อยากจะให้ลองฟังเรื่องราวสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ที่มูนสตาร์บ้างนะคะ ในฐานะที่เราไปดูและเป็นแฟนคลับน้องบูรณ์คนนึงแค่อยากมาแชร์ว่าในห้องส่งมันเกิดอะไรขึ้นบ้างโดยขอยืนยันว่าสิ่งที่เล่าเป็นเรื่องจริง 100% ไม่ได้แต่งแต้มเพิ่มเติมหรือมาเรียกร้องความเห็นใจความสงสารอะไรทั้งนั้นค่ะ
วันนี้โชว์ของน้องบูรณ์เป็นโชว์แรก น้องมายืนที่จุดเปิดตัวตั้งแต่ยังพักโฆษณา เราเองก็ตื่นเต้นมากเพราะลุ้นว่าน้องจะทำได้ดีหรือไม่ แต่เมื่อเสียงดนตรีขึ้นหลายท่อนแล้วปรากฏว่าเราไม่ได้ยินเสียงน้องร้องเลยแม้แต่คำเดียว แต่น้องก็ยังคงร้องไปเรื่อยๆ ไม่กี่อึดใจผ่านไปเสียงคนดูในฮอลล์ก็เริ่มพึมพำกันว่า ไมค์เสีย ลำโพงไม่ออก เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ได้ยิน อะไรแบบนี้ ในเวลาที่ผ่านไปทุกคนเฝ้ารอว่าจะได้ยินเสียงน้องบูรณ์แต่ก็ไม่ได้ยินเลย แฟนคลับและคนในห้องส่งแทบทุกคนจึงพร้อมใจช่วยกันร้องเพลงให้สุดเสียงแต่ส่วนมากก็ร้องกันได้แต่ท่อนฮุคแต่จะอย่างไรก็ขอขอบคุณทุกคนทุกคลับทุกบ้านจริงๆ ที่ช่วยกันร้องเพลงอย่างเต็มที่เพื่อทำให้บรรยากาศมันสนุก ตอนนั้นสิ่งที่เราเห็นบนเวทีคือบูรณ์เต้นและร้องอย่างสุดความสามารถโดยที่เราก็เห็นเพียงปากน้องขยับเท่านั้นแต่ไม่มีเสียง น้องก็คงจะเริ่มรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะปฎิกิริยาคนในฮอลล์ (และเราคาดว่าน้องก็ไม่ได้ยินเสียงจาก monitor ด้วย)แต่น้องก็ยังทำโชว์ต่อไปอย่างสุดความสามารถจนจบและรายการก็ตัดเข้าโฆษณาทันที และมีความอลหม่านการเช็คไมโครโฟนเช็คระบบกันอย่างสุดฤทธิ์ ในตอนนั้นบูรณ์ยังยืนอยู่บนเวที และแฟนคลับไม่ว่าจะเป็นบ้านไหนก็กรี๊ดตะโกนให้กำลังใจบูรณ์กันสุดๆ บรรยากาศตอนนั้นประทับใจมากๆ จริงๆ และตลอดเวลาบูรณ์ก็ยังคงยิ้มสู้แม้จะดูงงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ตาม และหลังจากนั้นเมื่อรายการกลับเข้ามาก็เป็นคอมเม้นต์จากพี่ทั้งสามคนซึ่งฟังเสียงบูรณ์จากทางหูฟังจึงคอมเม้นต์ได้ และที่เราเข้าใจว่าพี่โจ้คอมเม้นต์ว่าดูแบบคนหูหนวก ก็เพราะในฮอลล์ไม่ได้ยินเสียงบูรณ์เลย ส่วนพี่ม้าและพี่เพชรก็คอมเม้นต์ไปตามทรรศนะของแต่ละท่าน และน้องก็ยังคงยิ้มรับทุกคอมเม้นต์ เมื่อช่วงเบรคอีกครั้งก็ได้มีการประกาศว่าสำหรับโชว์ของบูรณ์นั้นเสียงในฮอลล์ไม่ดังแต่ในทีวีดังและจะนำเทปมาให้ชมเพื่อให้ผู้ชมในห้องส่งและ100 เสียงได้ตัดสิน ซึ่งเมื่อเปิดเทปให้ดู เราจึงได้รู้ทันทีว่าบูรณ์เองก็คงจะไม่ได้ยินเสียงตัวเองใน monitor เพราะร้องตะเบ็งและเพี้ยนจนผิดปกติมากจากที่ปกติน้องเป็นคนคุมโน้ตได้ค่อนข้างดีไม่น่าจะพลาดแบบนี้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าตกลงแล้วสิ่งผิดพลาดที่เกิดขึ้นคืออะไรและเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ทางรายการก็ได้พยายามทำให้ทุกอย่าง smooth ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แล้ว
และเมื่อน้องๆ ทุกคนโชว์เสร็จและออกมายืนอีกครั้งเพื่อรับคะแนนร้อยเสียง บูรณ์คงรู้แล้วว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง จากที่พยายามสังเกตเราบอกได้เลยว่าน้องดูเสียใจแต่ก็พยายามแสดงออกว่าไม่เป็นอะไรและยิ้มรับทุกอย่าง จนเมื่อจบรายการน้องก็ยังคงส่งยิ้มและโบกมือให้ครอบครัวและแฟนคลับอย่างพยายามแสดงออกว่าปกติดีจนกลับเข้าหลังเวทีไปและเมื่อเรามารอส่งน้องขึ้นรถตู้น้องก็ยังคงยิ้มให้กับทุกๆ คน และแฟนคลับทุกคนก็พยายามตะโกน บูรณ์สู้ๆ นะ บูรณ์ ทั้งที่พวกเราก็ใจเสียไม่แพ้น้องเหมือนกัน
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เกิดขึ้น และเราอยากจะมาเล่าในมุมที่ตัวเองได้ประสบมา และสำหรับความรู้สึกส่วนตัวเราแล้วถ้าเมื่อวานเราเคยรักบูรณ์แค่ไหน วันนี้เรารักน้องมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า เพราะน้องได้ทำให้เราเห็นและประทับใจจริงๆ ว่าสปิริตของนักสู้ที่ดีนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ท่ามกลางความจิตตกและความสงสารน้องที่เรามีสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกแน่ชัดในตอนนี้คือเราภูมิใจในตัวน้องบูรณ์สุดๆ แม้ว่าวันนี้น้องอาจจะยังไม่เปล่งประกายความสามารถได้โดดเด่นเหมือนคนอื่นแต่สิ่งหนึ่งที่น้องมีไม่แพ้ใครคือความใจสู้ ความพยายามและไม่เคยถอดใจแม้ว่าจะต้องพบเจอกับเรื่องราวเหตุการณ์อะไรก็ตาม...และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เกินจะพอแล้วที่เราจะอยากสนับสนุนให้คนๆ นึงได้มีโอกาสสู้และทำความฝันของเค้าต่อไป
สุดท้าย อยากบอกน้องบูรณ์ว่า..วันนี้พี่คนนี้เดินทางไปมูนสตาร์ด้วยความหวังว่าน้องจะทำโชว์ได้ดีขึ้นและมีพัฒนาการ..และพี่ก็อยากจะบอกให้น้องบูรณ์ได้รู้จริงๆ ว่าสิ่งที่ได้เจอในวันนี้ไม่ทำให้พี่ผิดหวังในตัวบูรณ์เลยแม้แต่นิดเดียว..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ขอให้สู้และยิ้มต่อไปนะ พ่อหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นรูปหล่อ...ท้อไม่เป็น ..ธันยบูรณ์ วงศ์วาสิน
ปล. ขอมาแก้ไขข้อความเข้าใจผิดนิดนึงนะคะ เราเข้าใจว่าน้องใช้ ear monitor แต่สรุปเป็น floor monitor แต่ไม่ว่าจะอย่างไรสิ่งที่เกิดขึ้นคือบูรณ์เองและในห้องส่งไม่ได้ยินเสียงร้องของบูรณ์ค่ะ
โชว์ของบูรณ์ "คนบ้านเดียวกัน" แค่อยากเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นจากมุมมองคนที่อยู่ในมูนสตาร์
วันนี้โชว์ของน้องบูรณ์เป็นโชว์แรก น้องมายืนที่จุดเปิดตัวตั้งแต่ยังพักโฆษณา เราเองก็ตื่นเต้นมากเพราะลุ้นว่าน้องจะทำได้ดีหรือไม่ แต่เมื่อเสียงดนตรีขึ้นหลายท่อนแล้วปรากฏว่าเราไม่ได้ยินเสียงน้องร้องเลยแม้แต่คำเดียว แต่น้องก็ยังคงร้องไปเรื่อยๆ ไม่กี่อึดใจผ่านไปเสียงคนดูในฮอลล์ก็เริ่มพึมพำกันว่า ไมค์เสีย ลำโพงไม่ออก เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ได้ยิน อะไรแบบนี้ ในเวลาที่ผ่านไปทุกคนเฝ้ารอว่าจะได้ยินเสียงน้องบูรณ์แต่ก็ไม่ได้ยินเลย แฟนคลับและคนในห้องส่งแทบทุกคนจึงพร้อมใจช่วยกันร้องเพลงให้สุดเสียงแต่ส่วนมากก็ร้องกันได้แต่ท่อนฮุคแต่จะอย่างไรก็ขอขอบคุณทุกคนทุกคลับทุกบ้านจริงๆ ที่ช่วยกันร้องเพลงอย่างเต็มที่เพื่อทำให้บรรยากาศมันสนุก ตอนนั้นสิ่งที่เราเห็นบนเวทีคือบูรณ์เต้นและร้องอย่างสุดความสามารถโดยที่เราก็เห็นเพียงปากน้องขยับเท่านั้นแต่ไม่มีเสียง น้องก็คงจะเริ่มรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะปฎิกิริยาคนในฮอลล์ (และเราคาดว่าน้องก็ไม่ได้ยินเสียงจาก monitor ด้วย)แต่น้องก็ยังทำโชว์ต่อไปอย่างสุดความสามารถจนจบและรายการก็ตัดเข้าโฆษณาทันที และมีความอลหม่านการเช็คไมโครโฟนเช็คระบบกันอย่างสุดฤทธิ์ ในตอนนั้นบูรณ์ยังยืนอยู่บนเวที และแฟนคลับไม่ว่าจะเป็นบ้านไหนก็กรี๊ดตะโกนให้กำลังใจบูรณ์กันสุดๆ บรรยากาศตอนนั้นประทับใจมากๆ จริงๆ และตลอดเวลาบูรณ์ก็ยังคงยิ้มสู้แม้จะดูงงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ตาม และหลังจากนั้นเมื่อรายการกลับเข้ามาก็เป็นคอมเม้นต์จากพี่ทั้งสามคนซึ่งฟังเสียงบูรณ์จากทางหูฟังจึงคอมเม้นต์ได้ และที่เราเข้าใจว่าพี่โจ้คอมเม้นต์ว่าดูแบบคนหูหนวก ก็เพราะในฮอลล์ไม่ได้ยินเสียงบูรณ์เลย ส่วนพี่ม้าและพี่เพชรก็คอมเม้นต์ไปตามทรรศนะของแต่ละท่าน และน้องก็ยังคงยิ้มรับทุกคอมเม้นต์ เมื่อช่วงเบรคอีกครั้งก็ได้มีการประกาศว่าสำหรับโชว์ของบูรณ์นั้นเสียงในฮอลล์ไม่ดังแต่ในทีวีดังและจะนำเทปมาให้ชมเพื่อให้ผู้ชมในห้องส่งและ100 เสียงได้ตัดสิน ซึ่งเมื่อเปิดเทปให้ดู เราจึงได้รู้ทันทีว่าบูรณ์เองก็คงจะไม่ได้ยินเสียงตัวเองใน monitor เพราะร้องตะเบ็งและเพี้ยนจนผิดปกติมากจากที่ปกติน้องเป็นคนคุมโน้ตได้ค่อนข้างดีไม่น่าจะพลาดแบบนี้ แต่เราก็ไม่รู้ว่าตกลงแล้วสิ่งผิดพลาดที่เกิดขึ้นคืออะไรและเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ทางรายการก็ได้พยายามทำให้ทุกอย่าง smooth ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แล้ว
และเมื่อน้องๆ ทุกคนโชว์เสร็จและออกมายืนอีกครั้งเพื่อรับคะแนนร้อยเสียง บูรณ์คงรู้แล้วว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง จากที่พยายามสังเกตเราบอกได้เลยว่าน้องดูเสียใจแต่ก็พยายามแสดงออกว่าไม่เป็นอะไรและยิ้มรับทุกอย่าง จนเมื่อจบรายการน้องก็ยังคงส่งยิ้มและโบกมือให้ครอบครัวและแฟนคลับอย่างพยายามแสดงออกว่าปกติดีจนกลับเข้าหลังเวทีไปและเมื่อเรามารอส่งน้องขึ้นรถตู้น้องก็ยังคงยิ้มให้กับทุกๆ คน และแฟนคลับทุกคนก็พยายามตะโกน บูรณ์สู้ๆ นะ บูรณ์ ทั้งที่พวกเราก็ใจเสียไม่แพ้น้องเหมือนกัน
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เกิดขึ้น และเราอยากจะมาเล่าในมุมที่ตัวเองได้ประสบมา และสำหรับความรู้สึกส่วนตัวเราแล้วถ้าเมื่อวานเราเคยรักบูรณ์แค่ไหน วันนี้เรารักน้องมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า เพราะน้องได้ทำให้เราเห็นและประทับใจจริงๆ ว่าสปิริตของนักสู้ที่ดีนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ท่ามกลางความจิตตกและความสงสารน้องที่เรามีสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกแน่ชัดในตอนนี้คือเราภูมิใจในตัวน้องบูรณ์สุดๆ แม้ว่าวันนี้น้องอาจจะยังไม่เปล่งประกายความสามารถได้โดดเด่นเหมือนคนอื่นแต่สิ่งหนึ่งที่น้องมีไม่แพ้ใครคือความใจสู้ ความพยายามและไม่เคยถอดใจแม้ว่าจะต้องพบเจอกับเรื่องราวเหตุการณ์อะไรก็ตาม...และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เกินจะพอแล้วที่เราจะอยากสนับสนุนให้คนๆ นึงได้มีโอกาสสู้และทำความฝันของเค้าต่อไป
สุดท้าย อยากบอกน้องบูรณ์ว่า..วันนี้พี่คนนี้เดินทางไปมูนสตาร์ด้วยความหวังว่าน้องจะทำโชว์ได้ดีขึ้นและมีพัฒนาการ..และพี่ก็อยากจะบอกให้น้องบูรณ์ได้รู้จริงๆ ว่าสิ่งที่ได้เจอในวันนี้ไม่ทำให้พี่ผิดหวังในตัวบูรณ์เลยแม้แต่นิดเดียว..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ขอให้สู้และยิ้มต่อไปนะ พ่อหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นรูปหล่อ...ท้อไม่เป็น ..ธันยบูรณ์ วงศ์วาสิน
ปล. ขอมาแก้ไขข้อความเข้าใจผิดนิดนึงนะคะ เราเข้าใจว่าน้องใช้ ear monitor แต่สรุปเป็น floor monitor แต่ไม่ว่าจะอย่างไรสิ่งที่เกิดขึ้นคือบูรณ์เองและในห้องส่งไม่ได้ยินเสียงร้องของบูรณ์ค่ะ