ลูกสาว1.10ขวบค่ะ ติดนมแม่มากๆต้องดูดถึงจะนอนได้นมแม่ล้วนมาตลอด เมื่อเช้านึกไงไม่รู้เราลองเอามะนาวทานมดู (จริงๆก็อยากหย่านมแล้ว) พอลูกสาวดูดเค้าทำหน้าแหย่ๆแต่ไม่ร้องไห้ เราบอกนมบูดๆ เค้าลองข้างล่ะ2-3ที ก็หนีไปเล่น ..มาดราม่าอีกทีคือเวลานอนทั้งกลางวันและกลางคืนค่ะ ยากมากต้องอุ้มหลับเค้ากระสับกระส่ายอยากล้วงนมแต่ก็ไม่ล้วงน่าสงสาร นี่ก็พึ่งหลับไปค่ะ นอนผิดเวลาไปเยอะมากเพราะนอนเองไม่ได้แต่ก่อนคาบนมแล้วหลับ...พอลูกหลับ อืแม่ดราม่าต่อค่ะ ตอนนี้เศร้าใจจังค่ะ เสียใจไม่น่าทามะนาว คิดถึงลูกเวลาหม่ำๆคิดถึงสายตาคิดถึงเวลากอดกันไปดูดหม่ำไป..หาเพื่อนในพันทิปคุยค่ะ บอกสามีเค้าก็คงไม่ซึ้งไม่เข้าใจหัวอกแม่อย่างเราเท่าไหร่อ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้ว่าใครมันจะอดทนได้น้อยกว่ากันระหว่างแม่กับลูก..แม่ๆท่านไหนเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้บ้างค่ะ ทรมานใจมั้ยค่ะ แชร์ให้เราทราบบ้างถือเป็นการปลอบใจอิแม่ผู้อ่อนไหวคนนี้ทีนะคะ....ครึ่งคืนผ่านไปยังยากอีกครึ่งคืนที่เหลือไม่รู้ลูกจะออกฤทธิ์แค่ไหน กลัวตัวเองใจอ่อนจังเลยค่ะ....ขอโทษที่เพ้อเยอะไปหน่อยนะคะ คิดไรได้ก็พิมพ์ไปบนมือถือน้ำตาก็ซึมๆไป ใจหายที่สุดค่ะ