ช่วงนี้ ผมหายหน้าหายตาไปนานสักหน่อยครับ เพราะไปรายการทัวร์ประเทศเพื่อนบ้าน แถมด้วยงานศพแม่ยายผมอีก เล่นเอานอนหลับไม่สนิทมาสองอาทิตย์แล้ว
ว่าด้วยรายการทัวร์ประเทศเพื่อนบ้านนะครับ เป็นผู้ติดตามคณะทัวร์ของสภามหาวิทยาลัย ซึ่งน้องผมที่เป็นสมาชิกสภาคนหนึ่ง สามารถนำผู้ติดตามไปด้วย ๑ คน โดยออกค่าใช้จ่ายเอง ๑๔,๐๐๐ บาท พร้อมสำเนาพาสปอร์ตไปให้ทางบริษัททัวร์เพื่อดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ เป็นการล่วงหน้าด้วย
พอเอาเข้าจริงๆ ปรากฎว่าผู้ติดตามมีเพียงผมคนเดียว นอกนั้น พอเห็นรายการทัวร์ซึ่งนั่งรถตั้งแต่เช้าจรดเย็นแล้ว ต่างก็ส่ายหัวดุกดิก ขอถอนตัวเป็นแถว รอรายการทัวร์ที่นั่งเครื่องบินไปดีกว่า
พอเวลา ๐๐.๓๐ น.ของวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๖ รถทัวร์ที่จะพาคณะไปนั้น เข้ามาจอดเทียบ เป็นรถจดทะเบียนใน สปป.ลาว ส่วนคนขับนั้น เป็นชาวเวียตนาม สร้างบรรยากาศไปเมืองนอกตั้งแต่เรื่มเดินทางเลยล่ะ แต่ไกด์ประจำรถนั้นเป็นชาวนครพนม พูดภาษาเวียตนามคล่องเป็นน้ำไหล สร้างความมั่นใจกับคณะทัวร์ว่าไม่มีการพาไปหลงแน่นอน
ทราบในภายหลังว่า เหตุที่จดทะเบียนรถในลาว เนื่องจากรถจากต่างประเทศที่เข้าไปในลาวนั้น จะต้องมีพาสปอร์ตสำหรับรถยนต์ และประกันภัย พร้อมทั้งเตรียมรับมือกับปัญหาจิปาถะในลาว เลยจดทะเบียนรถในลาวให้สิ้นเรื่องสิ้นราวครับ
ระหว่างที่ครูตุ๊ ลุงแว่นพร้อมซ้อนิด กำลังหลับอุตุ ฝันหวานอยู่นั้น รถของคณะทัวร์ กำลังไต่เขายึกๆ ข้ามภูพาน และไปถึงจังหวัดนครพนม สุดปลายคมขวาน เมื่อเวลารุ่งสางพอดี และให้คณะทัวร์อิ่มกับมื้อเช้าที่โรงแรมริมโขง แกรนด์วิว ก่อนเดินทางออกนอกประเทศที่นั่น
ซินจ่าว... เวียตนาม (๑)
ว่าด้วยรายการทัวร์ประเทศเพื่อนบ้านนะครับ เป็นผู้ติดตามคณะทัวร์ของสภามหาวิทยาลัย ซึ่งน้องผมที่เป็นสมาชิกสภาคนหนึ่ง สามารถนำผู้ติดตามไปด้วย ๑ คน โดยออกค่าใช้จ่ายเอง ๑๔,๐๐๐ บาท พร้อมสำเนาพาสปอร์ตไปให้ทางบริษัททัวร์เพื่อดำเนินการตามขั้นตอนต่างๆ เป็นการล่วงหน้าด้วย
พอเอาเข้าจริงๆ ปรากฎว่าผู้ติดตามมีเพียงผมคนเดียว นอกนั้น พอเห็นรายการทัวร์ซึ่งนั่งรถตั้งแต่เช้าจรดเย็นแล้ว ต่างก็ส่ายหัวดุกดิก ขอถอนตัวเป็นแถว รอรายการทัวร์ที่นั่งเครื่องบินไปดีกว่า
พอเวลา ๐๐.๓๐ น.ของวันที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๖ รถทัวร์ที่จะพาคณะไปนั้น เข้ามาจอดเทียบ เป็นรถจดทะเบียนใน สปป.ลาว ส่วนคนขับนั้น เป็นชาวเวียตนาม สร้างบรรยากาศไปเมืองนอกตั้งแต่เรื่มเดินทางเลยล่ะ แต่ไกด์ประจำรถนั้นเป็นชาวนครพนม พูดภาษาเวียตนามคล่องเป็นน้ำไหล สร้างความมั่นใจกับคณะทัวร์ว่าไม่มีการพาไปหลงแน่นอน
ทราบในภายหลังว่า เหตุที่จดทะเบียนรถในลาว เนื่องจากรถจากต่างประเทศที่เข้าไปในลาวนั้น จะต้องมีพาสปอร์ตสำหรับรถยนต์ และประกันภัย พร้อมทั้งเตรียมรับมือกับปัญหาจิปาถะในลาว เลยจดทะเบียนรถในลาวให้สิ้นเรื่องสิ้นราวครับ
ระหว่างที่ครูตุ๊ ลุงแว่นพร้อมซ้อนิด กำลังหลับอุตุ ฝันหวานอยู่นั้น รถของคณะทัวร์ กำลังไต่เขายึกๆ ข้ามภูพาน และไปถึงจังหวัดนครพนม สุดปลายคมขวาน เมื่อเวลารุ่งสางพอดี และให้คณะทัวร์อิ่มกับมื้อเช้าที่โรงแรมริมโขง แกรนด์วิว ก่อนเดินทางออกนอกประเทศที่นั่น