ความสุขของ "พ่อดอกมะลิ" นี่ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิ๊น...!!!!!!!

ว่าจะไม่ตั้งกระทู้ชมบี้แล้วเชียว แต่อดไม่ได้(พยายาทพูดให้เบาๆ ชิวๆ) ทั้งที่น้ำตาไหล บี้ในบทโกโบริ. บทจะน่ารักก็เสน่ห์กระจาย ฉากเมื่อวานพ่อดอกมะลิ ตาเชื่อมหวานตลอดเลย เวลาที่มอง เวลาที่อยู่หรือนึกถึงแ

เนื่องจากหลายคนสงสัยว่า 17 เดือน ที่พ่อโกอยู่กินกะแม่อัง มีเรื่องราวเป็นอย่างไร..มีเหตุการณ์ที่ชวนฟิน ชวนจิ้นแค่ไหน.. จขกท..ก็เลยอยากเขียนเพิ่มตอนที่ขาดหายไป.. เพื่อเติมเต็มความรู้สึกให้กับชาว สวทร แล

จากหลายฉากในวันนี้ทำให้เราหลากอารมณ์จริงๆเลยมาตั้งกระทู้หาเพื่อนๆที่มีอาการต่างๆมาเล่าสู่กันฟังนะคะ วันนี้เริ่มจากฉากน่ารักๆระหว่างคุณยายกับพ่อดอกมะลิ ทั้งคู่เล่นกันได้เหมือนยายกับหลานเล่นกันมีหยอกล้

:Dใครลืมรองเท้าไว้ ที่หัวกะไดบ้าน "อังซัง" บ้างจ๊ะ...:D (ขำๆคลายเครียด ก่อนเศร้าต่อวันพรุ่งนี้)

น้ำตาระลอกแรกที่นางไปตามหมอมา แต่หมอดูแล้วว่าคงหมดหวัง โค้งคำนับลานายช่างใหญ่ครั้งสุดท้ายและเดินจากไป ระลอกที่สอง ที่อังซังขอร้องอ้อนวอนหมอให้ช่วยโกโบริไม่สำเร็จ ระลอกต่อมา ที่โกโบริบอกกับฮังซังว่า อ