การที่เราเป็นแม่ม่ายลูกสองเราไม่มีสิทธิ์จะมีแฟนเลยหรอคะ

ในฐานะที่อายุเท่ากัน เป็นซิงเกิลมัมเหมือนกัน(เราว่าม่ายมันคือสามีตายมิใช่รึ)
ลิงเราสามขวบจะครึ่งแล้ว

เราจะบอกคุณว่า คุยไปเถอะค่ะ จะกี่คนก็คุยไปเถอะ ยังไม่ต้องทุ่มเทมากมาย
เอาไว้คลายเหงา เอาไว้คลายเครียด เอาไว้มีมุมกุ๊กกิ๊กบ้าง
ถ้าอยากจะจริงจังค่อยบอกว่ามีลูก แล้วจากนั้นธาตุแท้แต่ละคนจะออก
เราเคยเจอแบบที่บอกว่ามีลูกวันนี้ พรุ่งนี้หายต๋อม แต่คนที่คุยต่อก็มีไม่น้อยนะ

ถ้าคนๆนั้นดีจริง เขาจะไม่เร่งรัด เขาจะเข้าใจ
ตอนนี้ของเราที่คุยจริงจังมีสองคน คนนึงอยู่เมการู้เรื่องเราทุกอย่าง เพราะคุยตั้งแต่ก่อนมีแฟน สิบสี่สิบห้า
ยันตอนนี้ ยี่สิบหก คนนี้เขารอเราได้ คุยเป็นสิบปี เจอหน้ากันทุกวัน แต่ยังไม่เจอตัวเป็นๆ
อีกคนคนนอร์เวย์ รายนี้คุยได้ไม่ถึงปี แต่รับได้เรื่องลูก แต่ยังสองจิตสองใจ
เพราะตานี่อยากมีครอบครัวใหญ่ อยากมีลูกสี่ห้าคน แต่เราไม่อยากมีแล้ว คนนี้ต้องดูต่อไปยาวๆ

คนเรานะคะ อยู่ได้ด้วยความรักค่ะ  เเรงฮึดจะมา ไม่ว่าเป็นความรักกับใครก็ตาม
จะลูก พ่อแม่ พี่น้อง ชายหญิง สัตว์เลี้ยง หรือรักตัวเองก็ตาม

ซิงเกิลมัม ไม่ใช่ผู้หญิงมือสอง ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีราคี
แต่เป็นผู้หญิงที่เลือกจะรักตัวเอง และแก้วตาดวงใจของเธอ
ผู้หญิงไม่มีคนไหนอยากเลี้ยงลูกคนเดียวโดยไม่มีสามีเคียงข้างหรอกค่ะ
แต่ที่ต้องทนโดนความกดดัน โดนคำคนมากมาย ถ้าไม่รักลูกรักตัวเอง จะเรียกว่าอะไร

สวยไม่ซิง แต่มีลิงซะอย่าง จะทำไมล่ะ สะบัดบ๊อบใส่ อิอิ