เมื่อกี้ สดๆ ร้อนๆ เลยครับ
กำลังจะกลับบ้าน เห็นวัยรุ่น ช-ญ ทะเลาะกันบนสะพานลอย ด้วยความเคยชิน + กลัวว่า ผญ จะถูกผัวมันซ้อม เพราะ ผช อยู่ในอาการเมา ผมแกล้งๆ เดินขึ้นสะพานลอย ผ่านพวกเขาไป แล้วไปลงอีกฝั่ง ด้วยความเชื่อว่า ถ้ามีคนเฉียดผ่านไปมาบ่อยๆ ( นอกจากผม ก็มีคนเดินไปมาเป็นช่วงๆ ) คนพวกนี้จะเลิกราไปเอง และที่ผ่านมา ก็เป็นแบบนี้ตลอด ทำแล้วได้ผล ไม่มีไรเกิดขึ้น
ผมลงไปยังอีกฟากของสะพานลอย มี ผช อีก 2 คน ยืนรอรถเมล์อยู่ ทีนี้ผมแหงนหน้ากลับไปมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นจังหวะเดียว เจ้า ผช มันมองลงมาพอดี จ้องหน้ากับผมเลย แล้วมันก็ด่าผม
ผช 2 คนนั้นบอกไม่เป็นไรมั้ง แค่คนเมาแล้วกร่าง ผมก็ว่างั้น แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ เพราะไม่กี่อึดใจ เจ้า ผช นั่นวิ่งลงมาเลยครับ ปากระเป๋าเป้ใส่ผม แต่มันคงหนัก + คนปามันเมา กระเป๋าเลยตกก่อนถึงตัวผม แล้วมันก็ยังพุ่งจะเข้ามาต่อยผมครับ ทั้งที่ก่อนหน้า ผมตะโกนแล้วบอกว่าไม่เกี่ยวๆ ย้ำอยู่สองสามรอบ มันยังจะวิ่งเข้ามา
ก่อนหน้านั้นไม่กี่วิฯ ช่วงที่ 2 คนนั้นตะโกนเตือนผมว่าหมอนั่นวิ่งลงมาแล้ว ยังดันยุตามอีกนะ บอกถ้ามัน ( หมายถึงคนที่วิ่งเข้ามาจะหาเรื่อง ) โดนตัว บวกแ-งเลย ( เอ่อ! ผมไม่สู้คนอะนะ สู้ใครเขาไม่ได้ครับเพ่ )
จังหวะที่เสียหลักจากการปาของ + 2 คนนั้นยังอยู่ในตำแหน่งเกือบๆ บังผม เสี้ยววินาที..ผมโดดลงถนนเลยครับ ขามันไปเอง เรียกว่าวัดใจกับรถที่แล่นสวนมาเลย ( ดีว่ารถคันนั้นแล่นไม่เร็วมาก ) ตามด้วยโดดกลับขึ้นมาขอบฟุตบาท แล้ววิ่งไม่คิดชีวิตครับ รู้สึกตัวอีกที ห่างจากจุดนั้นมาแล้วเกือบ 100 เมตร ( ที่ออกกำลังกายเก็บไว้น่าจะได้ผล หรืออาจจะเป็นเพราะ Adrenaline เพราะตอนรุ้สึกตัวก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร )
ผมต้องอ้อมไปข้ามสะพานลอยอีกแห่ง ห่างไปอีก 100 เมตร ก่อนจะไปแจ้งตำรวจที่ป้อมแถวๆ นั้น เพราะนอกจากผมเกือบโดนทำร้ายแล้ว ป้ายรถเมล์ฝั่งนั้น ไม่มีใครกล้านั่ง เพราะเจอฤทธิ์ความเมาแล้วกร่าง + ผมยังเป็นห่วง ผญ ที่เป็นเมียเจ้าคนเมาอยู่ ( หวังว่าำตำรวจคงดำเนินการให้นะครับ ผมต้องรีบไปธุระต่อก่อนเข้าบ้าน เลยไม่รอแล้วรถเมล์ โบกแท็กซี่ทันที )
----------------------------------
จากเหตุการณ์นี้ มันท้อครับ รู้สึกว่าไม่อยากฝึกร่างกายตัวเองแล้ว ไม่ว่าทำไงก็แก้นิสัยกลัวไม่ได้ ( ปฏิกิริยาไปก่อน ขนาดอีกฝ่ายไม่มีอาวุธ + รูปร่างผอมๆ แห้งๆ กว่าผม แต่ผมเผ่นป่าราบแต่แรก ) กลายเป็น ผญ คนนั้นเสียอีก ที่พยายามรั้งผัวมัน ไม่ให้วิ่งไล่ตามผม
มันท้อจริงๆ นะครับ มีวิธีทำให้เคยชินกับการต่อสู้มั่งไหมครับ ถ้าไม่มี ผมว่าผมเลิกทำทุกอย่างดีกว่าครับ
มีวิธีถอน "ความกลัว" ในช่วงสั้นๆ ไหมครับ?
กำลังจะกลับบ้าน เห็นวัยรุ่น ช-ญ ทะเลาะกันบนสะพานลอย ด้วยความเคยชิน + กลัวว่า ผญ จะถูกผัวมันซ้อม เพราะ ผช อยู่ในอาการเมา ผมแกล้งๆ เดินขึ้นสะพานลอย ผ่านพวกเขาไป แล้วไปลงอีกฝั่ง ด้วยความเชื่อว่า ถ้ามีคนเฉียดผ่านไปมาบ่อยๆ ( นอกจากผม ก็มีคนเดินไปมาเป็นช่วงๆ ) คนพวกนี้จะเลิกราไปเอง และที่ผ่านมา ก็เป็นแบบนี้ตลอด ทำแล้วได้ผล ไม่มีไรเกิดขึ้น
ผมลงไปยังอีกฟากของสะพานลอย มี ผช อีก 2 คน ยืนรอรถเมล์อยู่ ทีนี้ผมแหงนหน้ากลับไปมองตามเสียง ปรากฏว่าเป็นจังหวะเดียว เจ้า ผช มันมองลงมาพอดี จ้องหน้ากับผมเลย แล้วมันก็ด่าผม
ผช 2 คนนั้นบอกไม่เป็นไรมั้ง แค่คนเมาแล้วกร่าง ผมก็ว่างั้น แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ เพราะไม่กี่อึดใจ เจ้า ผช นั่นวิ่งลงมาเลยครับ ปากระเป๋าเป้ใส่ผม แต่มันคงหนัก + คนปามันเมา กระเป๋าเลยตกก่อนถึงตัวผม แล้วมันก็ยังพุ่งจะเข้ามาต่อยผมครับ ทั้งที่ก่อนหน้า ผมตะโกนแล้วบอกว่าไม่เกี่ยวๆ ย้ำอยู่สองสามรอบ มันยังจะวิ่งเข้ามา
ก่อนหน้านั้นไม่กี่วิฯ ช่วงที่ 2 คนนั้นตะโกนเตือนผมว่าหมอนั่นวิ่งลงมาแล้ว ยังดันยุตามอีกนะ บอกถ้ามัน ( หมายถึงคนที่วิ่งเข้ามาจะหาเรื่อง ) โดนตัว บวกแ-งเลย ( เอ่อ! ผมไม่สู้คนอะนะ สู้ใครเขาไม่ได้ครับเพ่ )
จังหวะที่เสียหลักจากการปาของ + 2 คนนั้นยังอยู่ในตำแหน่งเกือบๆ บังผม เสี้ยววินาที..ผมโดดลงถนนเลยครับ ขามันไปเอง เรียกว่าวัดใจกับรถที่แล่นสวนมาเลย ( ดีว่ารถคันนั้นแล่นไม่เร็วมาก ) ตามด้วยโดดกลับขึ้นมาขอบฟุตบาท แล้ววิ่งไม่คิดชีวิตครับ รู้สึกตัวอีกที ห่างจากจุดนั้นมาแล้วเกือบ 100 เมตร ( ที่ออกกำลังกายเก็บไว้น่าจะได้ผล หรืออาจจะเป็นเพราะ Adrenaline เพราะตอนรุ้สึกตัวก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร )
ผมต้องอ้อมไปข้ามสะพานลอยอีกแห่ง ห่างไปอีก 100 เมตร ก่อนจะไปแจ้งตำรวจที่ป้อมแถวๆ นั้น เพราะนอกจากผมเกือบโดนทำร้ายแล้ว ป้ายรถเมล์ฝั่งนั้น ไม่มีใครกล้านั่ง เพราะเจอฤทธิ์ความเมาแล้วกร่าง + ผมยังเป็นห่วง ผญ ที่เป็นเมียเจ้าคนเมาอยู่ ( หวังว่าำตำรวจคงดำเนินการให้นะครับ ผมต้องรีบไปธุระต่อก่อนเข้าบ้าน เลยไม่รอแล้วรถเมล์ โบกแท็กซี่ทันที )
----------------------------------
จากเหตุการณ์นี้ มันท้อครับ รู้สึกว่าไม่อยากฝึกร่างกายตัวเองแล้ว ไม่ว่าทำไงก็แก้นิสัยกลัวไม่ได้ ( ปฏิกิริยาไปก่อน ขนาดอีกฝ่ายไม่มีอาวุธ + รูปร่างผอมๆ แห้งๆ กว่าผม แต่ผมเผ่นป่าราบแต่แรก ) กลายเป็น ผญ คนนั้นเสียอีก ที่พยายามรั้งผัวมัน ไม่ให้วิ่งไล่ตามผม
มันท้อจริงๆ นะครับ มีวิธีทำให้เคยชินกับการต่อสู้มั่งไหมครับ ถ้าไม่มี ผมว่าผมเลิกทำทุกอย่างดีกว่าครับ