สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ พี่ๆ เพื่อน ทุกท่าน
วันนี้มีเรื่องสั้นคั่นเวลา 321 มาชวนอ่านอีกแล้วค่ะ
**********************************************************
คุณคะ...
คุณเคยสงสัยบ้างไหมว่า...
ทำไมใครต่อใครถึงชอบมา..
ทะเล
ทะเล..ทะเล..ทะเล
ทั้งที่ทะเลมีแต่แสงแดดแรงจ้าแผดเผา
ทั้งที่ทะเลทำให้ใครต่อใครเปลี่ยนสีผิวราวชั่วพริบตา
นั่นสิ...ทำไม...
ฉันเห็นบางคนมาทะเลคนเดียวเดี่ยวโดด..ฉันก็เหงาแทน
บางคนก็มาสองเราสวีทหวาน..ฉันก็อิจฉา
บางครั้งก็มามากมายสนุกทุกโมงยาม..ฮูเลเฮฮา
บางครั้งก็มานั่งเศร้าเงียบเหงามีเพียงสายลมพลิ้วปลอบใจ..ฉันก็เศร้าจัง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ฉันเองได้แต่เฝ้ามองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างนึกสงสัยไม่หาย แต่ไม่ได้ค้นหาเอาคำตอบหรอกนะ
เพราะฉันไม่รู้ว่าจะอยากรู้เรื่องคนอื่นไปทำไมเหมือนกันก็ในเมื่อฉันเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย
วันนี้..ทะเลบ้านฉันสวยมาก
ถึงหาดทรายจะไม่สวยขาวเนียนละเอียดเฉกเช่นทะเลที่อื่นๆ
แต่ภายใต้ท้องทะเลราบเรียบยามคลื่นลมสงบเช่นนี้ ดวงอาทิตย์ทอประกายแสงอ่อนๆกลับสบายตาจับใจฉันอย่างบอกไม่ถูก
ฉันหลงรักทะเลบ้านฉัน
ฉันหลงรักหาดทราย
ฉันหลงรักสายลม
และถ้าหากจะมีสองเราด้วยคงจะดีไม่น้อยเลย คิคิ
แต่คุณรู้ไหมคะว่าวงจรชีวิตของสัตว์ทะเลบ้านฉันกำลังเข้าขั้นวิกฤติแล้วล่ะ
ฉันเห็นกุ้งบ้านฉันที่คนเขาเรียกว่าเคย ทุรนทุรายอยู่บนหาดทราย
ฉันเห็นแมงกะพรุนบ้านฉัน กำลังรอความช่วยเหลืออยู่บนหาดทราย
พวกเขาลำบากเพราะไม่สามารถหาทางลงทะเลเองได้
ในบางครั้งต้องตายอย่างน่าเศร้าเรียงรายเป็นทางยาวอยู่บนหาดทราย
มีคนใจดีคิดจะช่วยพาลงทะเลแต่เจ้าเคยตัวน้อยบ้านฉันก็ตายเสียแล้ว
แมงกะพรุนบ้านฉันต่างพากันหายใจรวยริน
ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เพราะทั้งหมดทั้งมวลคือวิถีชีวิตของชาวประมงบ้านฉันที่คอยเหวี่ยงแหจับปลาเล็กปลาน้อยริมหาดมาขายบ้างทำอาหารบ้างประทังชีวิต
ก็ชีวิต..คือชีวิตนี่นะ
มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่
พร้อมจะเป็นผู้ให้และเป็นผู้ทำลายล้างในคราวเดียวกัน
สัจธรรมข้อนี้แม้แต่ฉันและคุณคงจะรู้ดีอยู่แก่ใจ
สรรพสิ่งใดในโลกล้วนเวียนว่ายตายเกิดต่างเป็นไปตาม..วัฏจักร
ฉันไม่เคยคาดหวังสิ่งใดจากท้องทะเล
ไม่เคยคาดหวังได้รับความรักจากสายลม
และไม่เคยคาดหวังความสงสารเห็นใจจากเพื่อนมนุษย์
แต่ฉันอยากจะขอร้อง
ได้โปรดเห็นใจเพื่อนร่วมชะตากรรมของฉันบ้าง
สัตว์ทะเลบ้านฉันกำลังจะสูญสลาย
ไม่มีแม้แต่โอกาสจะร้องขออุทธรณ์
ฉันไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้เลยแม้แต่น้อย..
ฉันจะทำอย่างไรดี
คุณอาจจะกำลังสงสัยว่าฉันคือใคร
อย่าตกใจไปเลยถ้าฉันจะบอกว่าฉันเองก็เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆชนิดหนึ่งที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดตามวัฏจักรแห่งท้องทะเล
ขอเพียงแต่พวกคุณกรุณาเมตตาฉันบ้าง
อ๊ะ..อ๊ะ.. อย่าค่ะ อย่า!!
กรุณาเดินระวังๆหน่อยนะคะ
อย่านะ อย่าเหยียบฉัน อย่า!!
เพราะฉันคือ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ฉันอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง
ฉันทนไม่ไหวแล้ว
คงต้องขอหาทางหนีทีไล่ก่อน
ฉันขอหลบลงรูก่อนนะ..
ถ้ามีโอกาสคงจะได้พบกันใหม่นะคะ...
บ๊ายบาย.....
**************************************************************************
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^
ยิ้มๆ คลายเครียดเช้าวันทำงานกันดีกว่านะคะ คิกคิก
คุณคะ...
วันนี้มีเรื่องสั้นคั่นเวลา 321 มาชวนอ่านอีกแล้วค่ะ
**********************************************************
คุณคะ...
คุณเคยสงสัยบ้างไหมว่า...
ทำไมใครต่อใครถึงชอบมา..ทะเล
ทะเล..ทะเล..ทะเล
ทั้งที่ทะเลมีแต่แสงแดดแรงจ้าแผดเผา
ทั้งที่ทะเลทำให้ใครต่อใครเปลี่ยนสีผิวราวชั่วพริบตา
นั่นสิ...ทำไม...
ฉันเห็นบางคนมาทะเลคนเดียวเดี่ยวโดด..ฉันก็เหงาแทน
บางคนก็มาสองเราสวีทหวาน..ฉันก็อิจฉา
บางครั้งก็มามากมายสนุกทุกโมงยาม..ฮูเลเฮฮา
บางครั้งก็มานั่งเศร้าเงียบเหงามีเพียงสายลมพลิ้วปลอบใจ..ฉันก็เศร้าจัง
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ฉันเองได้แต่เฝ้ามองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างนึกสงสัยไม่หาย แต่ไม่ได้ค้นหาเอาคำตอบหรอกนะ
เพราะฉันไม่รู้ว่าจะอยากรู้เรื่องคนอื่นไปทำไมเหมือนกันก็ในเมื่อฉันเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย
วันนี้..ทะเลบ้านฉันสวยมาก
ถึงหาดทรายจะไม่สวยขาวเนียนละเอียดเฉกเช่นทะเลที่อื่นๆ
แต่ภายใต้ท้องทะเลราบเรียบยามคลื่นลมสงบเช่นนี้ ดวงอาทิตย์ทอประกายแสงอ่อนๆกลับสบายตาจับใจฉันอย่างบอกไม่ถูก
ฉันหลงรักทะเลบ้านฉัน
ฉันหลงรักหาดทราย
ฉันหลงรักสายลม
และถ้าหากจะมีสองเราด้วยคงจะดีไม่น้อยเลย คิคิ
แต่คุณรู้ไหมคะว่าวงจรชีวิตของสัตว์ทะเลบ้านฉันกำลังเข้าขั้นวิกฤติแล้วล่ะ
ฉันเห็นกุ้งบ้านฉันที่คนเขาเรียกว่าเคย ทุรนทุรายอยู่บนหาดทราย
ฉันเห็นแมงกะพรุนบ้านฉัน กำลังรอความช่วยเหลืออยู่บนหาดทราย
พวกเขาลำบากเพราะไม่สามารถหาทางลงทะเลเองได้
ในบางครั้งต้องตายอย่างน่าเศร้าเรียงรายเป็นทางยาวอยู่บนหาดทราย
มีคนใจดีคิดจะช่วยพาลงทะเลแต่เจ้าเคยตัวน้อยบ้านฉันก็ตายเสียแล้ว
แมงกะพรุนบ้านฉันต่างพากันหายใจรวยริน
ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เพราะทั้งหมดทั้งมวลคือวิถีชีวิตของชาวประมงบ้านฉันที่คอยเหวี่ยงแหจับปลาเล็กปลาน้อยริมหาดมาขายบ้างทำอาหารบ้างประทังชีวิต
ก็ชีวิต..คือชีวิตนี่นะ
มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่
พร้อมจะเป็นผู้ให้และเป็นผู้ทำลายล้างในคราวเดียวกัน
สัจธรรมข้อนี้แม้แต่ฉันและคุณคงจะรู้ดีอยู่แก่ใจ
สรรพสิ่งใดในโลกล้วนเวียนว่ายตายเกิดต่างเป็นไปตาม..วัฏจักร
ฉันไม่เคยคาดหวังสิ่งใดจากท้องทะเล
ไม่เคยคาดหวังได้รับความรักจากสายลม
และไม่เคยคาดหวังความสงสารเห็นใจจากเพื่อนมนุษย์
แต่ฉันอยากจะขอร้อง
ได้โปรดเห็นใจเพื่อนร่วมชะตากรรมของฉันบ้าง
สัตว์ทะเลบ้านฉันกำลังจะสูญสลาย
ไม่มีแม้แต่โอกาสจะร้องขออุทธรณ์
ฉันไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้เลยแม้แต่น้อย..
ฉันจะทำอย่างไรดี
คุณอาจจะกำลังสงสัยว่าฉันคือใคร
อย่าตกใจไปเลยถ้าฉันจะบอกว่าฉันเองก็เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆชนิดหนึ่งที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดตามวัฏจักรแห่งท้องทะเล
ขอเพียงแต่พวกคุณกรุณาเมตตาฉันบ้าง
อ๊ะ..อ๊ะ.. อย่าค่ะ อย่า!!
กรุณาเดินระวังๆหน่อยนะคะ
อย่านะ อย่าเหยียบฉัน อย่า!!
เพราะฉันคือ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ฉันอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง
ฉันทนไม่ไหวแล้ว
คงต้องขอหาทางหนีทีไล่ก่อน
ฉันขอหลบลงรูก่อนนะ..
ถ้ามีโอกาสคงจะได้พบกันใหม่นะคะ...
บ๊ายบาย.....
**************************************************************************
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ ^^
ยิ้มๆ คลายเครียดเช้าวันทำงานกันดีกว่านะคะ คิกคิก