ผมก็อายุ 27 เคยมีแฟนมา 2 คน
ปัจจุบันผมไม่มีแฟน ก็เป็นพนักงานเงินเดือน ทำงานในธุรกิจพลังงาน ก็ทำงานมาเกือบ 4 ปีแล้วแหละครับ
ผมอยู่บ้านกับพ่อแม่ ทุกอย่างมีความสุขดี ทำงานใช้หนี้ไปเรื่อยๆ
แต่บางครั้ง การที่ผมเคยมีแฟนมาแล้ว และตอนนี้ไม่มี มันทำให้ผมเหงามากๆ
ใจนึงผมก็อยากมีใครสักคน นะครับ
แต่การจะมีใคร ปัญหาอะไรต่างๆ ก็จะตามมามากๆ แต่นั่นมันก็ Challenge ชีวิตเราเช่นกัน....คือมีทั้งดีและไม่ดี ใครเคยมีก็คงจะรู้
ผมเคยกลับมาบ้าน นอนในห้องเอามือวางบนอก จ้องไปที่เพด้าน แล้วคิด พยายามคิด "ไม่รู้ว่าเป้าหมายชีวิตคืออะไร"
ผมเคยตั้งเป้าหมาย ว่า เออ อยากมีบ้านหลังใหม่ อยากมีรถขับให้พ่อแม่ พาพ่อแม่ไปไหนต่อไหน
ok คือผมอยากจะทำอะไรเพื่อพ่อแม่ก่อน แบบ...เอาวะ ไหนๆเราไม่มีแฟนแล้ว ก็ต้องทำเพื่อพ่อเพื่อแม่อยู่แล้ว ก็ขอทำให้เต็มที่แล้วกัน
พอตั้งเป้าหมาย ผมก็ลองลงมือทำตาม เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายนั้น แต่ปรากฏว่า มันผิดคาดไปหน่อย
พ่อแม่ผมกลับไม่ต้องการอะไรมากมาย เค้าก็อยู่ของเค้า เค้าอยากเห็นผมสุขภาพแข็งแรง ไม่ไปโหมงานอะไรขนาดนั้น บ้านเค้าที่อยู่ปัจจุบันกับผม ก็นอนพื้นได้ เปิดพัดลมชิวๆ
กลายเป็นว่า ผมเครียดและกดดันกับงาน จนพ่อแม่ไม่ชอบใจเท่าไหร่ ท่านอยากให้ทำงานไปแบบสบายๆ ผมเลิกงานกลับมาบ้านเย็นก็มากินข้าวด้วยกัน (ผมอยู่ ตจว ครับ)
แค่นั้นก็พอแล้ว..........ไม่จำเป็นต้องมีบ้านหลังใหญ่ ไม่จำเป็นต้องมีนั่น มีนี่ ขอแค่ลูกกลับบ้าน สบายใจ มีความสุข ร้องคาราโอเกะพักผ่อนกัน .... แค่นั้นพอจริงๆสำหรับพ่อแม่ผม
ทำให้ผมรู้สึกว่า มันไม่มีอะไร challenge ชีวิตเลย ..... แค่ผมทำงานไปเรื่อยๆก็พอแล้ว ..... แต่สิ่งนี้มันดีนะครับ ชีวิตปลอดภัยดี
พอเป็นนานๆวันเข้า ผมก็รู้สึกดีนะ แต่มันก็มีปัญหาเข้ามา
ปัญหาคือผมเหงา
บางครั้ง ผมก็อยากเจอใครสักคนในวัยใกล้ๆกัน เหมือนคู่ชีวิต พูดง่ายๆ อยากมีแฟนนั่นแหละครับ
แต่เป็นมุมมองของคนทำงานแล้ว ที่คบใครก็คงจะแบบ ..... ดูกันยาวๆจริงจังไปเลย อะไรเงี้ยครับ
ผมเลยมาคิดเองว่า "ผมต้องการมีแฟนจริงๆ หรือผมต้องการทำอะไรเพื่อแก้เหงา"
เลยไล่ดูว่า พอจะทำอะไรได้บ้างที่ไม่เหงา โดยที่ไม่ต้องมีแฟนนะ "และต้องประหยัดเงินด้วย ฟรียิ่งดี"
- เข้าสังคมกินเบียร์หลังเลิกงานกับพี่ๆ - ลองเป็นสิบๆครั้ง (ณ ปัจจุบันก็ยังไปบ้าง) สุดท้ายก็กลับมาเหงาเหมืนเดิม
- เล่นกีฬา - ว่ายน้ำครับ ดีขึ้น แต่หาสระว่ายยากมากๆ
- เล่นดนตรี - เล่นคนเดียว เพราะเพื่อนๆก็เลี้ยงลูกมั่ง อยู่ไกลมั่ง
- ฯลฯ
สุดท้าย ลองไปลองมาหลายๆอย่าง ก็ต้องให้คำตอบตัวเอง ว่าเราเป็นอะไร จะไปหาแฟนรึป่าว
สุดท้ายผมลองมาสรุปเองนะครับว่า "กิจกรรมใดๆที่ได้ปฏิสัมพันธ์กับคน จะดีกับผมมากๆ"
มันรู้สึกทำให้ผมมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ
อย่างน้อยๆมันก็ตอบโจทย์ผมได้ระดับนึงแล้วว่า "ไม่ได้ต้องการแฟนนะ แต่ต้องการปฏิสัมพันธ์กับคน"
แต่ทีนี้ ผมอยากถามทุกท่านว่า การมีชีวิตคู่มันดีมั้ย
ผมรู้ว่าคำตอบมันไม่มีฟันธงหรอก เพราะชีวิตของแต่ละคน แตกต่างกัน สภาพแวดล้อมของชีวิตใคร ไม่มีใครเหมือนกันซักคน
แต่ผมอยากได้มุมมองอะครับ
เช่น แบบว่า ตอนแต่ก่อน พี่ๆทำงานกินเงินเดือน ปกติ เหมือนผม ก็โสด ก็จะมีมุมมองแบบนึง
พอมามีคู่ แล้วมันก็ส่งผลให้พี่ มีมุมมองแบบนึง
ผมอยากรู้ว่าพี่มองเปลี่ยนไปยังไง แตกต่างยังไง มันดีมั้ยครับ
ไม่ต้องเป็นพนักงานกินเงินเดือนแบบผมก็ได้นะ เจ้าของกิจการก็ได้ อะไรก็ได้ครับ
แค่อยากรู้ว่ามีมุมมองยังไง ก่อนมีแฟน ระหว่างมีแฟน และ แต่งงงาน ใช้ชีวิตเป็นครอบครัวครับ
อาจจะไม่ต้องถึงขั้นมีลูกก็ได้ เพราะ แม้ผมจะยังไม่มีลูก ผมคงเข้าใจดี ว่าการที่สักวันเกิดผมมีลูกขึ้นมา ผมคงมี สุดยอดที่สุดของชีวิตผมแล้ว คือผมหมายถึงถ้าผมก้าวไปถึงจุดที่ว่า มีลูก ผมคงมีเป้าหมายหลักในชีวีตที่ชัดเจนที่สุดแล้วละ(ว่างั้นมั้ยครับ ?)
ขอบคุณทุกความเห็นครับ
ตกลงการมีชีวิตคู่มันดีมั้ยครับ ?
ปัจจุบันผมไม่มีแฟน ก็เป็นพนักงานเงินเดือน ทำงานในธุรกิจพลังงาน ก็ทำงานมาเกือบ 4 ปีแล้วแหละครับ
ผมอยู่บ้านกับพ่อแม่ ทุกอย่างมีความสุขดี ทำงานใช้หนี้ไปเรื่อยๆ
แต่บางครั้ง การที่ผมเคยมีแฟนมาแล้ว และตอนนี้ไม่มี มันทำให้ผมเหงามากๆ
ใจนึงผมก็อยากมีใครสักคน นะครับ
แต่การจะมีใคร ปัญหาอะไรต่างๆ ก็จะตามมามากๆ แต่นั่นมันก็ Challenge ชีวิตเราเช่นกัน....คือมีทั้งดีและไม่ดี ใครเคยมีก็คงจะรู้
ผมเคยกลับมาบ้าน นอนในห้องเอามือวางบนอก จ้องไปที่เพด้าน แล้วคิด พยายามคิด "ไม่รู้ว่าเป้าหมายชีวิตคืออะไร"
ผมเคยตั้งเป้าหมาย ว่า เออ อยากมีบ้านหลังใหม่ อยากมีรถขับให้พ่อแม่ พาพ่อแม่ไปไหนต่อไหน
ok คือผมอยากจะทำอะไรเพื่อพ่อแม่ก่อน แบบ...เอาวะ ไหนๆเราไม่มีแฟนแล้ว ก็ต้องทำเพื่อพ่อเพื่อแม่อยู่แล้ว ก็ขอทำให้เต็มที่แล้วกัน
พอตั้งเป้าหมาย ผมก็ลองลงมือทำตาม เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายนั้น แต่ปรากฏว่า มันผิดคาดไปหน่อย
พ่อแม่ผมกลับไม่ต้องการอะไรมากมาย เค้าก็อยู่ของเค้า เค้าอยากเห็นผมสุขภาพแข็งแรง ไม่ไปโหมงานอะไรขนาดนั้น บ้านเค้าที่อยู่ปัจจุบันกับผม ก็นอนพื้นได้ เปิดพัดลมชิวๆ
กลายเป็นว่า ผมเครียดและกดดันกับงาน จนพ่อแม่ไม่ชอบใจเท่าไหร่ ท่านอยากให้ทำงานไปแบบสบายๆ ผมเลิกงานกลับมาบ้านเย็นก็มากินข้าวด้วยกัน (ผมอยู่ ตจว ครับ)
แค่นั้นก็พอแล้ว..........ไม่จำเป็นต้องมีบ้านหลังใหญ่ ไม่จำเป็นต้องมีนั่น มีนี่ ขอแค่ลูกกลับบ้าน สบายใจ มีความสุข ร้องคาราโอเกะพักผ่อนกัน .... แค่นั้นพอจริงๆสำหรับพ่อแม่ผม
ทำให้ผมรู้สึกว่า มันไม่มีอะไร challenge ชีวิตเลย ..... แค่ผมทำงานไปเรื่อยๆก็พอแล้ว ..... แต่สิ่งนี้มันดีนะครับ ชีวิตปลอดภัยดี
พอเป็นนานๆวันเข้า ผมก็รู้สึกดีนะ แต่มันก็มีปัญหาเข้ามา
ปัญหาคือผมเหงา
บางครั้ง ผมก็อยากเจอใครสักคนในวัยใกล้ๆกัน เหมือนคู่ชีวิต พูดง่ายๆ อยากมีแฟนนั่นแหละครับ
แต่เป็นมุมมองของคนทำงานแล้ว ที่คบใครก็คงจะแบบ ..... ดูกันยาวๆจริงจังไปเลย อะไรเงี้ยครับ
ผมเลยมาคิดเองว่า "ผมต้องการมีแฟนจริงๆ หรือผมต้องการทำอะไรเพื่อแก้เหงา"
เลยไล่ดูว่า พอจะทำอะไรได้บ้างที่ไม่เหงา โดยที่ไม่ต้องมีแฟนนะ "และต้องประหยัดเงินด้วย ฟรียิ่งดี"
- เข้าสังคมกินเบียร์หลังเลิกงานกับพี่ๆ - ลองเป็นสิบๆครั้ง (ณ ปัจจุบันก็ยังไปบ้าง) สุดท้ายก็กลับมาเหงาเหมืนเดิม
- เล่นกีฬา - ว่ายน้ำครับ ดีขึ้น แต่หาสระว่ายยากมากๆ
- เล่นดนตรี - เล่นคนเดียว เพราะเพื่อนๆก็เลี้ยงลูกมั่ง อยู่ไกลมั่ง
- ฯลฯ
สุดท้าย ลองไปลองมาหลายๆอย่าง ก็ต้องให้คำตอบตัวเอง ว่าเราเป็นอะไร จะไปหาแฟนรึป่าว
สุดท้ายผมลองมาสรุปเองนะครับว่า "กิจกรรมใดๆที่ได้ปฏิสัมพันธ์กับคน จะดีกับผมมากๆ"
มันรู้สึกทำให้ผมมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ
อย่างน้อยๆมันก็ตอบโจทย์ผมได้ระดับนึงแล้วว่า "ไม่ได้ต้องการแฟนนะ แต่ต้องการปฏิสัมพันธ์กับคน"
แต่ทีนี้ ผมอยากถามทุกท่านว่า การมีชีวิตคู่มันดีมั้ย
ผมรู้ว่าคำตอบมันไม่มีฟันธงหรอก เพราะชีวิตของแต่ละคน แตกต่างกัน สภาพแวดล้อมของชีวิตใคร ไม่มีใครเหมือนกันซักคน
แต่ผมอยากได้มุมมองอะครับ
เช่น แบบว่า ตอนแต่ก่อน พี่ๆทำงานกินเงินเดือน ปกติ เหมือนผม ก็โสด ก็จะมีมุมมองแบบนึง
พอมามีคู่ แล้วมันก็ส่งผลให้พี่ มีมุมมองแบบนึง
ผมอยากรู้ว่าพี่มองเปลี่ยนไปยังไง แตกต่างยังไง มันดีมั้ยครับ
ไม่ต้องเป็นพนักงานกินเงินเดือนแบบผมก็ได้นะ เจ้าของกิจการก็ได้ อะไรก็ได้ครับ
แค่อยากรู้ว่ามีมุมมองยังไง ก่อนมีแฟน ระหว่างมีแฟน และ แต่งงงาน ใช้ชีวิตเป็นครอบครัวครับ
อาจจะไม่ต้องถึงขั้นมีลูกก็ได้ เพราะ แม้ผมจะยังไม่มีลูก ผมคงเข้าใจดี ว่าการที่สักวันเกิดผมมีลูกขึ้นมา ผมคงมี สุดยอดที่สุดของชีวิตผมแล้ว คือผมหมายถึงถ้าผมก้าวไปถึงจุดที่ว่า มีลูก ผมคงมีเป้าหมายหลักในชีวีตที่ชัดเจนที่สุดแล้วละ(ว่างั้นมั้ยครับ ?)
ขอบคุณทุกความเห็นครับ