เช้าวันหนึ่ง ที่ ร.ร. โคกเริงรมย์หอยขมพิทยาคาร

คาบ คณิตศาสตร์

หัวข้อ การเทียบบัญญัติไตรยางค์

ครูต้วย ควายคึก เข้าสอนแทน ครูตู้ศรี คนดีผู้

ผู้ซึ่งมุ่งมั่นเรื่องการประกันคุณภาพการเรียนการสอนมว๊าก..ก

ตั้งแต่ต้นเทอม จนปลายเทอม  แกก็ยังไม่เคยเข้าสอนเพราะติดงานสำคัญที่สุด

นั่นคือ การสัมนา "การพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอน"

ครูต้วย : วันนี้ เราจะเรียนเรื่อง การเทียบบัญญัติไตรยางค์นะนักเรียน ยกตัวอย่างเช่น สมมติว่า

มีคนสนใจอยากเป็นครูเข้าสอบ 100 คน ควรจะมีอัตราบรรจุ 10 ตำแหน่ง

แล้วถ้า มีคนสนใจอยากเป็นครู 500 คน ควรมีอัตราบรรจุเป็นเท่าไหร่ ?

ด.ช.ปึก แป้นปีก : 50 ตำแหน่งครับ

ครูต้วย : เก่งมาก ปึก คิดเร็วนี่เรา นั่นคือ ตัวอย่างรูปอธรรม อ้าว ! ถ้าเป็นตัวอย่าง นามอธรรม ก็เช่น

หากประเทศไทยมีครูปึก ประเทศไทยจะกลายเป็นกำลังพัฒนาตลอดไป

แล้วถ้าหากประเทศไทยมีครูปึกและขี้โกง ประเทศไทยจะเป็นแบบไหน ? ลองเทียบบัญญัติไตรยางค์ซินักเรียน

ด.ช. ปึก : ประเทศไทยจะกลายเป็น ประเทศง่อยพัฒนาครับครูต้วย

ครูต้วย : อะไรซิ ด.ช. ปึก ครูฟังไม่ชัด ?

ด.ช. ปึก : ประ  เทศ    ง่อย   พัฒนา ครับครู

ครูต้วย :  อ้าว ไม่ใช่ ด้อยพัฒนาเหรอ ?

ด.ช.ปึก : ด้อยพัฒนาหากว่าถ้ามีครูปึก จะง่อยพัฒนา ถ้ามีครูปึกและขี้โกง ครับ

ครูต้วย : ทำไมเธอถึงฉลาดจังปึก เพราะเหตุใดเธอจึงคิดเช่นนั้น ?

ด.ช. ปึก : ก็คนที่มาสอบบรรจุเป็นครูโรงเรียนเรา คนที่ได้คะแนนอันดับหนึ่ง แต่สอนไม่เป็น ไม่รู้เรื่อง และติดตามครูตู้ศรีไปประชุมเรื่องประกันคุณภาพตลอดไงครับ เห็นเขาเล่าว่า เป็นญาติครูตู้ศรี  ผู้แม่นเรื่องงานประกันคุณภาพการเรียนการสอนแต่ไม่เคยเข้าสอนจั๊กเถื่อ ครูตู้ฝากฝังไว้กับ ผอ.นามสมมติ  น่ะครับ

ครูต้วย : เธอนี่ช่าง ฉลาดเกี่ยวกับเรื่องปึก ปึก อีหลีน๊อ โตมา เรียนให้เก่งแล้วมาพัฒนา ร.ร. โคกเริงรมย์หอยขมพิทยาคารของเรานะ

เพื่อนในห้องปรบมือ แซว ด.ช.ปึก แป้นปีก

"เย้ เย้ หมู่เฮา ได้เป็น ครูปึก หมู่เฮาได้เป็น ครูปึก "

ด.ช. ปึก ยิ้มอย่างเอียงอาย