อะไรๆจะง่ายกว่านี้ไหม ถ้าพระพุทธเจ้า ไขปัญหาเรื่องอจินไตย

อาตมาเป็นพระนะโยม  ขอตอบว่าถ้าพระพุทธเจ้าบอกเรื่องอจินไตยไว้นะ จะมีเพียงส่วนน้อยมากที่จะเร่งตั้งหน้าตั้งตากันปฏิบัติ ส่วนมากจะทำแบบข้อ 2. ที่โยมบอกมากกว่า ซึ่งบางอย่างมันใช้เวลาอาจจะนาน นานเกินกว่าช่วงชีวิตของแต่ละคนก็ได้ จึงสอนให้ถอนลูกศรที่เสียบกับตัวอยู่ เพราะถ้าตายไปก่อน ชาติหน้าเกิดมาก็ไม่รู้อดีตชาติ ว่าเคยโดนลูกศรยิงตายมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติแล้ว เหมือนอย่างตอนนี้ที่โยมสงสัยอยู่ ทั้งๆที่การจะเกิดมาเป้นคนนั้นยาก การเกิดมาเจอพระพุทธศาสนากลับยากยิ่งกว่า ก่อนบวชอาตมาก็ไม่เชื่อเหมือนโยมน่ะแหละ แต่พอได้ภาวนา(สมาธิ-วิปัสสนา) จึงได้รู้อะไรขึ้นมาบ้างนิดหน่อย วิธีพิสูจน์มีอยู่นะ //// ถ้าสงสัยเรื่องระลึกชาติ หรืออิทธิฤทธิ์ต่างๆ มีวิธีฝึกอยู่นะ ในคัมภีร์วิสุทธิมรรค ลองหาอ่านดูนะ พระพุทธเจ้ากับพระอริยเจ้าเป็นของสูง อาตมาเป็นห่วงเหลือเกินในข้อนี้ คนส่วนใหญ่ไม่รู้อะไร แล้วปรามาสท่านเหล่านั้น ว่างมงายเรื่องเหนือธรรมชาติทั้งหลายแหล่ ผลกรรมมันแรงมาก พระที่ทำวัตรกัน ต้องขอขมาพระรัตนตรัยกันทุกวัน )
                                          สมาธิเป็นบ่อเกิดของความรู้เหนือธรรมชาติ คนส่วนมากไม่ได้ฝึกสมาธิจึงไม่รู้เรื่องพวกนี้
วิธีพิสูจน์คำสอนของพระพุทธเจ้ามีพระสูตรอยู่ ลองอ่านดูนะ
จูฬหัตถิปโทปมสูตร
สูตรแสดงข้อเปรียบเทียบด้วยรอยเท้าช้าง สูตรเล็ก
   ๑. พระผู้มีพระภาคประทับ ณ เชตวนาราม. ชาณุสโสณิพราหมณ์ได้ฟังปริพพาชกผู้นุ่งผ้าผ่อนท่อนเก่า สรรเสริญพระพุทธเจ้า ๔ ข้อ ( จำแนกตามประเภทบุคคล ) คือ กษัตริย์ ,   พราหมณ์ ,    คฤหบดี ,     ผู้เป็นบัณฑิตแต่งปัญหาเตรียมยกวาทะ พอได้พบปะชื่นชมด้วยธรรมกถา ก็เลยไม่ถาม เลยไม่ได้ยกวาทะ กลายมาเป็นสาวกของพระสมณโคดมไป และ สมณะ   ผู้เป็นบัณฑิตก็เช่นกัน แต่งปัญหาเตรียยกวาทะ พอได้พบปะชื่นชมด้วยธรรมกถา ก็เลยไม่ถาม เลยไม่ได้ยกวาทะ ขอโอกาสออกบวช ทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อยู่ในปัจจุบัน. สมณะเหล่านั้นย่อมกล่าวว่า เมื่อก่อนไม่ได้เป็นสมณะ ไม่เป็นพราหมณ์ ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ แต่ปฏิญญาตนว่าเป็น แต่บัดนี้เป็นสมณะ เป็นพราหมณ์ เป็นพระอรหันต์ ( จริง ๆ แล้ว ) . ชาณุสโสณิพราหมณ์ก็เลื่อมใส ลงจากรถขาว เทียมด้วยม้าขาว ทำผ้าห่มเฉวียงบ่า เปล่งวาจานมัสการพระผู้มีพระภาคเจ้า ( นโม ตสฺส ฯลฯ )

   ๒. ชาณุสโสณิพราหมณ์ไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค กราบทูลความที่ได้สดับจากปริพพาชกผู้นุ่งผ้าท่อนเก่านั้นทุกประการ. พระผู้มีพระภาคตรัสตอบ พรรณาถึงการที่พระตถาคตเกิดขึ้นในโลก ทรงแสดงธรรมแล้ว คฤหบดีหรือบุตรคฤหบดีได้สดับธรรมออกบวช เว้นจากความชั่วต่าง ๆ มีศีล สำรวมอินทรีย์ มีสติสัมปชัญญะเสพเสนาสนะอันสงัด ชำระจิตจากนีวรณ์ ๘ .    ๕ บำเพ็ญสมาธิจนได้ฌานที่ ๑    ที่ ๒  ที่ ๓  ที่ ๔ ,     ได้ปุพเพนิวาสานุสสติฌาณ ( ญาณอันทำให้ระลึกชาติได้ ) ,    ได้จุตูปปาตญาณ   ( ญาณเห็นความตาย ความเกิด หรือทิพยจักษุญาณก็เรียก ) ,    ได้อาสวักขยญาณ   ( ญาณอันทำให้อาสวะคือกิเลสที่ดองสันดานให้สิ้น ) แต่ละขั้นที่บำเพ็ญมาตั้งแต่ได้ฌาณที่    ๑ จนถึงได้อาสวักขยญาณ ก็ยังไม่ปลงใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ตรัสรู้ดีโดยชอบ , พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว , พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว. ต่อเมื่อจิตพ้นจากอาสวะ และเกิดญาณรู้ว่าพ้นแล้ว ชาติสิ้นสุดแล้ว จบพรหมจรรย์แล้ว ไม่มีกิจอื่นที่จะพึงความเป็นอย่างนี้อีก ที่เทียบด้วยร่องรอยของตถาคต ธรรมะที่ตถาคตส้องเสพ และหักรานแล้ว ๙ .   จึงถึงความปลงใจว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้ตรัสรู้ดีโดยชอบ เป็นต้น เปรียบเหมือนคนที่เข้าไปสู่ป่าที่ช้างอยู่ เห็นรอยเท้าช้างใหญ่   ยาว    กว้าง    เห็นที่ซึ่งช้างเสียดสีในเบื้องสูง ถ้าเป็นผู้ฉลาดก็ยังไม่ปลงใจทีเดียวว่า ช้างตัวนี้ใหญ่ เพราะมีช้างพัง ( ช้างตัวเมีย ) ชื่ออุจจากฬาริกา ที่มีรอยเท้าใหญ่ อาจเป็นรอยเท้าของช้างพังนั้นก็ได้ . หรือเห็นรอยเท้าช้างใหญ่    ยาว  กว้าง    เห็นที่ซึ่งช้างเสียดสีในเบื้องสูง เห็นรอยงาระเบื้องสูง ถ้าเป็นผู้ฉลาด ก็ยังไม่ปลงใจทีเดียวว่าช้างตัวนี้ใหญ่ เพราะมีช้างพังชื่ออุจจากเรณุกา ที่มีรอยเท้าใหญ่ อาจเป็นรอยเท้าของช้างพังนั้นก็ได้. ต่อเมื่อเห็นรอยเท้าช้างใหญ่    ยาว กว้าง   เห็นที่ซึ่งช้างเสียดสีในเบื้องสูง เห็นรอยงาระในเบื้องสูง และเห็นพญาช้างนั้นซึ่งกำลังไปสู่โคนไม้หรือกลางแจ้ง    หรือยืน   หรือเทา   ( นั่ง )   หรือนอน เขาจึงปลงใจว่า นี้แหละคือช้างใหญ่ฉะนั้น.
ปล. ความสงสัยก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ร้อยรัดสัตวโลกไว้ วิธีก้าวข้ามความสงสัยรวมทั้งที่ยิ่งกว่าก็คือการฝึกสมาธินั่นแล เจริญพร