นั่งดูอยู่ฉากที่พ่อดอกมะลิเดินเที่ยวกับแม่อัง พอเพลงคู่กรรมขึ้นเท่านั้นแหละ เราเริ่มน้ำตาซึม พระเอกนางเอกกำลังมีความสุข แต่เพลงเศร้ามาก

สงสารโกโบริที่รู้ว่าความสุขแบบนี้ของตัวเองกำลังจะหมดลง และก็สงสารโกโบริเมื่อคนดูอย่างเรารู้อยู่แล้วว่าจุดจบของโกโบริคืออะไร
ที่จริงเราเริ่มซึมๆตั้งแต่ที่โกฯพูดว่า "ถึงแม้ช่วงเวลาแห่งความสุขมันจะสั้น ผมก็ขอตักตวงให้ได้มากที่สุด เพื่อให้คุ้มกับความทุกข์ทรมานที่ผมกำลังจะเจอ"

ขอชื่นชมนักแสดงและขอซูฮกให้กับผู้กำกับและคนเขียนบท

.....วันนี้ผมหดหู่มากกว่าฟิน.......

ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละหนอ วันนี้ยิ้ม มีความสุข แต่ใครจะไปคิดว่าพรุ่งนี้เราอาจจะจากโลกนี้ไปตลอดกาล