สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ยอมรับเลยว่ามาระบาย  เกริ่นว่าเราอยู่กับครอบครัวเเม่ พ่อกับเเม่หย่ากัน คือตอนนี้หนูอยู่ม.6ค่ะเรียนศิลป์จีน อยากเรียนต่อมหาลัยมาก เเต่ที่บ้านไม่ให้เรียน เขาบอกให้เราเรียนวิลัยเเถวบ้าน(ปวส.) เเต่คือเเถวบ้านมันมีสอนเเต่บัญชี คอม ไฟฟ้า อะไรเเบบนี้ ซึ่งหนูเป็นคนไม่เก่งคณิตเลย พยายามตั้งใจฝึกฝนก็ยังไม่เข้าใจ เเต่วิชาอื่นๆหรือภาษาหนูค่อนข้างที่จะไปทางเก่ง หนูพยายามบอกที่บ้านว่าหนูเรียนไม่ได้จริงๆ ถึงเรียนจบเเล้วมีงานทำ ทำงานไปก็โดนหัวหน้าด่าเพราะไม่รู้เรื่อง ตกงานอีก เพราะหนูไปไม่รอดกับคณิตจริงๆค่ะ จ​นมาอาทิตย์นี้คือที่บ้านพูดว่า "​ล้มเลิกความคิดเถอะ ค่าเทอมค่าหอค่ากินค่าอยู่จะทำยังไง กู้กยศ.เเล้วจะคืนเขาได้หรอ ดูอย่างคนนู้นสิคนนั้นสิ เขายังไม่รอดเลย เเล้วจะรอดหรอ จะทำงานอะไรส่งตัวเองเรียน ​เลิกใฝ่ฝันเเล้วเรียนอย่างที่กูบอก" หนูเข้าใจที่เขาเป็นห่วงนะคะ เเต่การเรียนต่อมหาลัยมันคือสิ่งนึงที่หนูอยากทำเพื่อพวกเขา ทำงานเงินเดือนสูงๆ เพื่อให้พวกเขาสบาย อยากเป็นข้าราชการ อยากเป็นล่าม หาเงินให้ได้มากที่สุดเพื่อพวกเขา เเต่ในทางกลับกัน กำลังใจให้กันยังก็ไม่มีเลยค่ะ ชอบเทียวเปรียบเทียบให้เราไม่ได้เรื่อง ไม่รู้เกี่ยวกับที่เราเป็นลูกคนกลางรึป่าว เเต่เราเกรดไม่เคยต่ำกว่า3.50ได้มากสุดคือ3.80 จนเอาไปยื่นขอทุนที่บริษัทพ่อติดทุกรอบ ประกวดหลายอย่างจนชนะก็ไม่ได้คำชม ปัจจุบันเราอยู่บ้านเเม่เเค่ที่พักอาศัยไม่ได้กินไม่ได้เงิน ได้เเค่ค่าเทอมของตา ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ส่วนใหญ่เราใช้ของเเฟนเเละของพ่อ จนเราน้อยใจว่าพวกเขาคิดยังไงกับเรากันเเน่
พวกเขามักพูดถึงฝั่งพ่อเราในทางที่ไม่ดีมากๆ ทั้งๆที่ฝั่งพ่อเราให้กำลังใจตลอด​ เชียร์ตลอดว่าให้เรียนอย่างที่เราหวัง  เวลาทะเลาะกับเเม่ฝั่งพ่อก็พร้อมโอบกอดเราเสมอ ไม่เคยทำให้เราเสียใจ ทั้งๆที่พ่อกับเเม่เราหย่ากันตั้งเเต่3ขวบ
วันนี้พวกเขาพูดๆให้หนูล้มเลิก จนเราก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน พยายามบอกเเต่ก็ยังเชื่อคนนอก เราพูดไปว่า "ถ้าอยากให้หนูเรียนวิลัยก็ไปบอกพี่ชายหนูสิ มันเรียนไม่จบไม่ใช่หรอ"
หลังจากนั้นก็โดนรุมเลยล่ะค่ะ บอกใจถ้า"​ปากดีก็หาเงินมาคืนกู2พัน ภายใน2วัน" ตอนนั้นอึ้งค่ะ เร​าอาจจะพูดไม่ดี เเต่ตอนนั้นมันไม่ไหวเเล้วจริงๆค่ะ​ ​ผิดมั้ยที่เราจะโกรธ🥺
***หนูวางแผนว่าจะยื่นขอทุนบริษัทพ่อ ปีนี้ม.6ได้6,000 ถ้า มหาลัยได้12,000 + กับเงินกยศ.อีก(พึ่งกู้) +จะทำงานช่วงปิดเทอมค่ะ***