กลางปีนี้เราจะอายุครบ24ปี แต่ก่อนตอนวัยรุ่นเรามองว่า 24 นี่ีคือ ต้องเป็นผู้ใหญ่แล้ว
แต่ตอนนี้ ขอสารภาพตรงๆว่า .... เรารู้สึกต่อตัวเองไม่ต่างอะไรจากตอนอายุ17-18ปี ช่วงนั้นเลย
จนบางที ลืมตัวอยู่บ่อยๆ เห็นใบสมัครเข้าร่วมกิจกรรมสำหรับเด็กอายุคราวๆนั้น ก็ยังเผลอหยิบติดมา
หรือคลิ๊กเข้าไปดูเป็นประจำ... เสมือนยังเป็นเยาวชนของชาติ (เป็นความรู้สึกต่อตัวเองนะคะ สำหรับคนอื่นเขา
ก็คงมองเราเป็นสาว24ปกติ ไม่เคยมีใครว่าว่าทำตัวเด็ก)
เราเพิ่งเรียนจบปี4ค่ะ อายุมากกว่าเพื่อนเขาหน่อย เพราะเข้าเรียนช้าเล็กน้อย และเคยต้องเรียนซ้ำชั้น
เนื่องจากไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมา
ตอนนี้กำลังหางานทำ ไม่ก็หาที่ต่อโท ยังใช้เงินพ่อแม่อยู่ ยังขอตังค์เหมือนเดิม แต่พยายามหาเงินใช้เองให้เร็วที่สุดค่ะ
แฟนที่มีคบมาจะ5ปี ก็ยังรู้สึกว่าเป็น puppy love เหมือนเดิม .... ญาติบางคนอายุ 22-23 แต่งงานไปแล้วก็มี
แต่สำหรับเรา ยังดูเป็นเรื่องห่างไกล ไปงานแต่งเขา ก็รู้สึกเหมือนแต่ก่อน สมัยเป็นวัยรุ่นแล้วต้องไปงานแต่งพวกน้าๆป้าๆ
ทั้งที่เจ้าสาวอายุน้อยกว่าเราอีก --"
ความรู้สึกแบบนี้ ใครเป็นบ้างไหมคะ? มันจะหายไปไหมถ้ามีงานทำ???
อายุมากขึ้นทุกวัน แต่บางทียังลืมตัวว่า อายุ17-18ปีอยู่เลยค่ะ??
แต่ตอนนี้ ขอสารภาพตรงๆว่า .... เรารู้สึกต่อตัวเองไม่ต่างอะไรจากตอนอายุ17-18ปี ช่วงนั้นเลย
จนบางที ลืมตัวอยู่บ่อยๆ เห็นใบสมัครเข้าร่วมกิจกรรมสำหรับเด็กอายุคราวๆนั้น ก็ยังเผลอหยิบติดมา
หรือคลิ๊กเข้าไปดูเป็นประจำ... เสมือนยังเป็นเยาวชนของชาติ (เป็นความรู้สึกต่อตัวเองนะคะ สำหรับคนอื่นเขา
ก็คงมองเราเป็นสาว24ปกติ ไม่เคยมีใครว่าว่าทำตัวเด็ก)
เราเพิ่งเรียนจบปี4ค่ะ อายุมากกว่าเพื่อนเขาหน่อย เพราะเข้าเรียนช้าเล็กน้อย และเคยต้องเรียนซ้ำชั้น
เนื่องจากไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมา
ตอนนี้กำลังหางานทำ ไม่ก็หาที่ต่อโท ยังใช้เงินพ่อแม่อยู่ ยังขอตังค์เหมือนเดิม แต่พยายามหาเงินใช้เองให้เร็วที่สุดค่ะ
แฟนที่มีคบมาจะ5ปี ก็ยังรู้สึกว่าเป็น puppy love เหมือนเดิม .... ญาติบางคนอายุ 22-23 แต่งงานไปแล้วก็มี
แต่สำหรับเรา ยังดูเป็นเรื่องห่างไกล ไปงานแต่งเขา ก็รู้สึกเหมือนแต่ก่อน สมัยเป็นวัยรุ่นแล้วต้องไปงานแต่งพวกน้าๆป้าๆ
ทั้งที่เจ้าสาวอายุน้อยกว่าเราอีก --"
ความรู้สึกแบบนี้ ใครเป็นบ้างไหมคะ? มันจะหายไปไหมถ้ามีงานทำ???