สวัสดีค่ะทุกคน เมื่อวานเป็นวันที่เราได้ไปสัมภาษณ์วีซ่านักเรียนก่อนที่จะปิดวันหยุดยาวค่ะ
เราได้คิวแปดโมงเช้า ซึ่งเราก็เดินจากโรงแรมที่พักไปเรื่อยๆแบบชิวๆ พอถึงหน้าสถานทูตไม่คิดว่าคิวจะยาวค่ะ
มีทั้งคนที่นัดเวลาอื่นๆก็มาคอยกันแล้วค่ะ ขณะที่ต่อแถวอยู่สักพักก็จะมีเจ้าหน้าที่เดินมาเรียกคิวแปดโมง
ซึ่ง จนท. ก็จะเช็คเอกสารเบื้องต้นก่อนที่จะเดินเข้าไปเพื่อฝากอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์ต่างๆไว้กับพี่ รปภ.
จากนั้นเมื่อเข้าไปด้านในก็จะมีสองสาวเจ้าหน้าที่คอยจัดเรียงเอกสารของเรา(เฉพาะเอกสารของตัวเราเท่านั้นค่ะ)ใหม่ใส่แฟ้มที่เขาจัดเตรียมไว้
เขาถามจะถามว่าเคยมีวีซ่าอเมริกาหรือไม่ ส่วนตัวเราเคยได้ตอนที่ไปโครงการ work and travel ปี 2009 ค่ะ จากนั้นเขาก็เอาใบสีฟ้า ใบเล็กๆแนบไว้กับเอกสารของเราและบอกให้เราเข้าไปด้านในได้เลย (ไม่ต้องต่อแถวด้านนอกค่ะ) แล้วให้ต่อแถวช่องที่ 14 หรือ 15 ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่คนไทยทั้งสองช่องซึ่งจะสอบถามคำถามเราในเบื้องต้นค่ะ เราต่อช่อง 14 ค่ะ ยื่นเอกสารไป เจ้าหน้าที่ไม่ถามเราสักคำเลยค่ะ แต่อีกช่องหนึ่งบางคนโดนถามเยอะเหมือนกันค่ะ จากนั้นก็ได้คิวมาค่ะ จนท บอกให้ไปนั่งรอเรียกคิวเพื่อที่จะสัมภาษณ์กับกงศุลต่อไป.......จังหวะนี้เราไม่ตื่นเต้นแล้วค่ะ ไมเกรนขึ้น เลยนั่งนิ่งๆ ประกอบกับดมยาดม รอเรียกคิว ฮ่าๆๆๆ สักพักได้ยินเสียงตามสายเรียกคิว 91x -92x เชิญเข้าแถวช่อง 13 เราก็ยังมึนๆอยู่ค่ะ ดูตัวเลขของตัวเองว่าใช่คิวเราแล้วหรือยัง จากนั้นก็ไปต่อแถวเรียงตามคิว ช่อง 13 เป็นกงศุลผู้ชายค่ะ เหมือนจะใจดี (หรือเปล่า แหะๆ) ทีคิวก่อนหน้าเราสัก สี่ห้าคนได้ค่ะ เราก็ยืนฟังเค้าถามว่าจะถามอะไรบ้าง จนเกือบๆถึงคิวเราค่ะ ทางช่อง 15 มีคนว๊ากค่ะ เราตกใจเลยหันไปดู คือน้องเขาทำเสียง ฮึ่มๆ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างอะค่ะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจต่อ หันกลับมาจดจ่อกะคิวตัวเองเหมือนเดิม
สักพักท่านกงศุลเรียกค่ะ
(กงศุลท่านถามเป็นภาษาไทยตอนแรกค่ะ แต่เราแถอังกฤษใส่ จากนั้นหลังๆท่านถามเป็นภาษาอังกฤษหมดเลยค่ะ)
กงศุล: เชิญครับ
เรา: สวัสดีค่ะ
กงศุล: สวัสดีครับ ไปที่ไหน ไปเรียนภาษาใช่ไหม
เรา: บอสตันค่ะ
กงศุล: How long will you stay?
เรา: For six months
กงศุล: Have you ever been in US before?
เรา: Yes
กงศุล: What do you do now?
เรา: I'm working as Le....... at J....
กงศุล: Will you gonna work at the same company when you come back?
เรา: Yes If they will give me a chance but If not I will looking for the job with International Company.
กงศุล: Who is your sponsor?
เรา: My mom and my grandmother.
กงศุล: What do they do?
เรา: My mom is government teacher and my grandmother is Deputy Managing Director.
กงศุล: Ok....$@#%&$((#$%%$
เรา: Thank you (ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วประโยคสุดท้ายที่กงศุลท่านพูด จากนั้นเราก็หยิบกระดาษขาวกับพาสปอร์ตเล่มเก่าออกมาแบบงงๆ หันไปถามคนข้างๆไปไหนต่อค่ะ ได้รับคำตอบว่าไปไปรษณีย์ด้านนอกค่ะ ฮ่าๆ)
และแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ท่านไม่ได้ขอดูเอกสารทางการเงินที่เตรียมไปเลยค่ะ แค่เราตอบคำถามด้วยความมั่นใจอย่าอึกอัก
ขอให้ทุกคนที่จะไปขอวีซ่า โชคดีกันถ้วนหน้านะคะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยจ้า
แชร์ประสบการณ์ขอวีซ่านักเรียนอเมริกาก่อนหยุดสงกรานต์ค่ะ
เราได้คิวแปดโมงเช้า ซึ่งเราก็เดินจากโรงแรมที่พักไปเรื่อยๆแบบชิวๆ พอถึงหน้าสถานทูตไม่คิดว่าคิวจะยาวค่ะ
มีทั้งคนที่นัดเวลาอื่นๆก็มาคอยกันแล้วค่ะ ขณะที่ต่อแถวอยู่สักพักก็จะมีเจ้าหน้าที่เดินมาเรียกคิวแปดโมง
ซึ่ง จนท. ก็จะเช็คเอกสารเบื้องต้นก่อนที่จะเดินเข้าไปเพื่อฝากอุปกรณ์อิเลคทรอนิกส์ต่างๆไว้กับพี่ รปภ.
จากนั้นเมื่อเข้าไปด้านในก็จะมีสองสาวเจ้าหน้าที่คอยจัดเรียงเอกสารของเรา(เฉพาะเอกสารของตัวเราเท่านั้นค่ะ)ใหม่ใส่แฟ้มที่เขาจัดเตรียมไว้
เขาถามจะถามว่าเคยมีวีซ่าอเมริกาหรือไม่ ส่วนตัวเราเคยได้ตอนที่ไปโครงการ work and travel ปี 2009 ค่ะ จากนั้นเขาก็เอาใบสีฟ้า ใบเล็กๆแนบไว้กับเอกสารของเราและบอกให้เราเข้าไปด้านในได้เลย (ไม่ต้องต่อแถวด้านนอกค่ะ) แล้วให้ต่อแถวช่องที่ 14 หรือ 15 ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่คนไทยทั้งสองช่องซึ่งจะสอบถามคำถามเราในเบื้องต้นค่ะ เราต่อช่อง 14 ค่ะ ยื่นเอกสารไป เจ้าหน้าที่ไม่ถามเราสักคำเลยค่ะ แต่อีกช่องหนึ่งบางคนโดนถามเยอะเหมือนกันค่ะ จากนั้นก็ได้คิวมาค่ะ จนท บอกให้ไปนั่งรอเรียกคิวเพื่อที่จะสัมภาษณ์กับกงศุลต่อไป.......จังหวะนี้เราไม่ตื่นเต้นแล้วค่ะ ไมเกรนขึ้น เลยนั่งนิ่งๆ ประกอบกับดมยาดม รอเรียกคิว ฮ่าๆๆๆ สักพักได้ยินเสียงตามสายเรียกคิว 91x -92x เชิญเข้าแถวช่อง 13 เราก็ยังมึนๆอยู่ค่ะ ดูตัวเลขของตัวเองว่าใช่คิวเราแล้วหรือยัง จากนั้นก็ไปต่อแถวเรียงตามคิว ช่อง 13 เป็นกงศุลผู้ชายค่ะ เหมือนจะใจดี (หรือเปล่า แหะๆ) ทีคิวก่อนหน้าเราสัก สี่ห้าคนได้ค่ะ เราก็ยืนฟังเค้าถามว่าจะถามอะไรบ้าง จนเกือบๆถึงคิวเราค่ะ ทางช่อง 15 มีคนว๊ากค่ะ เราตกใจเลยหันไปดู คือน้องเขาทำเสียง ฮึ่มๆ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างอะค่ะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจต่อ หันกลับมาจดจ่อกะคิวตัวเองเหมือนเดิม
สักพักท่านกงศุลเรียกค่ะ
(กงศุลท่านถามเป็นภาษาไทยตอนแรกค่ะ แต่เราแถอังกฤษใส่ จากนั้นหลังๆท่านถามเป็นภาษาอังกฤษหมดเลยค่ะ)
กงศุล: เชิญครับ
เรา: สวัสดีค่ะ
กงศุล: สวัสดีครับ ไปที่ไหน ไปเรียนภาษาใช่ไหม
เรา: บอสตันค่ะ
กงศุล: How long will you stay?
เรา: For six months
กงศุล: Have you ever been in US before?
เรา: Yes
กงศุล: What do you do now?
เรา: I'm working as Le....... at J....
กงศุล: Will you gonna work at the same company when you come back?
เรา: Yes If they will give me a chance but If not I will looking for the job with International Company.
กงศุล: Who is your sponsor?
เรา: My mom and my grandmother.
กงศุล: What do they do?
เรา: My mom is government teacher and my grandmother is Deputy Managing Director.
กงศุล: Ok....$@#%&$((#$%%$
เรา: Thank you (ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วประโยคสุดท้ายที่กงศุลท่านพูด จากนั้นเราก็หยิบกระดาษขาวกับพาสปอร์ตเล่มเก่าออกมาแบบงงๆ หันไปถามคนข้างๆไปไหนต่อค่ะ ได้รับคำตอบว่าไปไปรษณีย์ด้านนอกค่ะ ฮ่าๆ)
และแล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ท่านไม่ได้ขอดูเอกสารทางการเงินที่เตรียมไปเลยค่ะ แค่เราตอบคำถามด้วยความมั่นใจอย่าอึกอัก
ขอให้ทุกคนที่จะไปขอวีซ่า โชคดีกันถ้วนหน้านะคะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยจ้า