เหตุการณ์ลำดับความทางการเมืองของประเทศไทยต่อไปนี้ มันเป็นความเจ็บช้ำมากมายของประเทศเรา
....รัฐบาลขณะนั้นก็คือรัฐบาลอภิสิทธิ์บริหารจัดการราชการแผ่นดินมาสักพักนึง พร้อมกับถูกแรงกดดันจากกลุ่ม นปช. ให้ยุบสภาแล้วมีการเลือกตั้งใหม่ ในส่วนของการบริหารราชการแผ่นดิน ยังจำได้ดีคือเรื่อง ไม่สามารถแต่งตั้ง ผบ.ตร. ได้ มีการกู้เงินจากต่างประเทศเพื่อมาฟื้นฟูประเทศ และบอกว่าเกลียดนัดเกลียดหนากับนโยบายประชานิยม แต่เมื่อตนได้ขึ้นเป็นใหญ่แล้วกลับกลืนน้ำลายตัวเอง ออกนโยบายซื้อใจประชาชนด้วย "เช็ค 2,000 บาท" ทำโครงการ "ไทยเข้มแข็ง" และช่วงนั้นถือเป็นวิกฤตของประเทศเมื่อน้ำมันปาล์มขาดตลาดต้องนำเข้าน้ำมันปาล์มจากต่างประเทศแต่เป็นเรื่องที่น่าขบขันเมื่อคนที่มาดูแลเรื่องน้ำมันปาล์มนี้คืออดีตเลขาธิการพรรค "สุเทพ เทือกสุบรรณ" ที่มีตำแหน่งขณะนั้นคือ "รองนายกฝ่ายความมั่นคง" และเรียกเสียงฮือฮาจากประชาชนจากนโยบาย "ชั่งไข่เป็นกิโล" เสถียรภาพทางการเมืองของรัฐบาลขณะนั้นถือว่าคลอนแคลนเลยทีเดียว ทั้งถูกกดดันจากกลุ่ม นปช. ทั้งมีปัญหากับบ้านใกล้เรือนเคียง และวันที่กลุ่ม นปช. นัดชุมนุมใหญ่กัน เป็นการชุมนุมที่ยืดเยื้อและมีวาทกรรมในการเคลื่อนไหวก็คือ "ไพร่ และ อำมาตย์" เป็นการโจมตีเหล่าบรรดาชนชั้นนำในประเทศ และต้องการให้รัฐบาลอำมาตยธิปไตยนี้ยุบสภาคืนอำนาจให้กับประชาชน มีการเคลื่อนไหวมวลชนที่มากันมากมายในช่วงเมษาจนถึงพฤษภา รัฐบาลเองก็ได้ใช้ พรก. เพื่อควบคุมการชุมนุม เรียกทหารจากกรมกองต่างๆมาดูแลความเคลื่อนไหวของผู้ชุมนุม สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเมื่อทหารเข้ามากดดันเพื่อสลายการชุมนุม แต่ศัพท์ที่รัฐบาลใช้คือ "เอาพื้นที่คืน" สถานการณ์เริ่มตึงเครียดเมื่อมี "คนตายคนแรก" ต่อจากนั้นรัฐบาลและกลุ่ม นปช. ได้มีการเจรจากัน แต่เป็นการเจรจาที่ "ล้มเหลว" อีกด้านหนึ่งของสภาำก็มีการประชุมสภาฉุกเฉินเพื่อหาทางแก้ไขสถานการณ์ แต่การประชุมสภาก็ "ล้มเหลว" เช่นเดียวกัน พราะการประชุมนั้นกลับกลายเป็นเวทีสาธารณะที่ให้ทั้งฝ่ายรัฐบาลและฝ่ายค้าน เอาข้อมูลมาโจมตีกัน รัฐบาลยื่นข้อเสนอว่าจะยุบสภาอีกสักพักหนึ่ง แต่กลุ่ม นปช. ปฏิเสธข้อเสนอนี้ และวันนั้นก็มาถึง วันที่มีการลอบยิง"นายพลคนเสื้อแดง" อย่าง "พล.ต.ขัตติยะ สวัสดิผล" หรือ "เสธ.แดง" ระหว่างเดินตรวจความเรียบร้อย สถานการณ์เริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทหารสกัดกั้นไม่ให้ผู้ชุมนุมเข้าไปสบทบในที่ชุมนุมเพิ่ม มีการตัดน้ำ ตัดไฟ ระงับการออกอากาศ "people channel" และมีคนตายมากขึ้นเรื่อยๆ นึกว่าจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายของรัฐบาล ผมเชื่อในตอนนั้นว่า รัฐบาลอยู่ไม่ได้ต้องยุบสภา แต่มันกลับตาลปัตร รัฐบาลกลับสร้างวาทกรรม"ชายชุดดำ"ว่ามีการแฝงตัวอยู่ในผู้ชุมนุม และเรียกว่า "พวกก่อการร้าย" ลำดับเหตุการณ์ของเรื่องนี้ผมจะขอเขียนอีกกระทู้หนึ่งนะครับ
-คำถามคือ พรรคที่ปล้นอำนาจอย่างพรรคประชาธิปัตย์เข้ามาบริหารราชการแผ่นดิน ที่มีการกู้เงินหลายแสนล้านเพื่อแก้ปัญหาเศรษฐกิจเฉพาะหน้า วันนั้นบอกว่ากู้ได้เพื่อพัฒนาประเทศ แต่วันนี้ตนเป็นฝ่ายค้านกลับบอกว่ากู้ไม่ได้จะสร้างภาระให้ประชาชน ทั้งๆที่การกู้ครั้งนี้ของรัฐบาลนายกยิ่งลักษณ์ เป็นการกู้เพื่อพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ไม่ใช่ การกู้เฉพาะหน้าแบบคราวที่แล้ว ทำไมฝ่ายการเมืองหลายๆฝ่ายกลับเกื้อหนุนพรรคประชาธิปัตย์
-คำถามต่อมาคือ แรงกดดันจากผู้ชุมนุมทำให้รัฐบาลพยายามสลายการชุมนุม ทำให้มีผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเสียชีวิตซึ่งปัจจุบันนี้ ก็รู้แล้วว่าเกิดจากการปฏิบัืติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ทำไมพรรคประชาธิปัตย์ยังสร้างวาทกรรม "แดงฆ่ากันเอง" อยู่ และสื่อสารมวลชนกระแสหลักกลับไม่ให้ความสำคัญกับคำพิพากษาว่า "ความตายนั้นเกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐ" กลับกลายเป็นเสนอข่าวตรงกันข้าม
-คำถามสุดท้ายของกระทู้นี้ กลุ่ม นปช. พยายามชี้เป้าให้สปอตไลท์ส่องไปที่กลุ่มอำมาตย์ว่ามีอำนาจในการสั่งการบ้านเมืองต่างๆมาเป็นเวลานาน แต่กลับถูกสื่อสารมวลชนและพรรคประชาธิปัตย์อีกเช่นเคยดึงเอาสถาบันมาเป็นเครื่องมือตอบโต้ทางการเมือง และสร้างความเชื่อให้ประชาชนเกลียดชังคนเสื้อแดง โดยเข้าใจได้ว่าเรื่องสถาบันเป็นเรื่องอ่อนไหวของประชาชน พรรคนี้จึงเอามาใช้เป็นประโยชน์ คำถามก็คือทำไมไม่มีใครจัดการกับพรรคนี้ได้เลย
คำถามจากเด็กอายุ 19 ตอน 5
....รัฐบาลขณะนั้นก็คือรัฐบาลอภิสิทธิ์บริหารจัดการราชการแผ่นดินมาสักพักนึง พร้อมกับถูกแรงกดดันจากกลุ่ม นปช. ให้ยุบสภาแล้วมีการเลือกตั้งใหม่ ในส่วนของการบริหารราชการแผ่นดิน ยังจำได้ดีคือเรื่อง ไม่สามารถแต่งตั้ง ผบ.ตร. ได้ มีการกู้เงินจากต่างประเทศเพื่อมาฟื้นฟูประเทศ และบอกว่าเกลียดนัดเกลียดหนากับนโยบายประชานิยม แต่เมื่อตนได้ขึ้นเป็นใหญ่แล้วกลับกลืนน้ำลายตัวเอง ออกนโยบายซื้อใจประชาชนด้วย "เช็ค 2,000 บาท" ทำโครงการ "ไทยเข้มแข็ง" และช่วงนั้นถือเป็นวิกฤตของประเทศเมื่อน้ำมันปาล์มขาดตลาดต้องนำเข้าน้ำมันปาล์มจากต่างประเทศแต่เป็นเรื่องที่น่าขบขันเมื่อคนที่มาดูแลเรื่องน้ำมันปาล์มนี้คืออดีตเลขาธิการพรรค "สุเทพ เทือกสุบรรณ" ที่มีตำแหน่งขณะนั้นคือ "รองนายกฝ่ายความมั่นคง" และเรียกเสียงฮือฮาจากประชาชนจากนโยบาย "ชั่งไข่เป็นกิโล" เสถียรภาพทางการเมืองของรัฐบาลขณะนั้นถือว่าคลอนแคลนเลยทีเดียว ทั้งถูกกดดันจากกลุ่ม นปช. ทั้งมีปัญหากับบ้านใกล้เรือนเคียง และวันที่กลุ่ม นปช. นัดชุมนุมใหญ่กัน เป็นการชุมนุมที่ยืดเยื้อและมีวาทกรรมในการเคลื่อนไหวก็คือ "ไพร่ และ อำมาตย์" เป็นการโจมตีเหล่าบรรดาชนชั้นนำในประเทศ และต้องการให้รัฐบาลอำมาตยธิปไตยนี้ยุบสภาคืนอำนาจให้กับประชาชน มีการเคลื่อนไหวมวลชนที่มากันมากมายในช่วงเมษาจนถึงพฤษภา รัฐบาลเองก็ได้ใช้ พรก. เพื่อควบคุมการชุมนุม เรียกทหารจากกรมกองต่างๆมาดูแลความเคลื่อนไหวของผู้ชุมนุม สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเมื่อทหารเข้ามากดดันเพื่อสลายการชุมนุม แต่ศัพท์ที่รัฐบาลใช้คือ "เอาพื้นที่คืน" สถานการณ์เริ่มตึงเครียดเมื่อมี "คนตายคนแรก" ต่อจากนั้นรัฐบาลและกลุ่ม นปช. ได้มีการเจรจากัน แต่เป็นการเจรจาที่ "ล้มเหลว" อีกด้านหนึ่งของสภาำก็มีการประชุมสภาฉุกเฉินเพื่อหาทางแก้ไขสถานการณ์ แต่การประชุมสภาก็ "ล้มเหลว" เช่นเดียวกัน พราะการประชุมนั้นกลับกลายเป็นเวทีสาธารณะที่ให้ทั้งฝ่ายรัฐบาลและฝ่ายค้าน เอาข้อมูลมาโจมตีกัน รัฐบาลยื่นข้อเสนอว่าจะยุบสภาอีกสักพักหนึ่ง แต่กลุ่ม นปช. ปฏิเสธข้อเสนอนี้ และวันนั้นก็มาถึง วันที่มีการลอบยิง"นายพลคนเสื้อแดง" อย่าง "พล.ต.ขัตติยะ สวัสดิผล" หรือ "เสธ.แดง" ระหว่างเดินตรวจความเรียบร้อย สถานการณ์เริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทหารสกัดกั้นไม่ให้ผู้ชุมนุมเข้าไปสบทบในที่ชุมนุมเพิ่ม มีการตัดน้ำ ตัดไฟ ระงับการออกอากาศ "people channel" และมีคนตายมากขึ้นเรื่อยๆ นึกว่าจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายของรัฐบาล ผมเชื่อในตอนนั้นว่า รัฐบาลอยู่ไม่ได้ต้องยุบสภา แต่มันกลับตาลปัตร รัฐบาลกลับสร้างวาทกรรม"ชายชุดดำ"ว่ามีการแฝงตัวอยู่ในผู้ชุมนุม และเรียกว่า "พวกก่อการร้าย" ลำดับเหตุการณ์ของเรื่องนี้ผมจะขอเขียนอีกกระทู้หนึ่งนะครับ
-คำถามคือ พรรคที่ปล้นอำนาจอย่างพรรคประชาธิปัตย์เข้ามาบริหารราชการแผ่นดิน ที่มีการกู้เงินหลายแสนล้านเพื่อแก้ปัญหาเศรษฐกิจเฉพาะหน้า วันนั้นบอกว่ากู้ได้เพื่อพัฒนาประเทศ แต่วันนี้ตนเป็นฝ่ายค้านกลับบอกว่ากู้ไม่ได้จะสร้างภาระให้ประชาชน ทั้งๆที่การกู้ครั้งนี้ของรัฐบาลนายกยิ่งลักษณ์ เป็นการกู้เพื่อพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ไม่ใช่ การกู้เฉพาะหน้าแบบคราวที่แล้ว ทำไมฝ่ายการเมืองหลายๆฝ่ายกลับเกื้อหนุนพรรคประชาธิปัตย์
-คำถามต่อมาคือ แรงกดดันจากผู้ชุมนุมทำให้รัฐบาลพยายามสลายการชุมนุม ทำให้มีผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเสียชีวิตซึ่งปัจจุบันนี้ ก็รู้แล้วว่าเกิดจากการปฏิบัืติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ทำไมพรรคประชาธิปัตย์ยังสร้างวาทกรรม "แดงฆ่ากันเอง" อยู่ และสื่อสารมวลชนกระแสหลักกลับไม่ให้ความสำคัญกับคำพิพากษาว่า "ความตายนั้นเกิดจากการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐ" กลับกลายเป็นเสนอข่าวตรงกันข้าม
-คำถามสุดท้ายของกระทู้นี้ กลุ่ม นปช. พยายามชี้เป้าให้สปอตไลท์ส่องไปที่กลุ่มอำมาตย์ว่ามีอำนาจในการสั่งการบ้านเมืองต่างๆมาเป็นเวลานาน แต่กลับถูกสื่อสารมวลชนและพรรคประชาธิปัตย์อีกเช่นเคยดึงเอาสถาบันมาเป็นเครื่องมือตอบโต้ทางการเมือง และสร้างความเชื่อให้ประชาชนเกลียดชังคนเสื้อแดง โดยเข้าใจได้ว่าเรื่องสถาบันเป็นเรื่องอ่อนไหวของประชาชน พรรคนี้จึงเอามาใช้เป็นประโยชน์ คำถามก็คือทำไมไม่มีใครจัดการกับพรรคนี้ได้เลย