สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก

ผมอยากจะขอคำปรึกษาเรื่องอึดอัดใจของผมครับ
ก่อนอื่นเล่าก่อนว่า ปัจจุบันนี้ผมอยู่กับคุณแม่สองคน คุณพ่อผมรับราชการอยู่ที่ต่างจังหวัด จะกลับมาแค่เสาร์-อาทิตย์ครับ
เราอยู่กันสองคน กับแม่บ้านอีกหนึ่งคน ผมก็เป็นคนคอยดูแลแม่ตลอด ห้องตัวเองมีผมก็ไม่ได้นอน ผมนอนเป็นเพื่อนแม่ทุกๆวันตั้งแต่เล็ก
ยันตอนนี้แล้วครับ เพราะแม่บ่นว่าเหงาอยู่บ่อยๆ แม่ผมทำงานหนัก เปิดบริษัทเล็กๆอยู่ที่บ้าน เป็นคนดื้อ ไม่ชอบไปหาหมอเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย อาศัยว่านอนพักก็หายเอง

สุขภาพก็ไม่ค่อยดีนัก
ผมก็คอยดูแลแม่มาตลอด จนตอนนี้ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ทั้งพ่อและแม่ผมต้องการจะให้เข้าได้สำเร็จแล้ว แต่ติดที่ว่ามหาลัยนั้นไกลบ้าน
เหลือเกิน ผมจึงจำเป็นต้องอยู่หอ ผมขอตกลงกับแม่ว่าผมยอมเหนื่อยไปกลับได้ไหม เดี๋ยวผมขับรถกลับเอง แม่ก็ไม่ยอม กลัวผมเหนื่อย
เคยขอพ่อและแม่เรียนเอกชนใกล้บ้านแทน ก็โดนด่าทะเลาะกันบ้านแตกมาครั้งนึงแล้ว
ตอนนี้ผมไม่มีทางออกเลย ผมอึดอัด เพราะผมเป็นห่วงแม่ ผมรักแม่มาก อยากดูแลแม่ ผมลองปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าให้โตได้แล้ว อยู่หอไปจะได้โตขึ้น แต่มันไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องการ ถึงจะเป็นเด็กหรือโตก็ยังอยากอยู่ข้างๆแม่อยู่ดีไม่ใช่หรอ
ถ้าผมไปนอนหอ แม่ก็คงอยู่คนเดียวกับแม่บ้าน(พม่า) ซึ่งยากที่จะไว้ใจ ถ้าเกิดว่าคุณแม่เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง สุขภาพก็ไม่ค่อยดีแล้ว
มีครั้งนึงคุณแม่เคยวูบลงไปนอนที่พื้นเลย แต่ผมอยู่ก็ตามคนขับรถมาช่วยทัน แต่นี่ .. ถ้าไม่มีใครแล้ว จะทำยังไง ใครจะช่วยแม่ พ่อก็อยู่ไกล
ผมควรจะทำยังไงครับ ผมอึดอัดมาก ทุกวันนี้ผมไม่มีความสุขกับความสำเร็จผมเลย ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเปิดเทอมจริงๆ
ก่อนไปเรียนผมกะว่ามีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง จะซื้อคูปองตรวจสุขภาพให้แม่ แล้วจะลากแม่ไปตรวจให้ได้
แต่ต่อจากนี้หลังจากเข้าหอแล้ว T^T ไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงดี..
ผมคิดมากไปมั้ยครับ
ผมจะทำยังไงกับคุณแม่ดีครับ..
ผมอยากจะขอคำปรึกษาเรื่องอึดอัดใจของผมครับ
ก่อนอื่นเล่าก่อนว่า ปัจจุบันนี้ผมอยู่กับคุณแม่สองคน คุณพ่อผมรับราชการอยู่ที่ต่างจังหวัด จะกลับมาแค่เสาร์-อาทิตย์ครับ
เราอยู่กันสองคน กับแม่บ้านอีกหนึ่งคน ผมก็เป็นคนคอยดูแลแม่ตลอด ห้องตัวเองมีผมก็ไม่ได้นอน ผมนอนเป็นเพื่อนแม่ทุกๆวันตั้งแต่เล็ก
ยันตอนนี้แล้วครับ เพราะแม่บ่นว่าเหงาอยู่บ่อยๆ แม่ผมทำงานหนัก เปิดบริษัทเล็กๆอยู่ที่บ้าน เป็นคนดื้อ ไม่ชอบไปหาหมอเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย อาศัยว่านอนพักก็หายเอง
ผมก็คอยดูแลแม่มาตลอด จนตอนนี้ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ทั้งพ่อและแม่ผมต้องการจะให้เข้าได้สำเร็จแล้ว แต่ติดที่ว่ามหาลัยนั้นไกลบ้าน
เหลือเกิน ผมจึงจำเป็นต้องอยู่หอ ผมขอตกลงกับแม่ว่าผมยอมเหนื่อยไปกลับได้ไหม เดี๋ยวผมขับรถกลับเอง แม่ก็ไม่ยอม กลัวผมเหนื่อย
เคยขอพ่อและแม่เรียนเอกชนใกล้บ้านแทน ก็โดนด่าทะเลาะกันบ้านแตกมาครั้งนึงแล้ว
ตอนนี้ผมไม่มีทางออกเลย ผมอึดอัด เพราะผมเป็นห่วงแม่ ผมรักแม่มาก อยากดูแลแม่ ผมลองปรึกษาเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าให้โตได้แล้ว อยู่หอไปจะได้โตขึ้น แต่มันไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องการ ถึงจะเป็นเด็กหรือโตก็ยังอยากอยู่ข้างๆแม่อยู่ดีไม่ใช่หรอ
ถ้าผมไปนอนหอ แม่ก็คงอยู่คนเดียวกับแม่บ้าน(พม่า) ซึ่งยากที่จะไว้ใจ ถ้าเกิดว่าคุณแม่เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง สุขภาพก็ไม่ค่อยดีแล้ว
มีครั้งนึงคุณแม่เคยวูบลงไปนอนที่พื้นเลย แต่ผมอยู่ก็ตามคนขับรถมาช่วยทัน แต่นี่ .. ถ้าไม่มีใครแล้ว จะทำยังไง ใครจะช่วยแม่ พ่อก็อยู่ไกล
ผมควรจะทำยังไงครับ ผมอึดอัดมาก ทุกวันนี้ผมไม่มีความสุขกับความสำเร็จผมเลย ไม่อยากไปเรียน ไม่อยากเปิดเทอมจริงๆ
ก่อนไปเรียนผมกะว่ามีเงินเก็บอยู่ก้อนนึง จะซื้อคูปองตรวจสุขภาพให้แม่ แล้วจะลากแม่ไปตรวจให้ได้
แต่ต่อจากนี้หลังจากเข้าหอแล้ว T^T ไม่รู้จริงๆว่าจะทำยังไงดี..
ผมคิดมากไปมั้ยครับ