===================ไปสรงน้ำพระที่วัด...กลับได้ ฌ.กระเฌอ ?====================

คงสนุกสนานสำราญบานฉ่ำกับการเล่นสงกรานต์กันถ้วนหน้านะครับ

วันนี้ไปสรงนำ้พระที่วัดในซอยบ้านมา ชุ่มฉ่ำน่าดู ฉ่ำแฉะเลยเชียว

เห็นคุณยายท่านหนึ่ง ท่านหิ้ว ตะกร้า...กระชุ...ฯลฯ  ไม่รู้จะเรียกอะไรดี...

เป็นภาชนะสานด้วยหวาย ทาชัน...เคลือบแล็กเกอร์...ใส่น้ำได้
ใบไม่ใหญ่นัก  ดูแล้วสวยโบราณดี


รูปทรงคล้ายแบบนี้...แต่ย่อมกว่า สานด้วยหวายเส้นเล็กๆ...แน่น..ไม่ได้มีฝาปิดแบบในรูปนะครับ

ทำให้นึกถึงพระร่วงสานชะลอมใส่น้ำส่งส่วยขอม  คงไม่ใช่ชะลอมตาห่างๆ
แบบที่ลุงเชยใส่ของมาจากบ้านนอก มาฝากหลานชาย (พล นิกร กิมหงวน)

ทำให้นึกถึงคำเรียกภาชนะประเภทนี้ขึ้นมา แล้วนึกไม่ออกว่าควรจะเรียกว่าอะไร ?

พาลให้คิดถึงคำว่า... กระเชอ...

แน่นอน  กระเชอที่ใส่ข้าวสารไม่ใช่ทรงแบบนี้  แต่เหตุที่ทำให้นึกถึง คือคำเรียก

เราเรียนภาษาไทยกันมาตั้งแต่เด็ก ท่อง ก.เอ๋ย ก.ไก่ ข.ไข่ในเล้า....มากันทุกคน

พยัญชนะตัวที่ ๑๑ อ่านว่า...ฌ.กระเฌอ คู่กัน....ที่คู่กัน เพราะในหนังสือมันเป็นรูปต้นไม้

แต่ปราชญ์สมัยใหม่ท่านบอกว่า กระเฌอ ไม่ใช่ต้นไม้  กระเฌอ...คือภาชนะที่ใส่ข้าว (สาร หรือ เปลือก)
และให้เปลี่ยนการเขียนเสียใหม่เป็น..."กระเชอ"...

ส่วนคำว่า..."เฌอ"  คำเต็ิมคือ "เดิมเฌอ"  เป็นคำเขมร  แปลว่าต้นไม้

ที่น่าแปลกใจ และสงสัย เหตุใด  กระเฌอ  ทำไมต้องเปลี่ยนเป็น  กระเชอ


แล้วทำไมพยัญชนะ ตัวที่ ๑๑ ในภาษาไทย  ตัวนี้ "ฌ"   จึงยังคงอยู่  
แล้วถูกบังคับให้อ่านว่า..."ฌ.เฌอ" โดยไม่ต้องมี "กระ"  มาคั่นกลาง...!!