สวัสดีค่ะพ่อแม่ชานเรือนทุกท่าน ไม่ได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับลูกนานแล้ว
ท้าวความกันนิดหน่อยตั้งแต่อยู่ที่ห้อองชานเรือนมา ลูกคนแรกเป็นดาวน์ต้องยุติไป ก็มีกำลังใจมาจากในห้องนี้เยอะมากมาย
ต่อมาตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง เจาะน้ำคร่ำไม่เจอดาวน์ แต่เจอผลโครโมโซมปลายคู่ที่ 1 ลอยไปติดกับปลายคู่ที่ 9
โดนส่งไปตรวจแบบละเอียดทั้งพ่อแม่ และหมอเฉพาะทาง ผลออกมาหมอยืนยันว่าไม่มีผลกระทบใด ๆ เพราะเป็นส่วนที่หลับ
ไม่ได้ใช้งานหรือมีประโยชน์อันใด ทำให้วางใจได้ในระดับนึง แต่ก็ยังมีโรคตามมาอีกคือเบาหวาน
ค่าน้ำตาลที่เจอครั้งแรก สองร้อยกว่า ๆ เลยได้เครื่องตรวจเช็คน้ำตาลให้มาเจาะเลือดก่อนหลังกินข้าวทุกเวลาทุกวัน
ควบคุมอาหาร การเดินเพื่อผลาญน้ำตาลหลังกิน มีว่อกแว่กไปบ้างแต่ก็คุมได้เรื่อย ๆ ค่ะ
ต่อมาหมอเจอปัญหาที่ต่อมตรงคอ ประมาณว่าเม็ดเลือดขาวเยอะ มีผลกระทบคือตาเราโตไม่เท่ากัน สองข้างแตกต่างกันมาก ๆ ต้องกินยาปรับฮอร์โมน
ผลกระทบคืออารมณ์แปรปรวนง่าย จากที่นอยด์ ๆ มาจากการตั้งครรภ์อยู่แล้วยิ่งไปกันใหญ่ เจอเรื่องเครียด ๆ ทีไรระเบิดลงบ้านทุกที
และวันนี้ได้ไปซาวด์ครั้งสุดท้ายก่อนเตรียมคลอด เช็คว่าลูกตัวโตจากภาวะเบาหวานมากไหม
ก่อนหน้านี้ซาวด์ตอน 8 เดือน ลูกน้ำหนักมาแล้ว 2500 กรัม หมอคาดว่าอีก 1 เดือนน่าจะโตเร็วมากกว่านี้
แล้วก็เป็นไปตามคาด วันนี้ไปซาวด์น้ำหนักลูกอยู่ที่ 3600-3800 กรัม หมอทำหน้าตกใจถามว่าเดือนที่ผ่านมาน้ำหนักเราขึ้นเท่าไหร่
เลยบอกไปว่าขึ้นประมาณ 1.2 กิโล พยายามกินไม่เยอะเพราะไม่อยากให้ลูกตัวโต แต่ปรากฏว่าที่กินไปลูกเอาไปหมดเลย
หมอถามความพร้อมในการคลอดก่อนกำหนดว่าพร้อมวันไหน มองหน้ากับสามีแล้วบอกว่าเราพร้อมเสมอ
เราสองคนคุยกันทุกวันว่าถ้าต้องคลอดก่อนกำหนดเพราะลูกตัวใหญ่ก็ไม่เป็นไร เพราะลูกเราแข็งแรงและพร้อมแล้วที่จะเจอกัน
หมอเลยโทรแจ้งแผนกคลอดให้เตรียมเตียงในวันพรุ่งนี้ แต่เนื่องจากติดขัดนิดหน่อยเลยเลื่อนเป็นวันพฤหัสแทน
หมออธิบายเกี่ยวกับขั้นตอนการทำคลอดก่อนกำหนด เริ่มจากพยาบาลจะมาเช็คและกวาดปากมดลูกให้เปิด
ถ้าไม่ได้ผลจะต้องให้ยาเร่ง และรอเวลาให้ปากมดลูกเปิดเต็มที่ ต่อจากนั้นเสียบยาบล๊อคหลังและรอคลอด
ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องการผ่าคลอดกันเลยค่ะ เพราะเรายืนยันจะขอคลอดเองก่อน เรื่องผ่าเป็นเรื่องสุดท้ายที่จะทำ
ส่วนการให้นมลูก เราจะให้นมแม่ค่ะ โดยหยุดยาที่รักษาต่อมที่คอและจะคอยดูผลกระทบว่าถ้าไม่กินยาจะมีผลอะไรกับเราไหม
หรือมันจะหายไปเองเหมือนภาวะเบาหวานที่มาพร้อมกับการตั้งครรภ์
แต่หมอด้านเบาหวานอยากจะให้เรากินยาและให้นมขวดกับลูก หว่านล้อมต่าง ๆ นา ๆ ว่านมขวดก็เหมือนนมแม่
แต่ก็ยืนยันกลับไปเช่นกันว่าจะให้นมแม่ก่อน ถ้ามีผลเกิดขึ้นจากการหยุดยาค่อยหยุดให้นมลูกแล้วกลับมากินยา
แปลกใจมาก ๆ ที่หมอที่นี่ ( ฝรั่งเศส ) ไม่ค่อยสนับสนุนนมแม่เท่าไหร่ กลับบอกว่านมขวดก็เหมือนมแม่ค่าเท่ากันเลย
แต่หมอประจำตัวบอกว่าหยุดยาได้ค่ะ แถมจะทำให้เราผอมเร็วเพราะไม่มียาไปกระตุ้นฮอร์โมนให้ทำงานหนัก
( อันนี้เราก็ไม่ทราบแน่ชัดแต่แรกค่ะว่าต่อมที่คอเนี่ยมันคืออะไร ภาษาฝรั่งเศสยังไม่แข็งแรง สามีก็ไม่เข้าใจภาษาหมอมากนัก )
กำหนดคลอดจริง ๆ คือ 1 เมษายนค่ะ ตอนนี้เร็วกว่ากำหนด 2 อาทิตย์นิด ๆ ได้
กลับมาบ้านสามีก็ทำหน้าเครียด ๆ ปนดีใจ ถามไถ่ได้ความว่าเขากลัวการเข้าห้องคลอดกับเรา
กลัวเวลาเห็นเราเจ็บ กลัวเลือด กลัวบรรยากาศอึดอัด เพราะเขาจำจากครั้งก่อนในห้องคลอดของลูกคนแรกที่ยุติไปได้
แต่เขาดีใจที่จะได้เห็นลูก และรู้ว่าลูกปลอดภัยแน่นอน เลยมีความกลัวและความตื่นเต้นดีใจผสมกันไป
ขอบคุณกำลังใจจากห้องชานเรือนตั้งแต่ลูกคนแรกที่ตั้งครรภ์และเสียไป จนมาลูกคนที่สองที่เจอหลายโรคเหลือเกิน
แต่ก็ผ่านมาจนได้ หลังจากนี้เราจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีคนที่รักมากที่สุดในชีวิตเพิ่มเข้ามาอีก 1 คน
ขออวยพรให้พ่อแม่ทุกท่านที่อยากมีลูก ขอให้สมหวังโดยเร็ววัน
พ่อแม่ที่กำลังรอคอยลูกในท้องลืมตามาดูโลก แข็งแรงทั้งครอบครัว ปราศจากโรคภัย
พ่อแม่ที่กำลังดูแลลูกได้ประสบพบเจอแต่สิ่งดี ๆ ร่างกายแข็งแรงทั้งครอบครัว
ส่วนตัวเรา ออกจากรพ.และมีเวลาเมื่อไหร่จะเข้ามาอัพเดตอีกทีนะคะ
+ + + มาลาพ่อแม่ชานเรือนไปคลอดค่ะ ตัวเล็กในพุงตัวโตเลยต้องรีบออก + + +
สวัสดีค่ะพ่อแม่ชานเรือนทุกท่าน ไม่ได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับลูกนานแล้ว
ท้าวความกันนิดหน่อยตั้งแต่อยู่ที่ห้อองชานเรือนมา ลูกคนแรกเป็นดาวน์ต้องยุติไป ก็มีกำลังใจมาจากในห้องนี้เยอะมากมาย
ต่อมาตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง เจาะน้ำคร่ำไม่เจอดาวน์ แต่เจอผลโครโมโซมปลายคู่ที่ 1 ลอยไปติดกับปลายคู่ที่ 9
โดนส่งไปตรวจแบบละเอียดทั้งพ่อแม่ และหมอเฉพาะทาง ผลออกมาหมอยืนยันว่าไม่มีผลกระทบใด ๆ เพราะเป็นส่วนที่หลับ
ไม่ได้ใช้งานหรือมีประโยชน์อันใด ทำให้วางใจได้ในระดับนึง แต่ก็ยังมีโรคตามมาอีกคือเบาหวาน
ค่าน้ำตาลที่เจอครั้งแรก สองร้อยกว่า ๆ เลยได้เครื่องตรวจเช็คน้ำตาลให้มาเจาะเลือดก่อนหลังกินข้าวทุกเวลาทุกวัน
ควบคุมอาหาร การเดินเพื่อผลาญน้ำตาลหลังกิน มีว่อกแว่กไปบ้างแต่ก็คุมได้เรื่อย ๆ ค่ะ
ต่อมาหมอเจอปัญหาที่ต่อมตรงคอ ประมาณว่าเม็ดเลือดขาวเยอะ มีผลกระทบคือตาเราโตไม่เท่ากัน สองข้างแตกต่างกันมาก ๆ ต้องกินยาปรับฮอร์โมน
ผลกระทบคืออารมณ์แปรปรวนง่าย จากที่นอยด์ ๆ มาจากการตั้งครรภ์อยู่แล้วยิ่งไปกันใหญ่ เจอเรื่องเครียด ๆ ทีไรระเบิดลงบ้านทุกที
และวันนี้ได้ไปซาวด์ครั้งสุดท้ายก่อนเตรียมคลอด เช็คว่าลูกตัวโตจากภาวะเบาหวานมากไหม
ก่อนหน้านี้ซาวด์ตอน 8 เดือน ลูกน้ำหนักมาแล้ว 2500 กรัม หมอคาดว่าอีก 1 เดือนน่าจะโตเร็วมากกว่านี้
แล้วก็เป็นไปตามคาด วันนี้ไปซาวด์น้ำหนักลูกอยู่ที่ 3600-3800 กรัม หมอทำหน้าตกใจถามว่าเดือนที่ผ่านมาน้ำหนักเราขึ้นเท่าไหร่
เลยบอกไปว่าขึ้นประมาณ 1.2 กิโล พยายามกินไม่เยอะเพราะไม่อยากให้ลูกตัวโต แต่ปรากฏว่าที่กินไปลูกเอาไปหมดเลย
หมอถามความพร้อมในการคลอดก่อนกำหนดว่าพร้อมวันไหน มองหน้ากับสามีแล้วบอกว่าเราพร้อมเสมอ
เราสองคนคุยกันทุกวันว่าถ้าต้องคลอดก่อนกำหนดเพราะลูกตัวใหญ่ก็ไม่เป็นไร เพราะลูกเราแข็งแรงและพร้อมแล้วที่จะเจอกัน
หมอเลยโทรแจ้งแผนกคลอดให้เตรียมเตียงในวันพรุ่งนี้ แต่เนื่องจากติดขัดนิดหน่อยเลยเลื่อนเป็นวันพฤหัสแทน
หมออธิบายเกี่ยวกับขั้นตอนการทำคลอดก่อนกำหนด เริ่มจากพยาบาลจะมาเช็คและกวาดปากมดลูกให้เปิด
ถ้าไม่ได้ผลจะต้องให้ยาเร่ง และรอเวลาให้ปากมดลูกเปิดเต็มที่ ต่อจากนั้นเสียบยาบล๊อคหลังและรอคลอด
ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องการผ่าคลอดกันเลยค่ะ เพราะเรายืนยันจะขอคลอดเองก่อน เรื่องผ่าเป็นเรื่องสุดท้ายที่จะทำ
ส่วนการให้นมลูก เราจะให้นมแม่ค่ะ โดยหยุดยาที่รักษาต่อมที่คอและจะคอยดูผลกระทบว่าถ้าไม่กินยาจะมีผลอะไรกับเราไหม
หรือมันจะหายไปเองเหมือนภาวะเบาหวานที่มาพร้อมกับการตั้งครรภ์
แต่หมอด้านเบาหวานอยากจะให้เรากินยาและให้นมขวดกับลูก หว่านล้อมต่าง ๆ นา ๆ ว่านมขวดก็เหมือนนมแม่
แต่ก็ยืนยันกลับไปเช่นกันว่าจะให้นมแม่ก่อน ถ้ามีผลเกิดขึ้นจากการหยุดยาค่อยหยุดให้นมลูกแล้วกลับมากินยา
แปลกใจมาก ๆ ที่หมอที่นี่ ( ฝรั่งเศส ) ไม่ค่อยสนับสนุนนมแม่เท่าไหร่ กลับบอกว่านมขวดก็เหมือนมแม่ค่าเท่ากันเลย
แต่หมอประจำตัวบอกว่าหยุดยาได้ค่ะ แถมจะทำให้เราผอมเร็วเพราะไม่มียาไปกระตุ้นฮอร์โมนให้ทำงานหนัก
( อันนี้เราก็ไม่ทราบแน่ชัดแต่แรกค่ะว่าต่อมที่คอเนี่ยมันคืออะไร ภาษาฝรั่งเศสยังไม่แข็งแรง สามีก็ไม่เข้าใจภาษาหมอมากนัก )
กำหนดคลอดจริง ๆ คือ 1 เมษายนค่ะ ตอนนี้เร็วกว่ากำหนด 2 อาทิตย์นิด ๆ ได้
กลับมาบ้านสามีก็ทำหน้าเครียด ๆ ปนดีใจ ถามไถ่ได้ความว่าเขากลัวการเข้าห้องคลอดกับเรา
กลัวเวลาเห็นเราเจ็บ กลัวเลือด กลัวบรรยากาศอึดอัด เพราะเขาจำจากครั้งก่อนในห้องคลอดของลูกคนแรกที่ยุติไปได้
แต่เขาดีใจที่จะได้เห็นลูก และรู้ว่าลูกปลอดภัยแน่นอน เลยมีความกลัวและความตื่นเต้นดีใจผสมกันไป
ขอบคุณกำลังใจจากห้องชานเรือนตั้งแต่ลูกคนแรกที่ตั้งครรภ์และเสียไป จนมาลูกคนที่สองที่เจอหลายโรคเหลือเกิน
แต่ก็ผ่านมาจนได้ หลังจากนี้เราจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีคนที่รักมากที่สุดในชีวิตเพิ่มเข้ามาอีก 1 คน
ขออวยพรให้พ่อแม่ทุกท่านที่อยากมีลูก ขอให้สมหวังโดยเร็ววัน
พ่อแม่ที่กำลังรอคอยลูกในท้องลืมตามาดูโลก แข็งแรงทั้งครอบครัว ปราศจากโรคภัย
พ่อแม่ที่กำลังดูแลลูกได้ประสบพบเจอแต่สิ่งดี ๆ ร่างกายแข็งแรงทั้งครอบครัว
ส่วนตัวเรา ออกจากรพ.และมีเวลาเมื่อไหร่จะเข้ามาอัพเดตอีกทีนะคะ