Perfume: The Story of a Murderer น้ำหอมมนุษย์ สงสัยนิดนึง : )

บทประพันธ์เรื่องนี้เปรียบเทียบกลิ่นกับความมีตัวตน มีคุณค่าในสายตาคนอื่นค่ะ คนทั่วไปเมื่อเกิดมาย่อมเป็นที่รักของพ่อแม่ เมื่อเติบโตก็มีคนที่ตนเองรัก และคนที่รักตน แต่เกรอนุย ตัวเอกนั้น ถูกแม่ทิ้งตั้งแต่คลอด เกรอนุยแม้เกิดมามีจมูกที่ไวต่อกลิ่นมากกว่าคนทั่วไป แต่ตนเองปราศจากกลิ่นตัว ก็เหมือนเป็นคนไม่มีตัวตนในสายตาใคร เกรอนุยอยากเป็นที่รัก จึงใช้อัจฉริยภาพทางกลิ่นของตนเสาะแสวงหากลิ่นที่เป็นสุดยอดของความลุ่มหลง  โดยไม่สนใจความถูกต้องของวิธีการที่จะให้ได้มา  สุดท้ายเมื่อเกรอนุยทำได้ตามที่ต้องการ จากฉากในลานประหาร ที่เพียงแค่หยดกลิ่นลงผ้าแล้วโบกสะบัดไปตามลม ก็ทำให้ผู้คนลุ่มหลงจนเกิดอาการวิปลาสขาดสติไปชั่วขณะ เมื่อเกรอนุยไปถึงจุดสูงสุดดังปรารถนาแล้วก็บรรลุสัจธรรมว่า ตัวตนที่ประดิษฐ์นั้นหาได้สร้างความรักที่แท้จริงได้ไม่ มีแต่สร้างภาพลวงตาฉาบฉวยได้ชั่วครั้งชั่วคราว เกรอนุยจึงหมดความอยากที่จะมีชีวิตต่อไป และใช้น้ำหอมที่เหลือราดตัวเอง ทำให้คนคลั่งไคล้ราวกับได้พบพระเจ้าหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้เกิดความหลงใหลสูดสุด จนต้องยื้อแย่งกันฉีกทึ้งร่างของเกรอนุยมาเป็นของตนเอง
หนังเริ่มเรื่องจากเหตุการณ์ที่เกรอนุยถูกจับได้ว่าเป็นฆาตกรเลือดเย็น ฆ่าหญิงสาวจำนวนมากเพื่อนำกลิ่นมาสกัด  แล้วค่อยๆย้อนกลับไปตั้งแต่ชาติกำเนิด การเติบโต นิสัยใจคอ การกระทำ และจบลงที่ฉากในลานประหาร  ถ้าอ่านบทประพันธ์จะพิสดาร ล้ำลึกกว่าในหนังหลายเท่าค่ะ  เข้าใจว่า หนังไม่อยากให้ฉากนี้ดูรุนแรง หรือมีเรื่องเพศเข้ามามากเกินไป จึงหลบๆเลี่ยงๆบ้าง  แต่เนื้อหาหลักยังคงไว้ คือ เกรอนุยได้รับการปล่อยตัวราวกับเป็นผู้บริสุทธิ์  และในที่สุด เกรอนุยก็เลือกที่จะฆ่าตัวตายด้วยสุดยอดกลิ่นที่สกัดออกมาค่ะ