ขอบคุณมายาตวัน ในความเนือยยังมีความอิ่มเอม

วันนี้อิ่มเอมหลายฉากมาก ขอข้ามฉากฟินพระนางนะคะเพราะเบรคแตกไปแล้ว ฮ่าๆๆ


ถ้ามันเนือยแต่สามารถตรึงคนดูให้อยู่กับหน้าจอได้และอิ่มเอมกับหลายๆสิ่งก็จงทำต่อไปเถอะทีวีซีน เชื่อว่าคนดูหลายๆคนไม่ต้องการเสพความสนุกนักหรอก แต่เข้ามาเสพเนื้อหา บทประพันธ์ การถ่ายทอดแนวคิด การชี้แนะสังคมผ่านตัวละครก็มี คนกลุ่มนี้มักจะดูไปคิดตามละครไปโดยไม่ได้มุ่งประเด็นที่ความสนุกอย่างเดียว หนึ่งในนั้นมีดิชั้นด้วย

ยอมรับว่าประทับใจกับมิตรภาพ ความรัก ความจริงใจของเพื่อนปอนและเพื่อนเอกมาก เคียงข้างกันแม้เผชิญความทุกข์ยากลำบาก

การต่อสู้ฝ่าฟันเพื่อความชีวิตที่ดีในวันข้างหน้า ทั้งปอนและเอกต่างทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ด้วยความขยันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพราะพวกเค้าต่างมีเป้าหมายที่แน่ชัด มีฝันที่สวยงาม

การเห็นการศึกษา วิชาความรู้สำคัญยิ่งกว่าสิ่งไหน ชอบบทสนทนาช่วงนี้มากๆ ถ่ายทอดผ่านตัวละครได้ดี

การเป็นพี่ชายที่ประเสริฐของน้องสาว ยอมลำบาก ยอมเหนื่อยเพื่อที่จะผลักดันให้น้องมีการศึกษามีอนาคตที่ดีรวมถึงการเอาใจใส่ในเรื่องอื่นๆ
ในชีวิตจริงจะมีพี่ชายอย่างพี่ปอนสักกี่คน

อีกทั้งพลังการคิดบวกของเอก เพียงแค่คำพูดธรรมดาแต่มันทำให้หัวใจพองโตทันทีเมื่อได้ยินคำว่า ชีวิตเราจะดีขึ้น
สุดท้าย

ผักบุ้งจานนั้น ผักบุ้งจานที่จะสร้างสามบัณทิตมาประดับและพัฒนาประเทศ

ขอบคุณผู้กำกับและคนเขียนบทรวมถึงตัวละครทุกตัวที่ถ่ายทอดออกมาได้ดี
พวกคุณสุดยอด  


แก้ไขคำผิด