สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้มีความในใจอยากจะระบาย บวกกับคำแนะนำและกำลังใจด้วยค่ะ
เจ้าของกระทู้มีความใฝ่ฝันที่อยากจะไปเรียนต่างประเทศมาก เลยเก็บสะสมเงินมาในช่วงเรียนป.ตรี เพื่อที่จะใช้สมัครสอบต่างๆ เช่น TOEFL, IELTS, GRE ฯลฯ ประกอบกับใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตป.ตรีไปกับการทำงาน ฝึกงาน เพื่อที่จะสร้าง profile ให้ดี หลายครั้งที่เห็นเพื่อนๆหลายคนไปเที่ยวต่างจังหวัด ทำกิจกรรมมากมาย ใช้ชีวิตได้คุ้มค่า ผิดกับตัวเองที่ต้องมาคร่ำเคร่ง ท้อใจกับตัวเองหลายครั้ง อยากจะถอดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะตัวเราก็อยากไปจริงๆ ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนหัวไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เลยต้องอาศัยความขยัน+ความอึดเข้าสู้แทน และคิดว่า ถ้าเราขยัน ตั้งใจที่จะทำ สักวันนึงเราต้องทำได้
ตอนปีสุดท้ายของป.ตรี เจ้าของกระทู้ได้สมัครเรียนต่อไปต่างประเทศหลายที่ และสมัครสอบทุนหลายทุน เช่น ทุน กพ. แต่ก็ไม่ติด เจ้าของกระทู้ก็เลยตัดสินใจสู้อีก 1 ปี โดยนำเงินที่เก็บสะสมไว้มาใช้ในการสอบทั้งหมด และนำผลสอบที่ได้ไปสมัครที่มหาลัยในอเมริกา ยุโรป แต่สุดท้ายก็โดนปฏิเสธมาอีกทั้งๆที่บางมหาลัยเจ้าของกระทู้มีโอกาสที่จะติดค่อนข้างเยอะ (ได้ interview offer แต่ rejected ภายหลัง) ส่วนทุนรัฐบาลปีนี้จขกท.ก็สมัครไป แต่ก็ไม่ผ่าน
ตอนนี้จขกท.กำลังรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เหมือนกับว่าที่พยายามมาทั้งหมดสูญเปล่า ในบรรดาเพื่อนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันก็ต่างมีอนาคตที่ดีกันหมด ทั้งๆที่บางคนก็ไม่ได้ดิ้นรนอะไรมากเหมือนกับตัวเอง บางทีจขกท.ก็รู้สึกว่าโอกาสมันไม่เข้าข้างตัวเองเลย รู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ยุติธรรม จทขก.รู้ว่าความคิดนี้มันไม่ดีเลย แต่หลายครั้งก็อดรู้สึกกับตัวเองไม่ได้ว่า ทำไมเราถึงไม่เก่ง ฉลาด และโชคดีเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง ตอนนี้เงินที่สะสมมาก็ใกล้จะหมด ต้องสะสมเงินใหม่อีกนานเพื่อจะลองอีกรอบ แต่ไม่มีกำลังใจเลย กลัวว่าจะเสียเวลาเปล่าเหมือนกับปีนี้อีก
อยากได้กำลังใจจริงๆค่ะ (หลายคนอาจจะคิดว่า กำลังใจจากตัวเองสำคัญที่สุด แต่ตอนนี้ไม่สามารถจะเชียร์ตัวเองได้จริงๆ) มีใครเคยมีประสบการณ์ในลักษณะนี้บ้างไหมคะ ช่วยมาแชร์กันบ้าง แล้วอยากรู้ว่า จขกท.ควรจะทำยังไงต่อไปดี 1) เรียนต่อในเมืองไทยให้จบ (ตอนนี้กำลังเรียน graduate อยู่ในไทยอยู่ค่ะ) 2) ลองสอบใหม่เป็นปีที่ 3 3) อื่นๆ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ
ทำไมถึงได้รู้สึกเหนื่อยใจขนาดนี้ (drama)
เจ้าของกระทู้มีความใฝ่ฝันที่อยากจะไปเรียนต่างประเทศมาก เลยเก็บสะสมเงินมาในช่วงเรียนป.ตรี เพื่อที่จะใช้สมัครสอบต่างๆ เช่น TOEFL, IELTS, GRE ฯลฯ ประกอบกับใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตป.ตรีไปกับการทำงาน ฝึกงาน เพื่อที่จะสร้าง profile ให้ดี หลายครั้งที่เห็นเพื่อนๆหลายคนไปเที่ยวต่างจังหวัด ทำกิจกรรมมากมาย ใช้ชีวิตได้คุ้มค่า ผิดกับตัวเองที่ต้องมาคร่ำเคร่ง ท้อใจกับตัวเองหลายครั้ง อยากจะถอดใจแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะตัวเราก็อยากไปจริงๆ ด้วยความที่ตัวเองเป็นคนหัวไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เลยต้องอาศัยความขยัน+ความอึดเข้าสู้แทน และคิดว่า ถ้าเราขยัน ตั้งใจที่จะทำ สักวันนึงเราต้องทำได้
ตอนปีสุดท้ายของป.ตรี เจ้าของกระทู้ได้สมัครเรียนต่อไปต่างประเทศหลายที่ และสมัครสอบทุนหลายทุน เช่น ทุน กพ. แต่ก็ไม่ติด เจ้าของกระทู้ก็เลยตัดสินใจสู้อีก 1 ปี โดยนำเงินที่เก็บสะสมไว้มาใช้ในการสอบทั้งหมด และนำผลสอบที่ได้ไปสมัครที่มหาลัยในอเมริกา ยุโรป แต่สุดท้ายก็โดนปฏิเสธมาอีกทั้งๆที่บางมหาลัยเจ้าของกระทู้มีโอกาสที่จะติดค่อนข้างเยอะ (ได้ interview offer แต่ rejected ภายหลัง) ส่วนทุนรัฐบาลปีนี้จขกท.ก็สมัครไป แต่ก็ไม่ผ่าน
ตอนนี้จขกท.กำลังรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ เหมือนกับว่าที่พยายามมาทั้งหมดสูญเปล่า ในบรรดาเพื่อนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันก็ต่างมีอนาคตที่ดีกันหมด ทั้งๆที่บางคนก็ไม่ได้ดิ้นรนอะไรมากเหมือนกับตัวเอง บางทีจขกท.ก็รู้สึกว่าโอกาสมันไม่เข้าข้างตัวเองเลย รู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่ยุติธรรม จทขก.รู้ว่าความคิดนี้มันไม่ดีเลย แต่หลายครั้งก็อดรู้สึกกับตัวเองไม่ได้ว่า ทำไมเราถึงไม่เก่ง ฉลาด และโชคดีเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง ตอนนี้เงินที่สะสมมาก็ใกล้จะหมด ต้องสะสมเงินใหม่อีกนานเพื่อจะลองอีกรอบ แต่ไม่มีกำลังใจเลย กลัวว่าจะเสียเวลาเปล่าเหมือนกับปีนี้อีก
อยากได้กำลังใจจริงๆค่ะ (หลายคนอาจจะคิดว่า กำลังใจจากตัวเองสำคัญที่สุด แต่ตอนนี้ไม่สามารถจะเชียร์ตัวเองได้จริงๆ) มีใครเคยมีประสบการณ์ในลักษณะนี้บ้างไหมคะ ช่วยมาแชร์กันบ้าง แล้วอยากรู้ว่า จขกท.ควรจะทำยังไงต่อไปดี 1) เรียนต่อในเมืองไทยให้จบ (ตอนนี้กำลังเรียน graduate อยู่ในไทยอยู่ค่ะ) 2) ลองสอบใหม่เป็นปีที่ 3 3) อื่นๆ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ