วันศุกร์ที่ผ่านมาผมมารอก็นั่งรถเมล์สาย 73 จากหน้าพร้อมรัชดาเวลาประมาณ 8 โมงเพื่อไปทำเลปที่จุฬาเหมือนทุกๆวัน
แต่วันนี้ผมรอรถนานผิดปกติครับ เหมือนว่าวันนี้รถสาย 73 จะน้อย พอรถมาก็เป็นไปตามคาดครับ คือคนเยอะมากเต็มรถไปหมด
ขึ่นรถมาก็ยืนได้สักพักพอถึงหน้าเซนทรัลพระรามเก้า คนที่ทำงานก็จะลงรถเยอะหน่อย แต่ตอนนั้นที่นั่งก็ยังเต็มอยู่ครับ มีคนยืนนับผมแล้วก็ประมาณ 6 คนได้ เป็นผู้หญิง 1 ที่เหลือเป็นผู้ชาย
ซึ่งตัวผมเองยืนอยู่ตรงกลางรถ แถวๆประตูรถครับ พอรถมาถึงประมาณเฟลตดินแดง แถวๆนั้นอ่ะครับ คนเริ่มลงกัน มีที่เหลือให้ได้นั่งบ้าง ก็จะมีผู้หญิง 1 คนที่ยืนอยู่มานั่งตรงที่ว่าง
พอผมเห็นว่าไม่มีผู้หญิงยืนแล้ว ผมเห็นที่ว่างอยู่นี่นึง ผมก็เดินไปที่นั่น พอกำลังจะเข้าไปนั่งเท่านั้นแหล่ะ มีผู้คนนึงรีบเดินมาที่ที่ผมกำลังจะนั่งแล้วพูดกับผมว่า "ขอโทษนะครับ"
เขาทำทีเป็นหาของใต้เก้าอี้แล้วก็แย่งนั่งซะเฉยๆ ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!!!
เอออ.อ.ออ..อ.ออ.อ.อ. ผมงงตึบไปชั่วขณะนึง ในใจก็คิดว่า "เฮ๊ย!! งงหง่ะ อะไรว๊ะ เกิดมาไม่เคยเจอ ขอนั่งดีดีก็ได้ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย"
คนที่นั่งอยู่แถวนั้นมองที่ผู้ชายคนนั้นและคงมีอาการแบบผม คือประมาณว่า ผมกำลังจะนั่ง ผู้ชายคนนั้นก็รีบเดินมาเลย ถามว่าไกลมั้ย เขายืนอยู่หน้ารถเลย ข้างคนขับรถอ่ะครับ แล้วที่ที่ผมกำลังนั่งอยู่กลางไปหลังหน่อย
พอนั่งเสร็จก็ไม่มองหน้าผมด้วย ไม่สนใจเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!
เออ ณ จุดนั้นผมเองก็งงเหมือนกัน ทำได้เพียงเดินมายืนตรงที่เดิม ตัวเขาเองก็ไม่ได้แก่อะไรเลยครับ น่าจะ 30+ ได้
ซึ่งโดยปกติแล้วขึ้นรถเมล์หรือรถไฟฟ้าผมจะยอมยืน และรอให้ผู้หญิงหรือคนแก่มีที่นั่งให้หมดก่อน ผมถึงจะนั่ง
แต่ก็มีบ้างครั้งครับ ที่วันไหนผมทำเลปเหนื่อยแล้วพอนั่งรถกลับผมจะไม่ยืนให้ผู้หญิงครับ เพราะผมหมดแรงจริงๆ แต่ถ้ามีคนแก่ขึ้นมาผมก็จะยืนให้เขานั่งครับ
จนตอนนี้ผมยังจำหน้าผู้ชายคนนั้นไว้แม่นเลยครับ แหม่ มันเจ็บใจตรงที่แย่งนั่งแล้วไม่ขอบคุณผมซั๊กคำ!!! ฮ่าๆ
[กระทู้บ่น] เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอคนเห็นแก่ตัวบนรถเมล์
แต่วันนี้ผมรอรถนานผิดปกติครับ เหมือนว่าวันนี้รถสาย 73 จะน้อย พอรถมาก็เป็นไปตามคาดครับ คือคนเยอะมากเต็มรถไปหมด
ขึ่นรถมาก็ยืนได้สักพักพอถึงหน้าเซนทรัลพระรามเก้า คนที่ทำงานก็จะลงรถเยอะหน่อย แต่ตอนนั้นที่นั่งก็ยังเต็มอยู่ครับ มีคนยืนนับผมแล้วก็ประมาณ 6 คนได้ เป็นผู้หญิง 1 ที่เหลือเป็นผู้ชาย
ซึ่งตัวผมเองยืนอยู่ตรงกลางรถ แถวๆประตูรถครับ พอรถมาถึงประมาณเฟลตดินแดง แถวๆนั้นอ่ะครับ คนเริ่มลงกัน มีที่เหลือให้ได้นั่งบ้าง ก็จะมีผู้หญิง 1 คนที่ยืนอยู่มานั่งตรงที่ว่าง
พอผมเห็นว่าไม่มีผู้หญิงยืนแล้ว ผมเห็นที่ว่างอยู่นี่นึง ผมก็เดินไปที่นั่น พอกำลังจะเข้าไปนั่งเท่านั้นแหล่ะ มีผู้คนนึงรีบเดินมาที่ที่ผมกำลังจะนั่งแล้วพูดกับผมว่า "ขอโทษนะครับ"
เขาทำทีเป็นหาของใต้เก้าอี้แล้วก็แย่งนั่งซะเฉยๆ ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!!!
คนที่นั่งอยู่แถวนั้นมองที่ผู้ชายคนนั้นและคงมีอาการแบบผม คือประมาณว่า ผมกำลังจะนั่ง ผู้ชายคนนั้นก็รีบเดินมาเลย ถามว่าไกลมั้ย เขายืนอยู่หน้ารถเลย ข้างคนขับรถอ่ะครับ แล้วที่ที่ผมกำลังนั่งอยู่กลางไปหลังหน่อย
พอนั่งเสร็จก็ไม่มองหน้าผมด้วย ไม่สนใจเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น!!
เออ ณ จุดนั้นผมเองก็งงเหมือนกัน ทำได้เพียงเดินมายืนตรงที่เดิม ตัวเขาเองก็ไม่ได้แก่อะไรเลยครับ น่าจะ 30+ ได้
ซึ่งโดยปกติแล้วขึ้นรถเมล์หรือรถไฟฟ้าผมจะยอมยืน และรอให้ผู้หญิงหรือคนแก่มีที่นั่งให้หมดก่อน ผมถึงจะนั่ง
แต่ก็มีบ้างครั้งครับ ที่วันไหนผมทำเลปเหนื่อยแล้วพอนั่งรถกลับผมจะไม่ยืนให้ผู้หญิงครับ เพราะผมหมดแรงจริงๆ แต่ถ้ามีคนแก่ขึ้นมาผมก็จะยืนให้เขานั่งครับ
จนตอนนี้ผมยังจำหน้าผู้ชายคนนั้นไว้แม่นเลยครับ แหม่ มันเจ็บใจตรงที่แย่งนั่งแล้วไม่ขอบคุณผมซั๊กคำ!!! ฮ่าๆ