เริ่มอึดอัดกับพนักงานเซเว่นที่เชียร์ให้ซื้อไส้กรอกกับซาลาเปาบ่อยเกิน

ก็เข้าใจนะว่าเป็นอาชีพ หน้าที่เขาต้องทำยอดขาย ยิ่งถ้าวันไหนผู้จัดการอยู่ละก็แทบอยากจะเดินออก แต่แถวบ้านก็มีสาขาเดียวซะด้วยซิ
ช่วงนี้ก็เชียร์ฟุตลองไส้กรอกไก่เหลือเกิน นานๆทีก็ช่วยซื้อบอกเอาอันเดียวก็หั่นมาให้สองอัน เพิ่งซื้อไปตอนเช้าเจอตอนเย็นจะให้ซื้ออีกแระ
พูดเซ้าซี้อยู่นั่นแหล่ะ เราไม่ซื้อนะ แต่รำคาญมาก อยากจะบอกว่าไส้กรอกมันไม่อร่อยเลย บ้างครั้งลืมวางไว้ไม่กี่ชั่วโมงพอจะทานก็เป็นเมือก
เหนียวๆ ดีนะที่เราไม่เคยเติมซอสเลย ไม่งั้นคงมองไม่เห็นสภาพไส้กรอก 20 บาท บางครั้งแทบไม่ได้กิน

เมื่อคืนประมาณ 5 ทุ่ม เราออกไปซื้ออาหารแมว  ตอนจ่ายเงินพนักงานก็ยังจะขายไส้กรอกให้อีก เราบอกไม่รับแล้วค่ะดึกแล้วจะนอนแล้ว เธอก็ยังบอก งั้นเปลี่ยนเป็นซาลาเปามั้ยคะ (บอกตรงๆตอนนั้นแทบจะวีนเหมือนกัน ง่วงก็ง่วง ทำงานมาทั้งวัน ตาปรือ มึนหัวแล้ว อารมณ์
แบบว่า คิดเงินซะทีจะได้กลับบ้านนอน) เราเริ่มนิ่งไม่พูดอะไร ก็ยังถามอยู่นั่นแหล่ะ ซาลาเปามั้ย และก็ไม่คิดเงินให้ด้วย ตอนนั้นคงปรี๊ดแล้วมั้ง
เราเลยพูดไปว่า ไม่รับค่ะ จะกินอาหารแมว คิดเงินเลยค่ะน้อง พี่จะกลับบ้านนอน มันดึกมากแล้วนะคะ เรารับรู้ได้นะคะว่าพนักงานไม่พอใจเรา แต่ ก็ไม่ถือสาค่ะ เขาทำตามคำสั่งผู้จัดการ

เบื่อที่สุดคือพนักงานที่ชอบทำตัวเหมือนเด็ก บอกไม่รับก็ยังจะถามต่อ บางครั้งก็เซ้าซี้ นะพี่นะช่วยซื้อหน่อย นะคะนะคะนะคะ อยู่นั้นแหล่ะ ทำเหมือนเราเป็นเพื่อนเล่น ทำไมคิดไม่ได้ว่าอะไรควรทำแค่ไหน อะไรไม่สมควรทำกับลูกค้า

เรารู้มาว่าผู้จัดการจะได้เงินค่าทำยอดขายต่างหากจากเงินเดือน และเป็นเงินจำนวนไม่น้อยด้วยใช้รึเปล่าคะ ถึงต้องมีการขายแบบเชียร์กันกระหน่ำขนาดนี้ จนลืมความเป็นส่วนตัวของลูกค้าไปรึเปล่า

เซเว่นแถวบ้านใครไม่มีพนักงานมาเซ้าซี้ถือว่าโชคดีมากค่ะ เป็นความสบายใจอย่างหนึ่งในการเดินชิวๆเลือกซื้อสินค้า ผ่อนคลาย อิจฉาจัง