สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมในห้อง รชด
อยากเข้ามาแลกเปลี่ยนมุมมอง ทางด้านการเมืองกับทุก ๆ คน
ออกตัวก่อนครับว่ามุมมองทางด้านการเมืองของผม อยู่ข้างประชาธิปไตย
ไม่เอารัฐประหาร ต่อต้านเผด็จการ........
ที่มาของการตั้งกระทู้นี่เพราะผมคิดว่าการเมืองมีความสำคัญต่อชีวิตประจำวันมากขึ้น
เล่าโดยสังเขปนะครับ
เมื่อก่อนเข้าพันทิปก็ไม่ได้สมัครสมาชิก เข้าไปอ่านกระทู้ ในห้องต่าง ๆ
ผ่านห้อง รชด ไป ๆ มา ๆ เพราะคิดว่าการเมืองเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
แต่การเมืองเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตผมเมื่อปี 46 เป็นช่วงที่อินเตอร์เนตเริ่มแพร่หลาย
ผมจึงสมัครอีเมลเป็นครั้งแรก เพื่อที่จะได้ใช้โปรแกรมสนทนาต่าง ๆ
เช่น PIRCH, QQ, MSN etc. (โชว์แก่เลย
) เป็นช่วงมอต้นครับ เอาไว้คุยกับเพื่อน ๆ
ซึ่งก็ใช้เป็น ID username อะไรไป ไม่เคยเข้าไปเช็คข้อความอะไรเลย
แต่พอมอปลายราว ๆ ปี 47-48 มีจดหมายที่ถูกส่งต่อ ๆ กันมาเป็น FW mail
ซึ่งหากใครเคยได้รับก็จะมีเนื้อหา รายละเอียดความไม่ดีของ รัฐบาลในยุคนั้น
มากมายหลายฉบับเลยทีเดียว
ด้วยความที่เรารับข้อมูลอยู่ข้างเดียวตลอด ทำให้ผมช่วงนั้นพาลเกลียด รบ. นั้นไปเลย
อีกทั้งยังมีกระแสเกลียด นายกฯ และรู้จักกลุ่มพันธมิตร (เคยเดินผ่าน แวะไปตะโกนเย้ว ๆ กับเขาอยู่เลย 555)
และกลุ่มที่คุยการเมืองก็จะเป็นข้าราชการ(ผมและเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่เป็นลูกข้าราชการครับ)
ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ ก็ไม่แน่นหรอกครับ รู้กันแต่ว่าต้องไม่ชอบ รบ. เพราะเราเป็นกลุ่มคนที่รับรู้ความไม่ดีของ รบ.
จากข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต (ตอนนั้นมันเท่มาก ๆ กับการเข้าเนตแล้วรู้ข้อมูล(ด้านเดียว) แล้วมาคุยอวดกัน(ด้วยความรู้งู ๆ ปลา ๆ) ตามประสาเด็กมอปลาย )
จนมี รัฐประหาร ปี 49 จำได้วันนั้นมีเรียน รด. แต่ต้องหยุดเรียน มีแต่เพลงปลุกใจ
พ่อกับแม่ผมอยู่ในภาวะกระวนกระวายมาก ท่านเล่าว่ารัฐประหารครั้งสุดท้ายมันนานมาแล้วและไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นอีก
มีประกาศทางทีวีมาเรื่อย ๆ ด้วยความที่วันนั้นว่างทั้งวัน ผมจึงมีโอกาศได้คุยกันกับที่บ้าน
เกี่ยวกับเรื่องการเมืองอย่างจริงจังครั้งแรก ว่ามันเกิดอะไร ทำไมถึงเกิดอย่างนี้ขึ้น
หลังจากนั้นผมก็ยัง งง ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไปโรงเรียนก็คุยกันเรื่องนี้ไม่ได้
ไปเรียน รด. ครูฝึกก็เงียบ ๆ จนผมรู้สึกอึดอัด แต่น่าแปลกที่การมอบดอกไม้ ถ่ายรูปกับรถถัง
ทำไมหลายคนดีใจ นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการหาอ่านประวัติศาสตร์ทางการเมือง
และอ่านข่าวการเมือง ๆ หลาย ๆ สื่อ ตอนนั้นที่บ้านเปิดดู ASTV แต่มีควารู้สึกขัดแย้ง
ดูแล้วมันอึดอัดกับข้อมูลที่หาอ่านจากทั้งสื่อใน และสื่อนอก
ก็รู้ละว่าแนวคิดของตัวเองอยู่ฝ่ายไหน(แดง
)
เป็นอีกหนึ่งคนที่รักในวิถีของประชาธิปไตยครับ
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ
กระทู้แนะนำตัวครับ สวัสดีชาวห้องราชดำเนินครับ
อยากเข้ามาแลกเปลี่ยนมุมมอง ทางด้านการเมืองกับทุก ๆ คน
ออกตัวก่อนครับว่ามุมมองทางด้านการเมืองของผม อยู่ข้างประชาธิปไตย
ไม่เอารัฐประหาร ต่อต้านเผด็จการ........
ที่มาของการตั้งกระทู้นี่เพราะผมคิดว่าการเมืองมีความสำคัญต่อชีวิตประจำวันมากขึ้น
เล่าโดยสังเขปนะครับ
เมื่อก่อนเข้าพันทิปก็ไม่ได้สมัครสมาชิก เข้าไปอ่านกระทู้ ในห้องต่าง ๆ
ผ่านห้อง รชด ไป ๆ มา ๆ เพราะคิดว่าการเมืองเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
แต่การเมืองเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตผมเมื่อปี 46 เป็นช่วงที่อินเตอร์เนตเริ่มแพร่หลาย
ผมจึงสมัครอีเมลเป็นครั้งแรก เพื่อที่จะได้ใช้โปรแกรมสนทนาต่าง ๆ
เช่น PIRCH, QQ, MSN etc. (โชว์แก่เลย
ซึ่งก็ใช้เป็น ID username อะไรไป ไม่เคยเข้าไปเช็คข้อความอะไรเลย
แต่พอมอปลายราว ๆ ปี 47-48 มีจดหมายที่ถูกส่งต่อ ๆ กันมาเป็น FW mail
ซึ่งหากใครเคยได้รับก็จะมีเนื้อหา รายละเอียดความไม่ดีของ รัฐบาลในยุคนั้น
มากมายหลายฉบับเลยทีเดียว
ด้วยความที่เรารับข้อมูลอยู่ข้างเดียวตลอด ทำให้ผมช่วงนั้นพาลเกลียด รบ. นั้นไปเลย
อีกทั้งยังมีกระแสเกลียด นายกฯ และรู้จักกลุ่มพันธมิตร (เคยเดินผ่าน แวะไปตะโกนเย้ว ๆ กับเขาอยู่เลย 555)
และกลุ่มที่คุยการเมืองก็จะเป็นข้าราชการ(ผมและเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่เป็นลูกข้าราชการครับ)
ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ ก็ไม่แน่นหรอกครับ รู้กันแต่ว่าต้องไม่ชอบ รบ. เพราะเราเป็นกลุ่มคนที่รับรู้ความไม่ดีของ รบ.
จากข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต (ตอนนั้นมันเท่มาก ๆ กับการเข้าเนตแล้วรู้ข้อมูล(ด้านเดียว) แล้วมาคุยอวดกัน(ด้วยความรู้งู ๆ ปลา ๆ) ตามประสาเด็กมอปลาย )
จนมี รัฐประหาร ปี 49 จำได้วันนั้นมีเรียน รด. แต่ต้องหยุดเรียน มีแต่เพลงปลุกใจ
พ่อกับแม่ผมอยู่ในภาวะกระวนกระวายมาก ท่านเล่าว่ารัฐประหารครั้งสุดท้ายมันนานมาแล้วและไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นอีก
มีประกาศทางทีวีมาเรื่อย ๆ ด้วยความที่วันนั้นว่างทั้งวัน ผมจึงมีโอกาศได้คุยกันกับที่บ้าน
เกี่ยวกับเรื่องการเมืองอย่างจริงจังครั้งแรก ว่ามันเกิดอะไร ทำไมถึงเกิดอย่างนี้ขึ้น
หลังจากนั้นผมก็ยัง งง ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไปโรงเรียนก็คุยกันเรื่องนี้ไม่ได้
ไปเรียน รด. ครูฝึกก็เงียบ ๆ จนผมรู้สึกอึดอัด แต่น่าแปลกที่การมอบดอกไม้ ถ่ายรูปกับรถถัง
ทำไมหลายคนดีใจ นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการหาอ่านประวัติศาสตร์ทางการเมือง
และอ่านข่าวการเมือง ๆ หลาย ๆ สื่อ ตอนนั้นที่บ้านเปิดดู ASTV แต่มีควารู้สึกขัดแย้ง
ดูแล้วมันอึดอัดกับข้อมูลที่หาอ่านจากทั้งสื่อใน และสื่อนอก
ก็รู้ละว่าแนวคิดของตัวเองอยู่ฝ่ายไหน(แดง
เป็นอีกหนึ่งคนที่รักในวิถีของประชาธิปไตยครับ
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ