_/\_ ขอบคุณคนไทยใจดีที่ให้คาร์ซีทกับน้องร๊อบบี้ครับ _/\_

เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วเราต้องไปทำธุระที่ขอนแก่น (บ้านเราอยู่มหาสารคาม) เราเอาลูกไปด้วยเพราะจะค้างคืนกับเพื่อนเรา เราไม่มีคาร์ซีทค่ะ (เรากลับมาอยู่บ้านแค่เดือนเดียวเลยไม่คิดจะซื้อ) เราก็เลยเอาลูกลงกล่องพลาสติกที่ยัดด้วยผ้านวม วางตรงเบาะหลังใช้เบาะหน้าเป็นตัวล็อคแล้วก็เอาเข็ดขัดนิรภัยรัด

ทำธุระเสร็จ เรากับลูกก็เปลี่ยนไปนั่งรถเพื่อนเพื่อไปซื้อแหนมเนืองหน้าโรงเรียนขอนแก่นวิทย์ เพื่อนเรากับเราก็อุ้มลูกเข้าไปในร้าน พี่เจ้าของร้านก็เข้ามาอุ้มมาหยอกลูกเรา เราก็คิดในใจ อืมม ท่าทางพี่เค้าจะรักเด็ก

วันรุ่งขึ้นก่อนกลับ เราก็แวะไปร้านเดิมเพื่อที่จะซื้อแหนมเนืองกลับบ้าน เราติดเครื่ิองไว้ ไม่ได้เอาลูกลงไปด้วย (โดนแม่ด่ายับ แกบอกว่าเผื่อมีโจรกระโดดขึ้นรถแล้วขับไปจะทำไง โห มันมีงี้ด้วยเหรอแม่) พอพี่เจ้าของร้านเห็นเราเค้ารีบถามเลยลูกอยู่ไหน เรางงเล็กน้อยไม่คิดว่าพี่เค้าจะจำเราได้ พอเราบอกว่าลูกอยู่ในรถ แกก็รีบบอกให้เรากลับไปที่รถ เดี๋ยวให้เด็กเอาของไปส่งให้ แล้วแกก็เดินตามมาที่รถกับเรา พอแกเห็นสภาพคาร์ซีทภูมิปัญญาชาวบ้าน แกก็เลยเอ่ยปากว่า แกมีคาร์ซีทที่ไม่ได้ใช้แล้ว ถ้าเราอยากได้ แกจะให้ยืม แล้วแกก็ถามเราว่า เรารีบไหม ถ้าไม่รีบให้ไปเอาที่บ้านแก แล้วพี่แกก็นั่งรถไปกับเราไปเอาคาร์ซีทของลูกแก แถมแกใจดีให้ผ้าห่มกับลูกเราอีกหนึ่งผืน แกบอกว่า ไม่ต้องคืนคาร์ซีทหรอก แกยกให้เลย เราก็เลยให้ที่อยู่กับอีเมล์ไปแล้วบอกว่า ถ้าพี่จะมาเที่ยวบ้านเรา เราจะพาเที่ยว

ขอบคุณพี่อัมพรสำหรับคาร์ซีท
ขอบคุณพี่อัมพรสำหรับผ้าห่มนุ่มๆ
ขอบคุณพี่อัมพรสำหรับน้ำหนึ่งขวดที่ให้หนูมากินในรถ
ขอบคุณพี่อัมพรที่สละเวลาขายของเพื่อพาหนูมาเอาคาร์ซีท
สุดท้าย ขอบคุณพี่อัมพรที่ทำให้หนูรู้จักถึงความมีน้ำใจของคนไทยคนหนึ่งที่หยิบยื่นให้คนแปลกหน้าอย่างหนู หนูไม่เคยคิดว่าจะเจอคนที่มีน้ำใจในสมัยนี้

น้องกุ้งกะเด็กชายร๊อบบี้