อ่านกระทู้ห้องสัตว์เลี้ยงมักพบเรื่องการเสียชีวิตของลูกๆ ที่เลี้ยงไว้
แล้ว จขกท. จะเล่าเรื่องในลักษณะ โศรกเศร้า เสียใจ ร้องไห้ คร่ำครวญ ร่ำไร รำพัน ถึงลูกๆ ที่จากไป
ผมเองก็เคยสูญเสียลูกๆ คือ แมว มาเช่นกัน 2ชีวิต
ครั้งที่1 เสียใจมากๆ ร้องไห้ คร่ำควรญ ถึงเค้าอยู่หลายนาน
ครั้งที่2 เสียใจมากๆ มากกว่าตัวแรกอีก แต่ไม่ร้องไห้แล้ว
เพราะเห็นความจริงของขีวิตขั้นมาบ้างแล้ว จากการจากไปของเจ้าตัวแรก
อยากบอกเพื่อนว่า การร้องไห้ คร่ำครวญ ร่ำไร รำพัน ถึงเค้านั้น ไม่เป็นผลดีกับเค้าเลย(รวมทั้งเราด้วย)
มันไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย มีแต่จะทำให้เลวร้ายลงไปอีก
เปรียบเหมือนกับการที่เราจะต้องออกเดินทางไกล ไปเพิ่ออนาคตที่ดีของเราเอง
แต่ปรากฏว่า พ่อ แม่ ของเรา นั่งร้องไห้ คร่ำครวญ อยู่ตลอดเวลา และเราจะไปต่อได้หรือครับ?
จิตวิญญาณของลูกๆ ที่....ตายจากอัตตภาพเดิม(เดียรฉาน)ของเค้า...ในภพชาตินี้ ก็เช่นกัน
เค้าจะต้องออกเดินทางไกล เพื่อ...เกิดในอัตตภาพใหม่...ในภพชาติถัดไป ซึ่งอาจดีขึ้น (เป็นมนุษย์)
แต่เมื่อมามองดูเราซึ่งเป็นบุคคลอันเป็นที่รักแล้ว พบว่าเราร้องไห้ คร่ำครวญ อยู่......เค้าจะไปต่อได้หรือ?
หากยังต้องฝืนออกเดินทางต่อไป อัตตภาพใหม่ อันเป็นปลายทางของเค้า คงไม่ดีกว่าเดิมแน่ๆ
เค้าอาจกลัวว่า ถ้าไปเกิดเป็นมนุษย์ ซึ่งเปลี่ยนอัตตภาพไปจากที่เคยอยูู่่กับเรา ก็ยิ่งทำให้เราเสียใจหนักขึ้นอีก
เค้า....คงต้องเลือก....อัตตภาพเดิม...เพื่อแสดงความรักที่มีต้องเรา.......
แต่ถ้าเค้าหันมามองเราครั้งสุดท้าย เมื่อเริ่มออกเดินทางก้าวแรกแล้วเห็นว่า
เราลุกขึ้นมาทำบุญ ทำทาน อุทิศส่วนกุศลให้เค้า,
เค้าคงเร่งรีบออกเดินทางเพื่อไปภพชาติใหม่
พร้อมด้วยเสบียงบุญที่เรากำลังส่งให้เค้า เค้าคงได้ไปเกิดในอัตตภาพที่ดีๆ แน่
ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน ที่ต้องสูญเสีย...เพื่อนตัวน้อย...อันเป็นที่รัก,
ให้มีสติ ระลึกถึงความจริงของชีวิตได้.......โดยไม่เนิ่นช้า
ความรัก...เป็นสิ่งที่พวกเรา หยิบยื่นให้เค้า มาตลอดชีวิตของเค้า
อย่าให้ ความรัก...ที่เราเคยให้เค้ามา...ตลอดชีวิต....นั้น
ทำลาย....ช่วงสุดท้าย...ของชีวิต...เค้าเลยครับ
เมื่อเราจะต้องออกเดินทางไกล แล้วพ่อ-แม่ร้องไห้คร่ำครวญถึงเรา, เราจะไปต่อมั๊ย?
แล้ว จขกท. จะเล่าเรื่องในลักษณะ โศรกเศร้า เสียใจ ร้องไห้ คร่ำครวญ ร่ำไร รำพัน ถึงลูกๆ ที่จากไป
ผมเองก็เคยสูญเสียลูกๆ คือ แมว มาเช่นกัน 2ชีวิต
ครั้งที่1 เสียใจมากๆ ร้องไห้ คร่ำควรญ ถึงเค้าอยู่หลายนาน
ครั้งที่2 เสียใจมากๆ มากกว่าตัวแรกอีก แต่ไม่ร้องไห้แล้ว
เพราะเห็นความจริงของขีวิตขั้นมาบ้างแล้ว จากการจากไปของเจ้าตัวแรก
อยากบอกเพื่อนว่า การร้องไห้ คร่ำครวญ ร่ำไร รำพัน ถึงเค้านั้น ไม่เป็นผลดีกับเค้าเลย(รวมทั้งเราด้วย)
มันไม่มีทางเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย มีแต่จะทำให้เลวร้ายลงไปอีก
เปรียบเหมือนกับการที่เราจะต้องออกเดินทางไกล ไปเพิ่ออนาคตที่ดีของเราเอง
แต่ปรากฏว่า พ่อ แม่ ของเรา นั่งร้องไห้ คร่ำครวญ อยู่ตลอดเวลา และเราจะไปต่อได้หรือครับ?
จิตวิญญาณของลูกๆ ที่....ตายจากอัตตภาพเดิม(เดียรฉาน)ของเค้า...ในภพชาตินี้ ก็เช่นกัน
เค้าจะต้องออกเดินทางไกล เพื่อ...เกิดในอัตตภาพใหม่...ในภพชาติถัดไป ซึ่งอาจดีขึ้น (เป็นมนุษย์)
แต่เมื่อมามองดูเราซึ่งเป็นบุคคลอันเป็นที่รักแล้ว พบว่าเราร้องไห้ คร่ำครวญ อยู่......เค้าจะไปต่อได้หรือ?
หากยังต้องฝืนออกเดินทางต่อไป อัตตภาพใหม่ อันเป็นปลายทางของเค้า คงไม่ดีกว่าเดิมแน่ๆ
เค้าอาจกลัวว่า ถ้าไปเกิดเป็นมนุษย์ ซึ่งเปลี่ยนอัตตภาพไปจากที่เคยอยูู่่กับเรา ก็ยิ่งทำให้เราเสียใจหนักขึ้นอีก
เค้า....คงต้องเลือก....อัตตภาพเดิม...เพื่อแสดงความรักที่มีต้องเรา.......
แต่ถ้าเค้าหันมามองเราครั้งสุดท้าย เมื่อเริ่มออกเดินทางก้าวแรกแล้วเห็นว่า
เราลุกขึ้นมาทำบุญ ทำทาน อุทิศส่วนกุศลให้เค้า,
เค้าคงเร่งรีบออกเดินทางเพื่อไปภพชาติใหม่
พร้อมด้วยเสบียงบุญที่เรากำลังส่งให้เค้า เค้าคงได้ไปเกิดในอัตตภาพที่ดีๆ แน่
ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อน ที่ต้องสูญเสีย...เพื่อนตัวน้อย...อันเป็นที่รัก,
ให้มีสติ ระลึกถึงความจริงของชีวิตได้.......โดยไม่เนิ่นช้า
ความรัก...เป็นสิ่งที่พวกเรา หยิบยื่นให้เค้า มาตลอดชีวิตของเค้า
อย่าให้ ความรัก...ที่เราเคยให้เค้ามา...ตลอดชีวิต....นั้น
ทำลาย....ช่วงสุดท้าย...ของชีวิต...เค้าเลยครับ