กระทู้นี้ AEC นิดๆ นะคะ
สถานที่ท่องเที่ยวในประเทศเมียนม่าร์ภาคใต้นั้นส่วนใหญ่คนไทยรู้จักแต่ชื่อพม่า และพม่าก็มักอธิบายอะไรถูๆ แถๆ ไปกับความหมายที่ด้นมา ก็เพราะชื่อเดิมของสถานที่ทางศาสนาที่คนไทยนิยมไปสักการะเดิมนั้นมีชื่อมอญ ด้วยเป็นอาณาเขตของรัฐมอญมาแต่เดิม ขอยกตัวอย่างชื่อสถานที่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสถานที่ทางศาสนานะคะ
1. พระเจดีย์ ชเวดากอง Shwedagon
ในภาษาพม่าแปลกันว่า ชเว = ทอง ดากอง = ชื่อเมือง "ตะโก้ง" ในภาษาไทย
ภาษามอญเรียก "จย๊าจเลียะเกิ้ง"
จย๊าจ แปลว่า พระ (ใช้นำหน้าพระ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์)
เลียะเกิ้ง คือ ชื่อเมืองตะโก้ง ภาษามอญมาจากคำ 2 คำ คือ "เลียะ หรือ เล่ะ" แปลว่า "ไม้" และ "เกิ้ง" แปลว่า เกย ซ้อน หมายถึง ไม้เกยกัน อันเป็นประวัติการสร้างพระมหาเจดีย์องค์นี้ในยุคแรกเริ่มในอาณาจักรมอญเพื่อประดิษฐานพระเกศาธาตุ (เส้นผมของพระพุทธเจ้า) ที่พระพุทธองค์ประทานให้สองพ่อค้าชาวมอญ (ตามตำนาน) ที่ปวารณาตัวเป็น เทววาจิกอบาสก (อุบาสกผู้นับถือพระพุทธและพระธรรม เท่านั้น ในขณะที่โลกยังไม่มีพระสงฆ์สาวกถือกำเนิดขึ้น) สองท่านนี้ชื่อ ตปุสสะ และ ภัลลิกะ ภาษามอญเรียก "ตะปุ๊" และ "ตะปาว"
พระเจดีย์องค์นี้สร้างเสาเข็มด้วยไม้ซุงกองซ้อนๆ กัน เป็นฐานของพระเจดีย์ จึงเรียกว่าพระเจดีย์ไม้เกยกัน ต่อมได้เป็นชื่อเมืองด้วย
2. พระเจดีย์ ไจ้ปุ้น Kyaikpun
พระเจดีย์องค์นี้มีรูปพระพุทธเจ้าสี่พระองค์ประทับนั่งพระปฤษฎางค์หันเข้าหากัน ไม่รู้ภาษาพม่าอธิบายว่าอะไร
ภาษามอญเรียกว่า "จย๊ายจปอน"
"จย๊าจ" แปลว่า พระพุทธเจ้า "ปอน" แปลว่า 4
3. พระเจดีย์ ไจ้ทิโย Kyaikhtiyo
พระเจดีย์สีทองที่ประดิษฐานอยู่บนก้องหินริมหน้าผาของภูเขา ทางเหนือเรียก พระธาตุอินทร์แขวน
ภาษามอญเรียกว่า "จย๊าจ (อิ)ซอยเย่อ"
"จย๊าจ"" แปลว่า พระเจดีย์ "อิซอย" แปลว่า พระฤาษี "เย่อ" แปลว่า เทิน
ตามตำนานของมอญ กล่าวว่าพระเจดีย์นี้ตั้งอยู่ได้เพราะฤทธิ์ของพระฤาษีที่เทินก้อนหินไว้ไม่ให้หล่นลงมา
ชื่อแท้จริงของสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตในประเทศเมียนม่าร์ตอนใต้ (เขตรัฐมอญ) ที่เป็นภาษามอญ
สถานที่ท่องเที่ยวในประเทศเมียนม่าร์ภาคใต้นั้นส่วนใหญ่คนไทยรู้จักแต่ชื่อพม่า และพม่าก็มักอธิบายอะไรถูๆ แถๆ ไปกับความหมายที่ด้นมา ก็เพราะชื่อเดิมของสถานที่ทางศาสนาที่คนไทยนิยมไปสักการะเดิมนั้นมีชื่อมอญ ด้วยเป็นอาณาเขตของรัฐมอญมาแต่เดิม ขอยกตัวอย่างชื่อสถานที่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสถานที่ทางศาสนานะคะ
1. พระเจดีย์ ชเวดากอง Shwedagon
ในภาษาพม่าแปลกันว่า ชเว = ทอง ดากอง = ชื่อเมือง "ตะโก้ง" ในภาษาไทย
ภาษามอญเรียก "จย๊าจเลียะเกิ้ง"
จย๊าจ แปลว่า พระ (ใช้นำหน้าพระ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์)
เลียะเกิ้ง คือ ชื่อเมืองตะโก้ง ภาษามอญมาจากคำ 2 คำ คือ "เลียะ หรือ เล่ะ" แปลว่า "ไม้" และ "เกิ้ง" แปลว่า เกย ซ้อน หมายถึง ไม้เกยกัน อันเป็นประวัติการสร้างพระมหาเจดีย์องค์นี้ในยุคแรกเริ่มในอาณาจักรมอญเพื่อประดิษฐานพระเกศาธาตุ (เส้นผมของพระพุทธเจ้า) ที่พระพุทธองค์ประทานให้สองพ่อค้าชาวมอญ (ตามตำนาน) ที่ปวารณาตัวเป็น เทววาจิกอบาสก (อุบาสกผู้นับถือพระพุทธและพระธรรม เท่านั้น ในขณะที่โลกยังไม่มีพระสงฆ์สาวกถือกำเนิดขึ้น) สองท่านนี้ชื่อ ตปุสสะ และ ภัลลิกะ ภาษามอญเรียก "ตะปุ๊" และ "ตะปาว"
พระเจดีย์องค์นี้สร้างเสาเข็มด้วยไม้ซุงกองซ้อนๆ กัน เป็นฐานของพระเจดีย์ จึงเรียกว่าพระเจดีย์ไม้เกยกัน ต่อมได้เป็นชื่อเมืองด้วย
2. พระเจดีย์ ไจ้ปุ้น Kyaikpun
พระเจดีย์องค์นี้มีรูปพระพุทธเจ้าสี่พระองค์ประทับนั่งพระปฤษฎางค์หันเข้าหากัน ไม่รู้ภาษาพม่าอธิบายว่าอะไร
ภาษามอญเรียกว่า "จย๊ายจปอน"
"จย๊าจ" แปลว่า พระพุทธเจ้า "ปอน" แปลว่า 4
3. พระเจดีย์ ไจ้ทิโย Kyaikhtiyo
พระเจดีย์สีทองที่ประดิษฐานอยู่บนก้องหินริมหน้าผาของภูเขา ทางเหนือเรียก พระธาตุอินทร์แขวน
ภาษามอญเรียกว่า "จย๊าจ (อิ)ซอยเย่อ"
"จย๊าจ"" แปลว่า พระเจดีย์ "อิซอย" แปลว่า พระฤาษี "เย่อ" แปลว่า เทิน
ตามตำนานของมอญ กล่าวว่าพระเจดีย์นี้ตั้งอยู่ได้เพราะฤทธิ์ของพระฤาษีที่เทินก้อนหินไว้ไม่ให้หล่นลงมา