ไมเคิล โอเว่น VS เจมี่ คาราเกอร์

คนหนึ่งพรสวรรค์เต็มเปี่ยม  VS   คนหนึ่งไร้พรสวรรค์ มีแค่ความขยันและอดทน


คนหนึ่งขึ้นทีมชุดใหญ่ด้วยอายุเพียง 17 ปี  VS  คนหนึ่งอายุ 20 จึงได้เริ่มขึ้นขุดใหญ่ และส่วนใหญ่ก็เป็นแค่ตัวสำรอง


คนหนึ่งเป็นตัวความหวังของทีม เป็นที่รักของแฟนๆในเวลานั้น และเป็นนักเตะยอดเยี่ยมบัลลงดอร์  VS  คนหนึ่งเป็นตัวยี้ของทีม ที่ลงสนามทีไร แฟนๆต้องเสียวสันหลังตลอด


คนหนึ่งทรยศทีม บีบให้ทีมจำใจขายในราคาถูกๆ เพราะเหลือสัญญาปีเดียว  VS  คนหนึ่งยังอดทนเป็นสำรอง และค่อยๆได้รับความไว้ใจมากขึ้น


คนหนึ่งได้ไปอยู่ทีมโก้สมใจ แต่สุดท้ายแทบไม่ได้ลงเล่น  VS  คนหนึ่งยังอยู่ทีมรักทีมเดิมของเขา และคว้าแชมป์ยุโรปได้สำเร็จ


คนหนึ่งอาการบาดเจ็บรุมเร้า จนหาฟอร์มดีอย่างเดิมไม่ได้อีกต่อไป  VS  คนหนึ่งพัฒนาตนเอง จนเป็นกำลังหลักแผงหลังของทีมจนได้


คนหนึ่งทรยศต้นสังกัดอีกครั้ง โดยย้ายหนีเมื่อทีมตกชั้น ทั้งๆที่ผ่านมารับเงินแต่แทบไม่ได้ลงเล่น  VS  คนหนึ่งยังคงมุ่งมั่นทำหน้าที่กับทีมที่รักต่อไป


คนหนึ่งต้องทำโบรชัวร์พรีเซ็นตัวเองเพื่อหางาน ก่อนเลือกไปเล่นให้ทีมอริของทีมที่ปลุกปั่นมา  VS  คนหนึ่งได้รับเกียรติสูงสุดให้มี testimonial match

คนหนึ่งต้องแขวนสตั๊ดกับทีมเล็กๆ โดยที่แทบไม่ได้ลงเล่นตลอดฤดูกาล  VS  คนหนึ่งได้แขวนสตั๊ดกับทีมที่เขารัก และยังคงเป็นส่วนสำคัญในทีมแม้ในฤดูกาลสุดท้าย


คนหนึ่งไม่ได้รับเกียรติและการยกย่องใดๆจากแฟนบอลและสโมสร   VS   คนหนึ่งจะเป็นที่รักของเดอะค็อปทั่วโลก และแอนฟิลด์จะยังเป็นบ้านของเขาตลอดไป