ร้านข้าวที่อนุเสาวรีย์ไม่มีชื่อร้าน อยู่ตรงหัวมุมเลี้ยวซ้ายขึ้นทางด่วน ทางจะไปท่ารถตู้ใต้ทางด่วนฝั่งขาออกสะพานควาย ที่ขายข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ หมูกรอบหมูแดงอาหารตามสั่ง
คุณครับ ผมเข้าไปนั่งกิน สั่งข้าวขาหมูพิเศษมาจานนึงกะชาดำเย็นแก้วนึง ละขอป้าที่เฝ้าหน้าห้องน้ำว่าเสียบชาร์ทแบตไอแพดหน่อยนะครับ คุณป้าทั่นรับทราบและเดินไปบอกเจ้าของร้าน พร้อมหันกลับมาพยักหน้าให้หนึ่งหงึก จากแบทหมด ชาร์ทเข้า แปดเปอร์เซ็นต์ เรื่องของอาหาร ข้าวขาหมูก็ธรรมดาค่อนไปทางไม่ค่อยอร่อยด้วยซ้ำหมูเละ มันเยิ้ม ไม่มีรสชาติเครื่องเทศเลยพริกสดที่กินกะขาหมูก็เป็นพริกควาย ใหญ่เท่านิ้วก้อย กระเทียมจีนเม็ดใหญ่พอรับได้ แต่พริกสดนี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวนี้อ่ะ น้ำซุปก็จัดว่าอร่อยครับ แต่โดยรวม รสชาติอาหารไม่ประทับใจเลย แต่กินเพราะหิวและเสียดายเงิน กินเสร็จก็สั่งเช็คบิล คุณป้าที่เฝ้าหน้าห้องน้ำทั่นบอกว่าแปดสิบบาท
เอ๋อแดรกสิครับ ระหว่างที่ตกใจ งงๆกับราคา ก็ถามว่า ถามว่าข้าวจานเท่าไหร่ เพราะกินจานเดียวกะน้ำแก้วนึงร้านแบบนี้ยังไงก็ไม่มีทางถึงแปดสิบบาทแน่ๆ ทั่นป้าตอบข้าวจานละ35 ที่แปดสิบเพราะคิดค่าชาร์ทแบท
เทพเจ้า!! ผมไปกินในห้างขอชาร์ทเค้าเดินเอาไปชาร์ทให้ด้วย บางร้านมีไวไฟฟรีให้อีก ไปร้านไหนๆผมก็ไม่เคยเจอ ป้ายก้ไม่มีบอกว่าคิดตังค์ นี่เสียบไม่ถึงสิบห้านาที ทำยังกะกระแสไฟเคลือบด้วยช็อคโกแล็ตแท้จากเบลเยี่ยม ปลั๊กก็เก่ายังกะเอาไปติดบนรถถังละเอาไปวิ่งพาทหารอเมริกันขึ้นหาดนอร์มังดีตอนสงครามโลกมาสองรอบ ละถอดเอามาติดในร้าน
งกชิบกะอีแค่กระแสไฟไม่กี่วัตต์ ผมคงไม่ไปเหยียบ

อีกแล้วล่ะครับ กะร้านที่คิดเล็กคิดน้อยแบบขี้งกแบบนี้ น้ำใจงามแบบนี้ขอให้เจริญๆนะครับ
คิดสภาพว่าคนมาจากตจว. แบทโทสับหมดจะชาร์ทเพื่อถามทาง มาอุดหนุนร้านทั่นเพื่อจะชาร์ทแบทหรือหิวก้ตาม ละเหลือตังค์อยู่ร้อยเดียวเพื่อไปหาญาติ เจอปล้นแบบนี้ไป ผมว่าคงจะลำบากในการเริ่มต้นชีวิตทำงานในกรุงเทพละล่ะ
ผมอาจจะผิดไปเองก็ได้ที่คิดว่าเค้าคงไม่คิดเงินกะอีแค่เสียบไฟชาร์ทแบทตอนระหว่างไปอุดหนุนผลิตภัณฑ์ในร้าน
ถ้ามีป้ายหรือบอกสักนิดนึงว่าคิดเงินจะไม่ว่าเลย นี่อยู่ดีๆมาหักคอกันแบบนี้ เสียความรู้สึกสุดซึ้งเลยครับ
[CR] ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ ข้าวหมูแดงหมูกรอบ อาหารตามสั่ง อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ร้านที่ไม่คิดอยากจะกลับไปเหยียบอีกครั้ง
คุณครับ ผมเข้าไปนั่งกิน สั่งข้าวขาหมูพิเศษมาจานนึงกะชาดำเย็นแก้วนึง ละขอป้าที่เฝ้าหน้าห้องน้ำว่าเสียบชาร์ทแบตไอแพดหน่อยนะครับ คุณป้าทั่นรับทราบและเดินไปบอกเจ้าของร้าน พร้อมหันกลับมาพยักหน้าให้หนึ่งหงึก จากแบทหมด ชาร์ทเข้า แปดเปอร์เซ็นต์ เรื่องของอาหาร ข้าวขาหมูก็ธรรมดาค่อนไปทางไม่ค่อยอร่อยด้วยซ้ำหมูเละ มันเยิ้ม ไม่มีรสชาติเครื่องเทศเลยพริกสดที่กินกะขาหมูก็เป็นพริกควาย ใหญ่เท่านิ้วก้อย กระเทียมจีนเม็ดใหญ่พอรับได้ แต่พริกสดนี่รู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวนี้อ่ะ น้ำซุปก็จัดว่าอร่อยครับ แต่โดยรวม รสชาติอาหารไม่ประทับใจเลย แต่กินเพราะหิวและเสียดายเงิน กินเสร็จก็สั่งเช็คบิล คุณป้าที่เฝ้าหน้าห้องน้ำทั่นบอกว่าแปดสิบบาท
เอ๋อแดรกสิครับ ระหว่างที่ตกใจ งงๆกับราคา ก็ถามว่า ถามว่าข้าวจานเท่าไหร่ เพราะกินจานเดียวกะน้ำแก้วนึงร้านแบบนี้ยังไงก็ไม่มีทางถึงแปดสิบบาทแน่ๆ ทั่นป้าตอบข้าวจานละ35 ที่แปดสิบเพราะคิดค่าชาร์ทแบท
เทพเจ้า!! ผมไปกินในห้างขอชาร์ทเค้าเดินเอาไปชาร์ทให้ด้วย บางร้านมีไวไฟฟรีให้อีก ไปร้านไหนๆผมก็ไม่เคยเจอ ป้ายก้ไม่มีบอกว่าคิดตังค์ นี่เสียบไม่ถึงสิบห้านาที ทำยังกะกระแสไฟเคลือบด้วยช็อคโกแล็ตแท้จากเบลเยี่ยม ปลั๊กก็เก่ายังกะเอาไปติดบนรถถังละเอาไปวิ่งพาทหารอเมริกันขึ้นหาดนอร์มังดีตอนสงครามโลกมาสองรอบ ละถอดเอามาติดในร้าน
งกชิบกะอีแค่กระแสไฟไม่กี่วัตต์ ผมคงไม่ไปเหยียบ
คิดสภาพว่าคนมาจากตจว. แบทโทสับหมดจะชาร์ทเพื่อถามทาง มาอุดหนุนร้านทั่นเพื่อจะชาร์ทแบทหรือหิวก้ตาม ละเหลือตังค์อยู่ร้อยเดียวเพื่อไปหาญาติ เจอปล้นแบบนี้ไป ผมว่าคงจะลำบากในการเริ่มต้นชีวิตทำงานในกรุงเทพละล่ะ
ผมอาจจะผิดไปเองก็ได้ที่คิดว่าเค้าคงไม่คิดเงินกะอีแค่เสียบไฟชาร์ทแบทตอนระหว่างไปอุดหนุนผลิตภัณฑ์ในร้าน
ถ้ามีป้ายหรือบอกสักนิดนึงว่าคิดเงินจะไม่ว่าเลย นี่อยู่ดีๆมาหักคอกันแบบนี้ เสียความรู้สึกสุดซึ้งเลยครับ