูมายาตวันด้วยกันก็ยังไม่วายบอกว่าพรุ่งนี้เรามาดูตอนจบด้วยกันนะ เรากับน้องก็พยายามให้ยายเรียกว่าปวรรุจให้ได้ไปด้วย ยายจะเรียกว่าปอ-วะ-ระ-รุจ ไม่ก็ ปะ-วะ-รุจ ตลอด555
การที่จขกท.มาตั้งกระทู้นี้นั้น ไม่ได้เป็นเพราะความดีใจที่ละครที่เราชอบนั้นมีคนอื่นที่ชอบเหมือนกัน แต่ที่เราอยากเขียนกระทู้นี้ก็เพราะเราดีใจที่เห็นคุณยายเรามีความสุข ตาเป็นประกายเวลาพูดถึงละคร ไดอะล็อกก็จำได้แม่นมาก ซึ่งในฐานะหลานที่เห็นคุณยายอายุปูนนี้แล้วมีความสุข ก็ดีใจตามไปด้วยมากๆ อย่างน้อยยาย-หลานที่ช่องว่างระหว่างวัยห่างกันมากก็มีเรื่องที่ให้คุยกันมากขึ้น ได้ใช้เวลาร่วมกันดูละครอย่างมีความสุข
เลยอยากฝากไปยังพ่ีคิง ทีมงาน และนักแสดงทุกคนว่าขอบคุณมากๆ นะคะ ฟี้ดแบ็กที่ได้รับจากคุณชายปวรรุจคงจะมากมายจนล้นเหลือไปแล้ว ก็อยากจะเป็นกำลังใจให้ผลิตงานดีๆ อย่างนี้ต่อไป
ปล. ตอนแรกก็จะเก็บไว้เล่าตอนละครจบทีเดียว แต่จขกท. กลัวลืมที่คุยกับคุณยายเลยเอามาเล่าก่อน หวังว่าจะอ่านแล้วมีความสุขกันนะคะ
แถมๆ วันนี้อย่าลืมดูฉากแต่งงานกันนะคะ ^^ (เครดิต: ตามภาพ)
เรื่องเล่าจากยายสู่หลาน…ถึงคุณชายปวรรุจ
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า จขกท. กลับบ้านเกิดเมื่อวาน พร้อมๆ กับคุณยายที่แวะมาหาจากต่างจังหวัด (คุณยายอาศัยอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง) คุณยายอายุประมาณ 70 ปลายๆ แล้ว ที่บ้านมีหลานอายุ 6 ขวบอยู่คนนึง วิ่งไปวิ่งมาผ่านหน้าทีวีตอนจขกท.กับน้องสาวพยายามจะดูมายาตวัน เห็นดังนั้นยายก็พูดขึ้นมาว่า
“A(นามสมมติ) พรุ่งนี้อย่ามากวนยายตอนดูทีวีนะ ยายจะดูคุณชายปววรุจตอนจบ (ยายอ่านชื่อคุณชายเป็นปอ-วะ-ระ-รุจ) หลานคนนี้เห็นดังนั้นจึงไปหายาย “ยายดูด้วยหรอคะ”
“ใช่ ยายดู ชอบมากเลย ตอนที่แล้วได้ข่าวว่าคนร้องไห้กันเต็มบ้านเต็มเมือง”
“ตอนกับคุณย่าอ่อนหรอคะ ใช่แล้ว หนูก็ร้อง แล้วยายร้องรึเปล่าคะ?”
“ยายไม่ได้ร้องนะ แต่น้ำตาซึมๆ เค้าเล่นดีมากเลยนะ เค้าบอกคุณย่าอ่อนว่าเค้ารู้ว่าคุณย่าอ่อนไม่ได้รักเค้าน้อยไปกว่าพี่น้องคนอื่นเลย…จนจบ” (ยายเล่ามาทั้งประโยค จำฉากนี้ได้555)
เราได้ทีก็เลยอวยมิวบ้าง “ยาย นู๋ชอบนางเอกมากเลย สวยน่ารัก” ยายตอบกลับมาว่า “ส้วยสวยเนอะ ตาโต ตาคม หุ่นก็ดี”
แต่ยายก็มิวายกลับไปฉากเดิมแล้วบอกว่า “ฉากนั้นมีแต่คนร้องไห้เนอะ พี่น้องก็ร้องไห้กันหมด คุณชายนี่เค้าเล่นดีกันเนอะ รู้รึเปล่าเค้าต้องไปฝึกการเป็นคุณชายนะ แต่ละคนพูดจาเพราะเชียว”
เราดีใจเห็นยายมีความสุขก็เลยตอบไปว่า “นี่ไงยาย เดี๋ยวยายก็จะได้ดูอีกตั้งสามคนเลยนะคะ” แต่ยายกลับตอบมาว่า “ยายชอบนะ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอื่นจะสนุกเหมือนเรื่องนี้รึเปล่า คุณชายปววรุจ (ยายยังคงอ่านแบบเดิม) เค้าเป็นคนดีมาก ตอนมีเรื่องกับชายทัศน์ เค้าก็ไม่ทำอะไร แต่กลับบอกว่าให้พาไปทำแผลและให้หาอะไรร้อนๆ ทาน จะได้สร่างเมา” (ยายจำได้อีกแล้ว)
ยายบอกว่ายายชอบมาก ดูแล้วมีความสุข ซึ่งเราเองที่เป็นหลานก็ดีใจมากที่เห็นยายมีความสุขเช่นกัน ระหว่างดูมายาตวันด้วยกันก็ยังไม่วายบอกว่าพรุ่งนี้เรามาดูตอนจบด้วยกันนะ เรากับน้องก็พยายามให้ยายเรียกว่าปวรรุจให้ได้ไปด้วย ยายจะเรียกว่าปอ-วะ-ระ-รุจ ไม่ก็ ปะ-วะ-รุจ ตลอด555
การที่จขกท.มาตั้งกระทู้นี้นั้น ไม่ได้เป็นเพราะความดีใจที่ละครที่เราชอบนั้นมีคนอื่นที่ชอบเหมือนกัน แต่ที่เราอยากเขียนกระทู้นี้ก็เพราะเราดีใจที่เห็นคุณยายเรามีความสุข ตาเป็นประกายเวลาพูดถึงละคร ไดอะล็อกก็จำได้แม่นมาก ซึ่งในฐานะหลานที่เห็นคุณยายอายุปูนนี้แล้วมีความสุข ก็ดีใจตามไปด้วยมากๆ อย่างน้อยยาย-หลานที่ช่องว่างระหว่างวัยห่างกันมากก็มีเรื่องที่ให้คุยกันมากขึ้น ได้ใช้เวลาร่วมกันดูละครอย่างมีความสุข
เลยอยากฝากไปยังพ่ีคิง ทีมงาน และนักแสดงทุกคนว่าขอบคุณมากๆ นะคะ ฟี้ดแบ็กที่ได้รับจากคุณชายปวรรุจคงจะมากมายจนล้นเหลือไปแล้ว ก็อยากจะเป็นกำลังใจให้ผลิตงานดีๆ อย่างนี้ต่อไป
ปล. ตอนแรกก็จะเก็บไว้เล่าตอนละครจบทีเดียว แต่จขกท. กลัวลืมที่คุยกับคุณยายเลยเอามาเล่าก่อน หวังว่าจะอ่านแล้วมีความสุขกันนะคะ
แถมๆ วันนี้อย่าลืมดูฉากแต่งงานกันนะคะ ^^ (เครดิต: ตามภาพ)